هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر ترکیبی پروبیوتیک، آنزیم لاکتاز و آنتیبادی اختصاصی بر بهبود هیستومورفولوژی ارگانهای لنفاوی و بهبود فاکتورهای سیستم ایمنی هومورال در جوجههای گوشتی بود. بدین منظور، 96 قطعه جوجهی گوشتی نژاد راس واریته 308، در قالب دو گروه 48 تایی شامل أکثر
هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر ترکیبی پروبیوتیک، آنزیم لاکتاز و آنتیبادی اختصاصی بر بهبود هیستومورفولوژی ارگانهای لنفاوی و بهبود فاکتورهای سیستم ایمنی هومورال در جوجههای گوشتی بود. بدین منظور، 96 قطعه جوجهی گوشتی نژاد راس واریته 308، در قالب دو گروه 48 تایی شامل 4 تکرار 12 قطعهای در هر گروه در نظر گرفته شد. جهت ارزیابی ایمنی هومورال از هر تکرار 2 قطعه جوجه بطور تصادفی انتخاب و در روزهای 9، 23 و 42 پرورش از ورید بالی به میزان 2 سیسی خون اخذ گردید و تست HI بعمل آمد. برای بررسی هیستومورفولوژی ارگانهای لنفاوی در پایان دوره از هر تکرار دو قطعه بصورت تصادفی انتخاب و بعد از کشتار جهت بررسی به آزمایشگاه بافت شناسی ارجاع داده شد. بعد از بررسیهای بعمل آمده اختلاف معنیدار آماری از نظر میزان تیتر آنتیبادی تولیدی در روز 9 بدست نیامد (05/0 p >) ولی این اختلاف در روزهای 23 و 42 روزگی بسیار معنیدار بود (01/0p<). مطالعات هیستوموروفولوژیکی ارگانهای لنفاوی در بورس فابریسیوس، طحال و تیموس در مورد برخی از شاخص ها مثل ارتفاع چینهای بورس معنیدار بود (05/0 p<) ولی در اکثر فاکتورها اختلاف معنیداری نشان داده نشد. نتایج این مطالعه نشان داد که ترکیب مورد آزمایش میتواند بر سیستم ایمنی هومورال کاملا موثر باشد و از طرفی دیگر چون هیچ باقی مانده دارویی در گوشت طیور به جا نمیگذارد لذا میتوان به عنوان جایگزینی موثر برای آنتیبیوتیکهای محرک رشد استفاده گردد.
تفاصيل المقالة
چکیدههدف:هدف از این پژوهش، تاثیر هشت هفته تمرین در آب بر روی سیستم ایمنی مردان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.روش:جامعه آماری این تحقیق تمامی بیماران مرد مبتلابه MS با دامنه سنی 32 تا 48 سال شرکتکننده در کلاسهای روانشناسی انجمن بیماران MS شهر سرپل ذهاب در تابستان 1401 أکثر
چکیدههدف:هدف از این پژوهش، تاثیر هشت هفته تمرین در آب بر روی سیستم ایمنی مردان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.روش:جامعه آماری این تحقیق تمامی بیماران مرد مبتلابه MS با دامنه سنی 32 تا 48 سال شرکتکننده در کلاسهای روانشناسی انجمن بیماران MS شهر سرپل ذهاب در تابستان 1401 بود. تعداد 30 نفر از بیمارانی که داوطلب همکاری با طرح بودند به روش غربال گری و پس از انجام مصاحبه حضوری و بررسی سوابق پزشکی به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. و در دو گروه تمرین (تمرین در آب) و گروه کنترل تقسیم شدند. ایمونوگلوبین های IgG-IgM-IgA مورد سنجش قرار گرفت. بیماران گروه آزمون به مدت 8 هفته در برنامه ورزش هوازی در آب ( 3 جلسه در هفته به مدت 60 دقیقه و با شدت 70 درصد حداکثر ضربان قلب) و در دمای 28-30 درجه در قسمت کم عمق استخر به ورزش در آب می پرداختند .یافته ها:یافته نشان داد که هشت هفته تمرین در آب ایمونوگلوبین های IgG-IgM-IgA را بهبود داد(P<0.05) .نتیجه گیری: مشخص شد که تمرین در آب عملکرد سیستم ایمنی و سطح ایمونوگلوبین های بزاقی را تغییر می دهند. با این حال ، تأثیر شدت و مدت تمرین باید عمیق تر مورد مطالعه قرار گیرد.
تفاصيل المقالة
هدف:پژوهش حاضر به مقایسه تأثیر دو نوع تمرین (HIIT) بر برخی شاخصهای ایمنی دختران غیرفعال دارای اضافهوزن و چاق پرداخته است.
روش: برای این منظور 24 دختر با میانگین سن1.18±25.75 سال، قد 4.23±161.29 سانتیمتر، وزن 6.27±74.51 کیلوگرم، درصدچربی 2.23&pl أکثر
هدف:پژوهش حاضر به مقایسه تأثیر دو نوع تمرین (HIIT) بر برخی شاخصهای ایمنی دختران غیرفعال دارای اضافهوزن و چاق پرداخته است.
روش: برای این منظور 24 دختر با میانگین سن1.18±25.75 سال، قد 4.23±161.29 سانتیمتر، وزن 6.27±74.51 کیلوگرم، درصدچربی 2.23±30.70 داوطلبانه انتخاب شدند و بهصورت تصادفی به سه گروه تمرینی HIIT1 (8=n)، گروه HIIT2 (8=n) و گروه کنترل (8=n) تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه HIIT1 در هر جلسه چهار ست 30 ثانیهای دویدن با شدت 19 الی 20 میزان درکفشاربورگ (RPE)، دو دقیقه استراحت بین ستها و گروه HIIT2 چهار ست دویدن 60 ثانیهای با همان شدت و چهار دقیقه استراحت بین ستها را انجام دادند، تمرین سه جلسه در هفته و به مدت چهار هفته اجرا شد. 48 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از تمرین خونگیری به عمل آمد. برای تحلیل دادهها از آزمون آنالیز واریانس (ANOVA) مخلوط بینگروهی و درونگروهی در سطح معنیداری (05/0P<) استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد میانگین درصدی لنفوسیت، نوتروفیل و مقدار نوتروفیل تغییرات معنیداری نداشت (p>0.05). میانگین لنفوسیت تنها در گروه HIIT2 (p=0.005) تغییرات معنیدار داشت. تفاوت بین گروهها معنیدار نبود (p>0.05). هر دو گروه تجربی در مقدار لکوسیتها افزایش معنیدار داشتند (p<0.05). میانگین ایمونوگلوبین A در هر دوگروه تجربی افزایش معنیداری را نشان داد (p<0.05). در میانگین متغیر وابسته ایمونوگلوبین G، تنها در گروه HIIT1 تغییرات معنیداری مشاهده شد (p<0.05). میانگین ایمونوگلوبین M در هیچیک از گروهها تغییرات معنیداری نداشت (p>0.05).
نتیجه گیری :بهنظر میرسد تمرینات HIIT کوتاهمدت در مقایسه با میانمدت تعداد لکوسیتها و ایمونوگلوبین A و G را به میزان بیشتری افزایش میدهد.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications