واکنش زنجیره‎ای پلیمراز چندگانه (PCR Multiplex) یک روش پیشرفته از تکنیکهای تشخیص مولکولی است که امکان شناسایی همزمان چند عامل بیماریزا را در یک نمونه فراهم می کند. مزایای استفاده از روش واکنش زنجیره‎ای پلیمراز چندگانه در مقایسه با نتایج تشخیص به دست آمده با روش أکثر
واکنش زنجیره‎ای پلیمراز چندگانه (PCR Multiplex) یک روش پیشرفته از تکنیکهای تشخیص مولکولی است که امکان شناسایی همزمان چند عامل بیماریزا را در یک نمونه فراهم می کند. مزایای استفاده از روش واکنش زنجیره‎ای پلیمراز چندگانه در مقایسه با نتایج تشخیص به دست آمده با روشهای متداول دیگر توسط محققان مختلف بررسی شده است. در این پژوهش از PCR چندگانه طراحی شده در آزمایشگاه بهمنظور شناسایی همزمان عوامل مهم سقطجنین گوسفندان شامل: Brucella melitensis ، Salmonella abortusovis ، Chlamydophila abortusوCoxiella burnetii ، استفاده شد. برای این منظور تعداد 98 نمونه محتویات شیردان جنینهای سقط شده از سه منطقه جغرافیایی ایران شامل استانهای اصفهان، چهارمحال و بختیاری و خراسان رضوی، مورد آزمایش قرار گرفت. میزان آلودگی در نمونههای بررسیشده، 15/3 درصد Brucella melitensis، 11/2 درصد Salmonella abortusovis، 7/1 درصد Chlamydophila abortus و صفر درصد Coxiella burnetii بود. در کل نتایج این پژوهش نشان میدهد که Brucella melitensis ، Salmonella abortusovisوChlamydophila abortusاز مهمترین عوامل سقط جنین نشخوارکنندگان کوچک بوده و از آزمون PCR چندگانه، بهخوبی میتوان برای تشخیص عوامل سقطجنین در گوسفند و بز استفاده کرد.
تفاصيل المقالة
سابقه و هدف: باسیلهای گرم منفی پاتوژنهای مهم بیمارستانیاند که شیوع ژنهای بتالاکتاماز وسیعالطیف و اینتگرونها در آنها رو به افزایش است. لذا شناسایی این ژنهای مقاومت آنتی بیوتیکی به منظور جلوگیری از گسترش سویههای مقاوم، ضروری است. هدف این مطالعه بررسی فراوانی ژنها أکثر
سابقه و هدف: باسیلهای گرم منفی پاتوژنهای مهم بیمارستانیاند که شیوع ژنهای بتالاکتاماز وسیعالطیف و اینتگرونها در آنها رو به افزایش است. لذا شناسایی این ژنهای مقاومت آنتی بیوتیکی به منظور جلوگیری از گسترش سویههای مقاوم، ضروری است. هدف این مطالعه بررسی فراوانی ژنهای اینتگرون کلاس 1،2،3 و بتالاکتامازهای وسیعالطیف bla-CTX-M ،bla-SHV و bla-TEM در باسیلهای گرم منفی جدا شده از بیمارستان آموزشی کودکان بندر عباس میباشد. مواد و روش کار: تعداد 60 سویه باسیل گرم منفی از نمونههای بالینی، جداسازی و با تستهای بیوشیمیایی شناسایی و الگوی مقاومت آنتیبیوتیکی آنها با روش انتشار در ژل تعیین شد. PCR چندگانه برای شناسایی ژنهای اینتگرون کلاس1،2،3 و از PCR به منظور شناسایی bla-CTX-M ،bla-SHV و bla-TEM استفاده شد. نتایج: بیشترین فراوانی سویهها مربوط به اشرشیاکلی،70% و بیشترین میزان مقاومت و حساسیت به ترتیب مربوط به سولفومتوکسازول 68% و جنتامایسین 75% بود. 37 سویه (7/61%) دارای ژن اینتگرون کلاس 1، و 19 سویه (7/26%)، دارای ژن اینتگرون کلاس 2میباشند. اینتگرون کلاس 3 در هیچ یک از سویهها مشاهده نشد. بیشترین فراوانی ژنهای کدکننده بتالاکتامازهای وسیعالطیف به ترتیب مربوط به ژن bla-CTX-M (40 مورد، 7/66%)، bla-TEM (19مورد، 7/31%) و bla-SHV (6 مورد، 10%) میباشد. نتیجهگیری: در مطالعه حاضر ارتباط معنیداری 05/0>P بین حضور ژنهای اینتگرون کلاس 2 و 1 و بتالاکتامازهای وسیعالطیف bla-CTX-M،bla-SHV و bla-TEM و مقاومت آنتیبیوتیکی مشاهده گردید. از اینرو شناسایی ژنهای مقاومت آنتیبیوتیکی و استفاده از روش درمانی مناسب بر پایه تعیین الگوی آنتیبیوگرام سویهها توصیه میگردد.
