-
حرية الوصول المقاله
1 - ثبت و شناسایی ژن های توکسیک S.aureus جدا شده از ماهی تیلاپیا با تکنیک Multi plex PCR
نازنین نیاخلیلی حامد اهری بهاره نوروزیمقدمه: آبزیان به دلیل کالری و پروتئین بالا و همچنین وجود چربی غیراشباع امگا ۳ از اهمیت بسزایی در سبد غذایی برخوردارند. در مراحل مختلف از زمان صید تا رسیدن به دست مصرفکننده، همواره ممکن است بسیاری از آبزیان از جمله ماهی به برخی از میکروارگانیسمهای بیماریزا آلوده شوند أکثرمقدمه: آبزیان به دلیل کالری و پروتئین بالا و همچنین وجود چربی غیراشباع امگا ۳ از اهمیت بسزایی در سبد غذایی برخوردارند. در مراحل مختلف از زمان صید تا رسیدن به دست مصرفکننده، همواره ممکن است بسیاری از آبزیان از جمله ماهی به برخی از میکروارگانیسمهای بیماریزا آلوده شوند و در نهایت مسمومیت شدید را برای افراد ایجاد نمایند. در پژوهش حاضر به بررسی ثبت و شناسایی ژنهای توکسیک استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از ماهی تیلاپیا با تکنیک Multi plex PCR پرداخته شده است.مواد و روشها: تعداد کل نمونهها 42 عدد (21 عدد نمونه ماهی تازه و 21 عدد نمونه ماهی منجمد) مدنظر قرار گرفته شد. ابتدا پس از آمادهسازی نمونههای مورد بررسی به ترتیب استافیلوکوکوس اورئوس جدا شد و به صورت کشت سطحی در محیط برد پارکر مورد بررسی قرار گرفت، سپس تست کوآگولاز انجام شد و در مرحله بعد با استخراج DNA ژن انتروتوکسیک شناسایی شد. در نهایت توالییابی ژن به صورت اتوماتیک و دستگاهی انجام گرفت.یافتهها: یافتههای به دست آمده نشان داد، 9/92 درصد از کل نمونههای مورد بررسی (21 عدد ماهی تیلاپیا تازه و 18 عدد ماهی منجمد) فاقد باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بودند و 1/7 درصد از کل نمونهها آلوده به باکتری استافیلوکوکوس اورئوس شدند. نتایج بررسی تست کوآگولاز نیز نشان داد، هر سه نمونه ماهی منجمد مورد بررسی، کوآگولاز مثبت بودند. پس از بررسی ژنهای تولیدکننده انتروتوکسیک (SEA، SEB، SEC، SED، SEE و SEG) در بین سه نمونه منجمد آلوده به باکتری استافیلوکوکوس مشاهده شد که تنها در یک نمونه منجمد، ژن انتروتوکسیک SEA وجود داشت.نتیجه گیری: نتایج نشان داد با توجه به هزینه کم و زمان بسیار کوتاهتر مورد نیاز برای شناسایی ژن های استافیلوکوکوس اورئوس با روش Multiplex PCR، این روش ابزار قدرتمندی برای مطالعه ژنوتیپهای جدایههای استافیلوکوک میباشد. بنابراین با استفاده از این روش میتوان به ارتقا سطح سلامت غذایی در جامعه به خوبی پرداخت. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
2 - Deterioration Indices and Histological Changes in the Nile Tilapia (Oreochromis niloticus) by Different Freezing Methods
B. Karami Y. Moradi Sh. SafiThe present study aimed to investigate the effects of freezing speed and time on the deterioration indices such as Total Volatile Basic Nitrogen (TVB-N), Peroxide Value (PV), Thiobarbituric acid value (TBA), and pH, as well as the histological changes. Eighty Nile tilap أکثرThe present study aimed to investigate the effects of freezing speed and time on the deterioration indices