فهرس المقالات fruit yield

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - ارزیابی عملکرد و اجزای عملکرد بامیه (Abelmoschus esculentus L) متاثر از فواصل آبیاری و تاریخ کاشت
  سحر کیوان راد حمید مدنی حسین حیدری شریف آباد مجتبی محمودی قربان نورمحمدی
  10.30495/jcep.2021.687071
  تأثیر تیمارهای آبیاری و تاریخ های کاشت بر کلروفیل، قطر ساقه، عملکرد و اجزای عملکرد گیاه بامیه طی آزمایشی در بهار سال ۱۳۹۶ در منطقه کرج به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. تیمار فاصله آبیاری شامل آبیاری مطلوب (8 روز یک بار)، کم آبیا أکثر

  تأثیر تیمارهای آبیاری و تاریخ های کاشت بر کلروفیل، قطر ساقه، عملکرد و اجزای عملکرد گیاه بامیه طی آزمایشی در بهار سال ۱۳۹۶ در منطقه کرج به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. تیمار فاصله آبیاری شامل آبیاری مطلوب (8 روز یک بار)، کم آبیاری متوسط (10 روز یک بار) و شدید (12 روز یک بار) به عنوان فاکتور اصلی و سه تاریخ کاشت (14 خرداد، 28 خرداد و 11 تیر سال 1396) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد که دورهای آبیاری بر کلروفیل کل، محتوی آب نسبی، ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد شاخه جانبی، تعداد برگ، طول میوه، قطر میوه، تعداد میوه، عملکرد تازه میوه و عملکرد خشک میوه معنی دار بودند. تاریخ کاشت بر صفات ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد شاخه جانبی، تعداد برگ، تعداد میوه، عملکرد تر و خشک میوه تأثیر معنی داری داشت. بیشترین غلظت کلروفیل (68/3 میلی گرم در گرم وزن تر)، ارتفاع بوته (4/100 سانتی متر)، تعداد شاخه جانبی (1/3)، تعداد برگ (8/24 در بوته)، تعداد میوه (5/10 در بوته)، عملکرد تر میوه (4023 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد خشک (2632 کیلوگرم در هکتار) در دور آبیاری 8 روز یک بار به دست آمد. آبیاری 12 روز یک بار سبب کاهش 4/30، 7/21، 3/21 و 4/28 درصدی به ترتیب در قطر ساقه، طول میوه، قطر میوه و عملکرد خشک میوه نسبت به آبیاری 8 روز یک بار شد. بیشترین ارتفاع بوته (2/99 سانتی متر)، تعداد شاخه جانبی (5/2)، تعداد برگ (3/23 در بوته) و تعداد میوه (77/9 عدد در بوته) در تاریخ کاشت 14 خرداد حاصل شد. بیشترین عملکرد تر میوه (3644 کیلوگرم در هکتار) در تاریخ کاشت 28 خرداد به دست آمد. بر اساس نتایج، دور آبیاری 8 روز یک بار برای حصول حداکثر عملکرد میوه و برای کوتاه شدن طول دوره کشت در منطقه کرج، تاریخ کاشت 28 خرداد می تواند در تولید این گیاه مد نظر قرار گیرد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - Piriformospora indica inoculants enhance flowering, yield, and physiological characteristics of tomato (Lycopersicon esculentum) in different growth phases
  Esmaeel Kaboosi Mehdi Ghabooli Rouhollah Karimi
  10.30495/ijpp.2021.1923991.1302
  Piriformospora indica is an endophytic fungus with plant-promoting properties in a wide range of host plants. This study aimed to assess and compare the effects of different P. indica inoculants through morphological and physiological analysis at different times (4, 8, أکثر

  Piriformospora indica is an endophytic fungus with plant-promoting properties in a wide range of host plants. This study aimed to assess and compare the effects of different P. indica inoculants through morphological and physiological analysis at different times (4, 8, and 12 weeks) after inoculation. The study was conducted in a completely randomized design with three levels of fungus inoculation (non-inoculated, inoculated with P. indica spore and mycelium). The results showed that both P. indica inoculants have a positive effect on measured traits at different times after inoculation. Root and shoot dry weight were increased significantly at 4, 8, and 12 weeks after inoculation. P. indica improved the reproductive phase of tomato resulting in increased dry weight of fruits by up to 51%. Most importantly, the endophyte enhanced tomato fruit yield by up to 73%. Based on experiment data, P. indica increased total chlorophyll (25%), protein (143%), and carbohydrate (44%) content in inoculated plants compared to non-inoculated plants. Besides, P. indica promoted the antioxidant capacity of inoculated plants by increasing CAT and APX activity. In our study, plant inoculation with P. indica also remarkably led to an increase in K (172%) and P (41%) content. Our data showed that both P. indica spore and mycelium have a long-term effect on tomato growth. The application of fungus inoculants promotes plant growth and yield. Hence, P. indica represents a suitable plant-stimulating biofertilizer for tomato in sustainable agriculture. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  3 - The Effect of Nitrogen Rate and Plant Density on Morphological Traits and Essential Oil Yield of Coriander
  G. Moosavi M. Seghatoleslami A. Ebrahimi M. Fazeli Z. Jouyban
  In order to study the effect of nitrogen rate and plant density on morphological traits and essential oil and fruit yield of coriander, a split-plot experiment was carried out in research field of Islamic Azad University, Birjand Branch, Birjand, Iran in 2010 based on a أکثر

  In order to study the effect of nitrogen rate and plant density on morphological traits and essential oil and fruit yield of coriander, a split-plot experiment was carried out in research field of Islamic Azad University, Birjand Branch, Birjand, Iran in 2010 based on a randomized complete block design with three replications. The main plots were nitrogen rates at four levels (0, 40, 80 and 120 kg N/ha) and the sub-plots were plant densities at three levels (30, 40 and 50 plants/m2). The results showed that nitrogen rate had significant effect on fruit yield, essential oil percent and yield traits and interaction between nitrogen rate and plant density only affected fruit yield but change in plant density significantly affected all traits except essential oil percent. Means comparison showed that as N fertilization rate was increased from 0 to 80 kg N ha-1, plant height and fruit yield were increased by 19.8 and 74.1 %, respectively. Also, essential oil percent increased from 0.153 to 0.33% and essential oil yield was greater 2.68 times. Moreover, means comparison showed that the increase in plant density from 30 to 50 plants/m2, increased plant height, first fruit distance from ground, fruit and essential oil yield by 14.3, 27.6, 31.3 and 36.8%, respectively while stem diameter and branch number per main stem were decreased by 22.2 and 13.9%, respectively. Given the results of the study, the treatment of 80 kg N/ha application with the density of 50 plants/m2 recommended for the cultivation of coriander in Birjand, Iran. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  4 - تاثیر دو روش کشت نشایی و مستقیم در میزان پارازیته شدن ارقام رایج گوجه‌فرنگی به علف هرز انگلی سس
  زینب مرادی مهدی مدندوست فرشاد صادقی
  در گوجه‌فرنگی وجود علف‌های هرز انگل، مانند سس از عوامل مهم کاهش عملکرد به شمار می‌آید. به منظور کنترل این علف‌های هرز و جلوگیری از تحت تأثیر قرار گرفتن گیاه میزبان بایستی از علف‎کش‎های کاملاً انتخابی استفاده نمود، لذا کنترل این علف‌هرز به سایر روش‎ها معطوف ش أکثر

  در گوجه‌فرنگی وجود علف‌های هرز انگل، مانند سس از عوامل مهم کاهش عملکرد به شمار می‌آید. به منظور کنترل این علف‌های هرز و جلوگیری از تحت تأثیر قرار گرفتن گیاه میزبان بایستی از علف‎کش‎های کاملاً انتخابی استفاده نمود، لذا کنترل این علف‌هرز به سایر روش‎ها معطوف شده است. مطالعه‎ی حاضر به منظور بررسی اثر دو روش کشت نشایی و مستقیم در مقاومت ارقام مختلف گوجه‌فرنگی به پارازیته شدن انگل سس، به صورت پژوهش گلخانه‎ای در دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز در سال 1391 طراحی و اجرا گردید. این پژوهش در قالب طرح کاملاً تصادفی و به صورت فاکتوریل در سه تکرار انجام گرفت که تیمارها شامل ارقام گوجه‌فرنگی (فلات‌سی‌اچ، پتولدلی‌آمریکایی و اف‌کا) و دو روش کشت (مستقیم و نشایی) بودند. نتایج تجزیه واریانس اختلاف معنی‌داری را برای صفات ارتفاع بوته، عملکرد میوه و وزن تر ریشه بین ارقام مختلف گوجه‌فرنگی نشان داد. بیشترین و کمترین عملکرد میوه گوجه‎فرنگی به ترتیب به ارقام فلات‌سی‌اچ (82/40 گرم) و پتولدلی‌آمریکایی (41/24 گرم) تعلق داشت. در ارتباط با اثر نوع کشت بر صفات اندازه‌گیری شده گوجه‎فرنگی، نتایج نشان داد که ارتفاع بوته، عملکرد میوه، قطر میوه و وزن تر و خشک ریشه‎های گوجه‎فرنگی در کشت مستقیم از مقادیر بالاتری نسبت به روش نشایی برخوردار بودند در حالی که گیاه سس در کشت نشایی دارای وزن خشک بیشتری نسبت به کشت مستقیم بود. همچنین نتایج نشان داد که درصد کاهش عملکرد گوجه‎فرنگی در رقم فلات‌سی‌اچ (81/18 درصد) نسبت به دو رقم دیگر (پتودلی 24/48 درصد و اف‎کا 82/39 درصد) کمتر و به پارازیته شدن انگل سس مقاوم‎تر بود. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  5 - بررسی تاثیر تنش خشکی بر میزان عملکرد و اسانس میوه ژنوتیپ‌های مختلف گیاه دارویی گشنیز
  حسن فراهانی جواد میرعرب محسن نوزاد مقدم بهنام قربانی مصطفی خدادادی
  استفاده از گیاهان دارویی به عنوان دارو و یا ادویه در غذا در چند دهه اخیر به طور چشمگیری افزایش یافته است. همچنین به علت محدود شدن تولید این گیاهان توسط تنش‌ خشکی، این تحقیق با هدف بررسی تاثیر تنش خشکی بر عملکرد و میزان اسانس ژنوتیپ‌های بومی گشنیز انجام شد. در همین راستا أکثر

  استفاده از گیاهان دارویی به عنوان دارو و یا ادویه در غذا در چند دهه اخیر به طور چشمگیری افزایش یافته است. همچنین به علت محدود شدن تولید این گیاهان توسط تنش‌ خشکی، این تحقیق با هدف بررسی تاثیر تنش خشکی بر عملکرد و میزان اسانس ژنوتیپ‌های بومی گشنیز انجام شد. در همین راستا 14 ژنوتیپ گشنیز در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار و در دو آزمایش جداگانه تحت تاثیر تیمار آبیاری معمولی و تنش خشکی قرار گرفتند. این آزمایش در سال 1393 در مزرعه تحقیقاتی سازمان اتکا واقع در ورامین انجام شد. نتایج نشان داد که تنش خشکی تاثیر معنی‌داری بر عملکرد میوه، عملکرد اسانس و درصد میوه‌های شکافته شده داشت. از طرفی دیگر، بین ژنوتیپ‌ها نیز اختلاف معنی‌داری از لحاظ این سه ویژگی وجود داشت. همچنین معنی‌دار شدن اثر متقابل ژنوتیپ × تنش نشان می‌دهد که برخی از ژنوتیپ‌ها در شرایط مختلف رطوبتی پاسخ‌های متفاوتی از خود نشان دادند. ژنوتیپ 357 بیشترین عملکرد میوه را در هر دو شرایط آبیاری معمولی و تنش خشکی از خود نشان داد و بیشترین عملکرد اسانس در هر دو شرایط آبیاری معمولی و تنش خشکی در ژنوتیپ 230 مشاهده شد. بیشترین مقادیر شاخص‌های MP، GMP، TOL و STI که شاخص‌های نشان دهنده تحمل بالا به تنش خشکی هستند مربوط به ژنوتیپ‌های 357 و 230 بود. از طرفی دیگر شاخص SSI نیز که نشان دهنده حساسیت به تنش خشکی است برای ژنوتیپ‌های 158، 306و 450 دارای مقادیر بالاتری بود. به طور کلی ژنوتیپ 357 بهترین ژنوتیپ معرفی شد که هم تحمل به خشکی و هم عملکرد مناسبی داشت. تفاصيل المقالة