داکینگ مولکولی و پیش‌بینی ADMET ترکیبات فعال در عسل توالنگ علیه گلوبولین متصل به هورمون جنسی (SHBG) به منظور درمان ناباروری در مردان

الموضوعات :

حامد شهریارپور ¹ (کارشناسی ارشد بیوفیزیک، گروه بیوفیزیک، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران)
مصطفی قادری زفره‌ای ² (دانشیار، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج، ایران)

تاريخ الإرسال : 18 الأربعاء , ذو القعدة, 1444 تاريخ التأكيد : 13 السبت , ذو الحجة, 1444 تاريخ الإصدار : 17 الأربعاء , ذو الحجة, 1444

الکلمات المفتاحية: ناباروری, داکینگ مولکولی, پروتئین SHBG, عسل توالنگ, پیش‌بینی ADMET,

ملخص المقالة :

مقدمه: گلوبولین متصل به هورمون جنسی (SHBG) پروتئینی است که توسط سلول‌های کبدی سنتز می‌شود و به هورمون‌های جنسی برای تنظیم سطح و فراهمی زیستی آن‌ها متصل می‌شود. اتصال آن به تستوسترون باعث کاهش تستوسترون زیستی در دسترس می‌شود و باعث بیماری‌های دستگاه تناسلی مردان مانند ناباروری، اختلال نعوظ و سرطان پروستات می‌شود. هدف: در این پژوهش به صورت in silico، پتانسیل چندین ترکیب موجود در عسل توالنگ علیه پروتئین SHBG به منظور درمان ناباروری بررسی شده است. مواد و روش‌ها: شش ترکیب موجود در عسل توالنگ که شامل کاتچین، اتیل اولئیت، فیستین، هسپرتین، کائمفرول و لوتئولین از پژوهش‌ها پیشین و پایگاه داده دارویی PubChem به دست آمدند. با استفاده از داکینگ مولکولی اتصال این ترکیبات به پروتئین SHBG از لحاظ انرژی اتصال و نوع میان‌کنش‌های پروتئین-لیگاند بررسی شد. از نرم‌افزار AutoDock Vina نسخه 1.1.2 برای انجام داکینگ مولکولی و از نرم‌افزار Discovery Studio نسخه 21.1.0.289 برای تجزیه و تحلیل نتایج داکینگ مولکولی استفاده شد. سپس از وب سرورهای SwissADME و admetSAR 2.0 برای ارزیابی خواص فارماکوکینتیک این ترکیبات از طریق پیش‌بینی‌های ADMET استفاده شد. نتایج: انرژی اتصال به دست آمده از داکینگ مولکولی نشان داد که ترکیب لوتئولین با امتیاز 10- کیلوکالری بر مول به پروتئین SHBG متصل می‌شود، و میان‌کنش‌های هیدروژنی و آب‌گریز بیشتری نسبت به سایر ترکیبات مورد بررسی و همچنین ترکیباتی که در مقالات اخیر روی آن‌ها کار شده، دارد. ترکیبات کاتچین و فیستین نیز نتیجه قابل قبولی نشان دادند. بررسی ADMET و رادار فراهمی زیستی نشان داد، اگرچه این ترکیبات خواص فیزیکی و شیمیایی برای استفاده به عنوان دارو دارند، اما پتانسیل مهار بعضی از سیتوکروم‌ها و سمیت برای بعضی از ارگان‌های بدن و DNA یا سایر موارد ژنتیکی در بدن را دارند که در استفاده از این ترکیبات به عنوان دارو باید مد نظر قرار گرفته شوند. بحث و نتیجه‌گیری: با استفاده از این مطالعه in silico، چند مولکول مناسب با منشاء طبیعی علیه پروتئین SHBG شناسایی شد که توانایی بالقوه‌ای برای درمان ناباروری در مردان از خود نشان دادند.