such as Total Volatile Basic Nitrogen (TVB-N), Peroxide Value (PV), Thiobarbituric acid value (TBA), and pH, as well as the histological changes. Eighty Nile tilapias (Oreochromis niloticus) with approximate weight of 700 ± 50 g were caught from the saline water fish in research centre of Yazd, Iran in 2012. Then, the fillets were harvested and exposed to slow and quick freezing at 0.2 cm/h speed in the freezer at -18 °C during 18 hours, and 0.8 cm/h speed at -30 °C for 25 minutes, respectively. Finally, the fillets were transferred to -18 °C freezer where they were kept for 180 days. Based on the results, the changes in TVB-N, PV, TBA, pH and histological changes were less dramatic in the samples treated by quick freezing, compared to the slow freezing samples (p≤0.5). تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
3 - تأثیر پیش تیمار پربیوتیکی بر شاخصهای خون شناسی ماهی تیلاپیا (Oreochromis niloticus) مواجهه یافته با نانو ذرات نقره
فرحناز کاکاوند سیدعلی اکبر هدایتی علی جافر سعید مداح مریم رضاییزمینه و هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر سطوح مختلف پربیوتیک قارچ صدفی (pleurotus ostreatus) بر شاخصهای هماتولوژی خون ماهی تیلاپیا (Oreochromis niloticus) مواجهه شده با نانو ذرات نقره بود. روش کار: به همین منظور تعداد 120 بچه ماهی تیلاپیا به مدت 42 روز در 4 تیم أکثرزمینه و هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر سطوح مختلف پربیوتیک قارچ صدفی (pleurotus ostreatus) بر شاخصهای هماتولوژی خون ماهی تیلاپیا (Oreochromis niloticus) مواجهه شده با نانو ذرات نقره بود. روش کار: به همین منظور تعداد 120 بچه ماهی تیلاپیا به مدت 42 روز در 4 تیمار: تیمار (1) شاهد، فاقد پربیوتیک قارچ صدفی، تیمار (2) غذای حاوی 05/0 تیمار (3) غذای حاوی 1/0 و تیمار (4) غذای حاوی 2/0 درصد پربیوتیک قارچ صدفی تقسیم شدند. سپس به هرکدام از گروهها غلظت 5/0ppm نانو ذرات نقره به مدت 16 روز اضافه شده و شاخصهای خونی ماهیان در سطوح مختلف ارزیابی شد. یافتهها: پربیوتیک بهتنهایی اثر معنیداری بر تعداد گلبولهای قرمز، حجم متوسط گلبولی (MCV)، هموگلوبین، متوسط سلولی (MCH)، غلظت متوسط هموگلوبین گلبول قرمز (MCHC)، هماتوکریت، هموگلوبین و گلبول سفید نداشته (0.05P<) ولی تیمار در معرض نانو ذرات نقره و پربیوتیک بهصورت ترکیبی سبب افزایش فاکتورهای ذکرشده در مقایسه با گروه شاهد و تیمارهای پربیوتیک بهتنهایی شدند. بااینوجود مقادیر گلبول سفید و گلبول قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، MCH در تیمار ترکیبی 2/0 پربیوتیک و نانو ذرات نقره بیشتر از سایر تیمارها بود. نتیجهگیری: پربیوتیک در روش خوراکی، ایمنی غیراختصاصی را در ماهی تیلاپیا تحریک نموده و استفاده ترکیبی نانو نقره و پربیوتیک قارچ صدفی مقدار شاخصهای خونی را افزایش و اثرات تخریبی ناشی از نانو نقره بر شاخصهای خونی را نیز کاهش دهد. چنین نتیجهگیری میشود که سطح 2/0 پربیوتیک قارچ صدفی و 5/0 نانو ذرات نقره در جیره میتواند بهترین تأثیر را بر فاکتورهای خونی ماهی تیلاپیا داشته باشد. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
4 - مطالعه اثر ضدمیکروبی نیسین و عصاره الکلی سیر بر فعالیت استافیلوکوکوس اورئوس ATCC1113 تلقیح شده در فیله چرخ شده ماهی تیلاپیا در 4 درجه سلسیوس
سارا پیشادست محمد رهنما مجید علیپور اسکندانی داریوش سعادتی افسانه نوری جنگی محمدامین حیدرزادیاستافیلوکوکوس اورئوس علاوه بر مسمومیت غذایی عامل ایجاد بسیاری از عفونت ها در انسان می باشد و برای صنعت غذایی خطری جدی محسوب می شود. این مطالعه بهمنظور ارزیابی عصاره الکلی سیر (Allium sativum) و اثرات ضد باکتریایی آن در مهار باکتری استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus a أکثراستافیلوکوکوس اورئوس علاوه بر مسمومیت غذایی عامل ایجاد بسیاری از عفونت ها در انسان می باشد و برای صنعت غذایی خطری جدی محسوب می شود. این مطالعه بهمنظور ارزیابی عصاره الکلی سیر (Allium sativum) و اثرات ضد باکتریایی آن در مهار باکتری استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) بهتنهایی و توأم با نیسین در گوشت چرخ شده ماهی تیلاپیا انجام گردید. استخراج عصاره الکلی سیر با روش تبخیر در خلأ و توسط دستگاه روتاری صورت پذیرفت. اثر غلظتهای مختلف عصاره الکلی سیر (0، 1، 5/2، 5/3، 5 درصد) و نیسین (0، 5/0، 5/2 میکروگرم برگرم) و ترکیب مقادیر مختلف نیسین (میکروگرم برگرم ) و عصاره (درصد) (25/0+5/3)، (25/0+5)، (5/0+1)، (5/0+5/2)، (5/2+1)، (5/2+5/2) بر رفتار رشد باکتری مذکور در دمای 4 درجه سلسیوس طی 21 روز بررسی گردید. نتایج نشان داد که رشد باکتری در غلظتهای 5/3 و 5 درصد عصاره سیر به ترتیب از روزهای 12 و 9 به بعد و نیسین 5/0، 5/2 به ترتیب از روزهای 9 و 6 به بعد متوقف شد. غلظتهای پایین عصاره سیر (1 و 5/2 درصد) باکتری را مهار نکرد. تیمارهای ترکیبی عصاره به همراه نیسین توانستند از روز 6 به بعد رشد باکتری را متوقف نمایند. با توجه به یافته های این تحقیق میتوان گفت عصاره سیر و باکتریوسین نیسین بهتنهایی دارای خاصیت مهارکنندگی بوده و بهعنوان یک نگهدارنده طبیعی مواد غذایی بهجای انواع شیمیایی و صنعتی آن معرفی می شوند. بهکارگیری توأم این ترکیبات اثرات سینرژیست آنها را در کنار هم به اثبات رساند. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
5 - بررسی و بهینه سازی اثر پوشش ترکیبی کنسانتره پروتئین آب پنیر، مالتودکسترین واسانس رزماری بر خصوصیات شیمیایی ماهی تیلاپیا در طول نگهداری در سرما
سحر میرباقری آزاده سلیمی اشکان جبلی جوان سارا مهدی زاده مودماهی منبع غذایی مهمی است که به دلیل ساختار خاص پروتئینی، اسیدهای چرب چندغیراشباعی و pH نزدیک به خنثی، مستعد فساد می باشد. یکی از را ه های کنترل سرعت فساد ، استفاده از پوشش های طبیعی می باشد. هدف از این پژوهش، پوشش دهی فیله ماهی تیلاپیا با ترکیب کنسانتره پروتئین آب پنیر أکثرماهی منبع غذایی مهمی است که به دلیل ساختار خاص پروتئینی، اسیدهای چرب چندغیراشباعی و pH نزدیک به خنثی، مستعد فساد می باشد. یکی از را ه های کنترل سرعت فساد ، استفاده از پوشش های طبیعی می باشد. هدف از این پژوهش، پوشش دهی فیله ماهی تیلاپیا با ترکیب کنسانتره پروتئین آب پنیر (10، 15 و 20 درصد وزنی/وزنی)، مالتودکسترین (15، 20 و 25 درصد وزنی/وزنی) و اسانس رزماری (1، 3 و 5 درصد حجمی/وزنی) و بهینه سازی فرآیند با روش سطح پاسخ و نرم افزار دیزاین اکسپرت (Design Expert) بود. بدین منظور، 18 مدل توسط نرم افزار ارائه شد و نمونه ها در محلول های تولیدی غوطه ور و پس از تشکیل پوشش، در دمای 4 درجه سلسیوس به مدت 6 روز نگهداری شدند. عدد پراکسید (peroxide value or PV) تیوباربیتوریک اسید (Thiobarbituric acid or TBARS)، مقدار کل بازهای ازته فرار (Total Volatile Basic Nitrogen or TVBN) و pH آن ها اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت بیوپلیمرها و اسانس، کلیه پارامترهای فوق، در حدود پایین تری قرار داشتند بطوریکه در نمونه پوشش دهی شده با حداکثر غلظت مواد، مقادیر عدد پراکساید، تیوباربیتوریک اسید، بازهای ازته فرار کل و pH (در صد گرم)، به ترتیب معادل 05/1 میلی اکی والان، 05/0 میلی گرم، 7/5 میلی گرم و 2/6 بود در حالیکه این مقادیر برای نمونه پوشش دهی شده با حداقل غلظت ها، به ترتیب 44/3 میلی اکی والان، 305/0 میلی گرم، 85/10 میلی گرم و 79/6 بودند. با بهینه سازی توسط نرم افزار، بهترین پوشش، با 214/11 درصد وزنی/وزنی کنسانتره پروتئین آب پنیر، 25 درصد وزنی/وزنی مالتودکسترین و 402/3 درصد حجمی/وزنی اسانس رزماری تولید گردید. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
6 - تأثیر پیشتیمار پرهبیوتیکی بر آسیبهای بافتی در بچهماهیان تیلاپیای نیل (Oreochromis niloticus)، مواجههیافته با نانوذرات نقره
فرحناز کاکاوند سید علی اکبر هدایتی مریم رضایی شادگان علی جافر نوده سعید مداحوجودآلایندههاینوظهورنانو ذراتدرمحیطهای آبیباعثکاهشعملکردایمنیآبزیانمیشود،از این رواستفادهازمحرکهایایمنیبسیارضروریبه نظرمیرسد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تأثیر سطوح مختلف پره بیوتیکی قارچ صدفی (Pleurotus ostreatus) بر آسیبهای بافتی در کبد و آبشش ماهیان تیلاپی أکثروجودآلایندههاینوظهورنانو ذراتدرمحیطهای آبیباعثکاهشعملکردایمنیآبزیانمیشود،از این رواستفادهازمحرکهایایمنیبسیارضروریبه نظرمیرسد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تأثیر سطوح مختلف پره بیوتیکی قارچ صدفی (Pleurotus ostreatus) بر آسیبهای بافتی در کبد و آبشش ماهیان تیلاپیای مواجهه یافته با نانو ذرات نقره بود.به این منظور تعداد120قطعه بچهماهیتیلاپیا (Oreochromis niloticus)در 4 گروه آزمایشی با 3 تکرار شاملتیمار 1 به عنوان شاهد (تغذیه شده با غذای فاقد پرهبیوتیک)، تیمار 2 تا 4، تغذیه شده با غذای حاوی 05/0، 1/0 و 2/0 درصد پره بیوتیک تقسیم شدند و بهمدت42روز پرورش داده شدند، سپس به مدت 16 روز نانوذرات نقره باغلظت ppm 5/0 به محیط پرورش هرکدامازتیمارها افزودهشد. در پایان دوره، ماهیانتوسطمحلول بیهوش کنندهگل میخک (220میلیگرمبرلیتر)بیهوششده وبافتکبد وآبشش آنهابرایمطالعاتبافتشناسیجداگردید. تیمارهاییکهدر معرض نانو ذرات نقره بودندعوارض وسیعدر بافت آبشش و نیز جراحات شدید و رکود صفرا در بافت کبد را نشان دادند. ولی استفاده از پره بیوتیکقارچ صدفیتوانست اثراتتخریبیناشیازنانوذرات نقرهبرعوارض بافتی مذکور راکاهشدهد. نتیجه کلی مطالعه حاضر نشان داد که تیمار 2/0درصد باپره بیوتیک قارچ صدفی در جیره میتواند بهترین تأثیر محافظتی را بر آسیب های بافتی در کبد و آبشش ماهی تیلاپیای مواجهه یافته با نانوذرات نقره را داشته باشد. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
7 - بررسی اثرات انجماد کند و تند بر روی کیفیت فیله ماهی تیلاپیا قرمز (Oreochromis niloticus × Tilapia mosambicus)
بابک کرمی یزدان مرادی عباس مطلبی مهدی سلطانی سپیده حسینی سید ابراهیم حسینیدر این پژوهش اثر انجماد کند و تند بر روی ترکیبات تقریبی (proximate composition) ، میزان آبچک (Drip)، خصوصیات حسی (sensory properties) و تغییرات بافت (Microstructure) ماهی تیلاپیای قرمز مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور فیله های ماهی تیلاپیا قرمز(Oreochromis nilo أکثردر این پژوهش اثر انجماد کند و تند بر روی ترکیبات تقریبی (proximate composition) ، میزان آبچک (Drip)، خصوصیات حسی (sensory properties) و تغییرات بافت (Microstructure) ماهی تیلاپیای قرمز مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور فیله های ماهی تیلاپیا قرمز(Oreochromis niloticus) به دو روش انجماد کند و تند منجمد، بسته بندی و در دمای 18- درجه سانتی گراد به مدت شش ماه نگهداری شدند. تغییرات پروتئین، چربی، خاکستر، رطوبت، مقدار آبچک و خصوصیات حسی فیله ها به صورت ماهانه مورد بررسی قرار گرفت. همچنین تغییرات بافتی هر دو ماه یک بار با میکروسکوپ الکترونی SEM بررسی شد. نتایج نشان داد که مقدار رطوبت، خاکستر، پروتئین و چربی در فیله تیلاپیای قرمز تازه به ترتیب 06/78، 38/1، 26/20، 68/1درصد بود که مقدار آن ها در زمان انجماد دچار تغییرات گردید. تغییر ترکیبات تقریبی در نمونه های منجمد شده به روش انجماد تند به طور معنی داری کمتر از نمونه های با انجماد کند بود(05/0P<). به طوریکه میزان رطوبت، خاکستر، پروتئین و چربی در تیمارهای حاصل از انجماد کند به ترتیب به میزان 56/73، 76/2، 56/17، 73/0 درصد و برای نمونه های حاصل از انجماد تند به ترتیب به 31/76، 89/1، 01/18، 18/1 درصد رسید. محاسبه مقدار آبچک نشان داد که نمونه های منجمد شده به روش کند، آبچک بیشتری از نمونه های منجمد شده به روش تند بودند و این میزان برای نمونه های حاصل از انجماد کند و تند به ترتیب 4/11 و 1/6 درصد بود. از نظر ارزیابی حسی نمونه های انجماد تند از امتیاز بیشتری نسبت به انجماد کند برخوردار بود. بررسی عکس های میکروسکوپ SEM از ساختمان داخلی نیز نشان داد که با افزایش مدت زمان نگهداری، تخریب ساختمان داخلی فیله ها افزایش می یابد. این تخریب در نمونه های منجمد شده به روش انجماد تند کمتر از نمونه های انجماد کند بود. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
8 - Assessment of Four Heavy Metals Mercury, Lead, Copper and Cadmium Levels in Muscles of Import-ed Tilapia to Iran
Behsan Hemmatinezhad Mehdi Moradi Sarmeidani Amir Hosein YoosefiThis study was conducted to determine the residues of mercury (Hg), lead (Pb), copper (Cu) and cadmium (Cd) in the imported tilapia fillets. Thirty random samples from imported tilapia fillets were collected from different markets in Isfahan City, central Iran. They wer أکثرThis study was conducted to determine the residues of mercury (Hg), lead (Pb), copper (Cu) and cadmium (Cd) in the imported tilapia fillets. Thirty random samples from imported tilapia fillets were collected from different markets in Isfahan City, central Iran. They were analyzed using Graphite Furnace Atomic Absorption Spectrometer (Perkin Elmer 800) for Pb, Cu, Cd and flow injection mercury system (Perkin Elmer 400) for Hg. Out of the 30 tested samples, concentration of Hg, Pb, Cu and Cd in the tilapia fillets samples as mean± standard deviation were 0.083±.016, 0.638±0.067, 0.521± 0.081 and 0.136 ± 0.025 mg/kg, respectively. Among these, amounts obtained for all metals except for lead were lower than the permissible level specified by WHO (P<1%). The Pb concentrations in all examined samples were higher than WHO standards. The continuous consumption of these contaminated fish regularly for long time may lead to health troubles. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
9 - تأثیر سطوح مختلف نوکلئوتید جیره بر عملکرد رشد، برخی شاخصهای خونی و ترکیب لاشه در ماهی تیلاپیای نیل (Oreochromis niloticus)
حبیب سرسنگی علی آباد سالار درافشان فاطمه پیکان حیرتی محمود حافظیه محمد محمدی نعمت محمودیجهت بررسی اثر جیره حاوی نوکلئوتید بر رشد، ترکیب لاشه و شاخص های خونی در ماهی تیلاپیای نیل، ماهیان با وزن اولیه 52 گرم در 4 گروه با افزودن نو کلئوتید به میزان (0، 05/0، 1/0 و 15/0 درصد) به جیره پایه هر یک با 3 تکرار در یک دوره 45 روزه پرورش یافتند. تغذیه ماهی ها به میزان أکثرجهت بررسی اثر جیره حاوی نوکلئوتید بر رشد، ترکیب لاشه و شاخص های خونی در ماهی تیلاپیای نیل، ماهیان با وزن اولیه 52 گرم در 4 گروه با افزودن نو کلئوتید به میزان (0، 05/0، 1/0 و 15/0 درصد) به جیره پایه هر یک با 3 تکرار در یک دوره 45 روزه پرورش یافتند. تغذیه ماهی ها به میزان 3 -2 % وزن توده زنده و دو بار در روز انجام شد. نتایج نشان داد با افزایش سطح نوکلئوتید جیره برخی شاخص های رشد مانند وزن نهایی، افزایش وزن، رشد روزانه و ضریب رشد ویژه بطور معنی داری افزایش یافت(p < 05/0) در حالیکه ضریب تبدیل غذایی با افزایش سطح نوکلئوتید کاهش یافت. نتایج آنالیز تقریبی لاشه نشان داد اگرچه با افزایش سطوح نوکلئوتید میزان پروتئین لاشه افزایش و میزان چربی و خاکستر لاشه کاهش مختصری یافت اما این اختلافات اثر معنی داری (در سطح 95 درصد) نداشته است. نتایج اندازه گیری شاخص های خون شناسی نشان داد که نوکلئوتید در سطوح مختلف تأثیر معنی داری بر شاخص های خونی تیلاپیا نداشته است اگرچه میزان برخی از این شاخص ها با افزایش نوکلئوتید به جیره بهبود یافته اند اما این اختلافات از نظر آماری معنی دار نبود (05/0<P). با توجه به نتایج حاصله می توان بیان کرد که افزودن نوکلئوتید به جیره تیلاپیای نیل رشد را بهبود می بخشد اما بر ترکیبات لاشه و شاخص های خون شناسی اثری ندارد. تفاصيل المقالة