تفاصيل المقالة
استافیلوکوکوساورئوس از مهمترین عوامل مسمومیت غذایی در جهان بوده که در اثر مصرف غذای آلوده ایجاد میشود. استافیلوکوکوساورئوس حاوی پنتون والنتین لوکوسیدین (PVL) و مقاوم به متیسیلین (mecA) نسبت به حرارت پاستوریزاسیون و بسیاری از آنزیمهای پروتئولیتیک پایدار بوده و می أکثر
استافیلوکوکوساورئوس از مهمترین عوامل مسمومیت غذایی در جهان بوده که در اثر مصرف غذای آلوده ایجاد میشود. استافیلوکوکوساورئوس حاوی پنتون والنتین لوکوسیدین (PVL) و مقاوم به متیسیلین (mecA) نسبت به حرارت پاستوریزاسیون و بسیاری از آنزیمهای پروتئولیتیک پایدار بوده و میتوانند در نمونههای غذایی مدت طولانی فعال باقی بمانند. هدف مطالعه حاضر، جداسازی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس و شناسایی ژن حدت پنتون والنتین لوکوسیدین (PVL) و ژن مقاومت به متیسیلین (mecA) در نمونههای مواد غذایی با استفاده از تکنیک PCR چندگانهای بودهاست. در این تحقیق 120 نمونه مواد غذایی مختلف (لبنیات، شیرینی، گوشت خام و سبزیجات) جمعآوری گردید. آزمون حساسیت آنتیبیوتیکی به روش دیسکگذاری بر اساس دستورالعمل CLSI انجام گردید. جهت شناسایی و تایید استافیلوکوکوساورئوس جداسازی شده و ژنهای حدت و مقاومت از آزمون PCR چندگانهای استفاده شد. در نهایت40 مورد (3/33 درصد) جدایه استافیلوکوکوس اورئوس تشخیص دادهشد. نتایج آنتیبیوگرام نشان داد، بیشترین حساسیت مربوط به آنتیبیوتیکهای ونکومایسین، تیکوپلانین و متیسیلین به ترتیب 95، 90 و 75 درصد بود. مقاومت به لینزولید، آزیترومایسین و متیسیلین به ترتیب 35، 32 و 25 درصد بیش از سایر آنتیبیوتیکهای مورد آزمایش بود. فراوانی ژن مقاوم به متیسیلین در کل نمونهها 5/57 درصد و ژن PVL تشخیص داده نشد. همچنین ژن16sr RNA جهت تشخیص گونه باکتری در کل نمونهها شناسایی و تایید گردید. توزیع متفاوت ژن مقاومت به متیسیلین در این تحقیق با سایر مطالعات نشان از خطر بالقوه استافیلوکوکوساورئوسمقاوم به متیسیلین در دنیا میباشد. بنابراین، تشخیص سریع و به موقع جدایههای مقاوم، به منظور جلوگیری از گسترش مقاومت امری ضروری به نظر میرسد.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications