فهرس المقالات پیش‌بینی ADMET

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - داکینگ مولکولی و پیش‌بینی ADMET ترکیبات فعال در عسل توالنگ علیه گلوبولین متصل به هورمون جنسی (SHBG) به منظور درمان ناباروری در مردان
  حامد شهریارپور مصطفی قادری زفره‌ای
  10.30495/zisti.2023.1987659.1163
  مقدمه: گلوبولین متصل به هورمون جنسی (SHBG) پروتئینی است که توسط سلول‌های کبدی سنتز می‌شود و به هورمون‌های جنسی برای تنظیم سطح و فراهمی زیستی آن‌ها متصل می‌شود. اتصال آن به تستوسترون باعث کاهش تستوسترون زیستی در دسترس می‌شود و باعث بیماری‌های دستگاه تناسلی مردان مانند نا أکثر

  مقدمه: گلوبولین متصل به هورمون جنسی (SHBG) پروتئینی است که توسط سلول‌های کبدی سنتز می‌شود و به هورمون‌های جنسی برای تنظیم سطح و فراهمی زیستی آن‌ها متصل می‌شود. اتصال آن به تستوسترون باعث کاهش تستوسترون زیستی در دسترس می‌شود و باعث بیماری‌های دستگاه تناسلی مردان مانند ناباروری، اختلال نعوظ و سرطان پروستات می‌شود. هدف: در این پژوهش به صورت in silico، پتانسیل چندین ترکیب موجود در عسل توالنگ علیه پروتئین SHBG به منظور درمان ناباروری بررسی شده است. مواد و روش‌ها: شش ترکیب موجود در عسل توالنگ که شامل کاتچین، اتیل اولئیت، فیستین، هسپرتین، کائمفرول و لوتئولین از پژوهش‌ها پیشین و پایگاه داده دارویی PubChem به دست آمدند. با استفاده از داکینگ مولکولی اتصال این ترکیبات به پروتئین SHBG از لحاظ انرژی اتصال و نوع میان‌کنش‌های پروتئین-لیگاند بررسی شد. از نرم‌افزار AutoDock Vina نسخه 1.1.2 برای انجام داکینگ مولکولی و از نرم‌افزار Discovery Studio نسخه 21.1.0.289 برای تجزیه و تحلیل نتایج داکینگ مولکولی استفاده شد. سپس از وب سرورهای SwissADME و admetSAR 2.0 برای ارزیابی خواص فارماکوکینتیک این ترکیبات از طریق پیش‌بینی‌های ADMET استفاده شد. نتایج: انرژی اتصال به دست آمده از داکینگ مولکولی نشان داد که ترکیب لوتئولین با امتیاز 10- کیلوکالری بر مول به پروتئین SHBG متصل می‌شود، و میان‌کنش‌های هیدروژنی و آب‌گریز بیشتری نسبت به سایر ترکیبات مورد بررسی و همچنین ترکیباتی که در مقالات اخیر روی آن‌ها کار شده، دارد. ترکیبات کاتچین و فیستین نیز نتیجه قابل قبولی نشان دادند. بررسی ADMET و رادار فراهمی زیستی نشان داد، اگرچه این ترکیبات خواص فیزیکی و شیمیایی برای استفاده به عنوان دارو دارند، اما پتانسیل مهار بعضی از سیتوکروم‌ها و سمیت برای بعضی از ارگان‌های بدن و DNA یا سایر موارد ژنتیکی در بدن را دارند که در استفاده از این ترکیبات به عنوان دارو باید مد نظر قرار گرفته شوند. بحث و نتیجه‌گیری: با استفاده از این مطالعه in silico، چند مولکول مناسب با منشاء طبیعی علیه پروتئین SHBG شناسایی شد که توانایی بالقوه‌ای برای درمان ناباروری در مردان از خود نشان دادند. تفاصيل المقالة