فهرس المقالات همشیر

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - مقایسۀ زیرمقیاس‌های درک هیجان و تنظیم هیجان در کودکان پیش‌دبستانی دارا و فاقد همشیر
  سیده ضحی سکاکی محمدعلی مظاهری تهرانی سعید قنبری سوده آقامحمدی
  10.30486/jsrp.2019.1865173.1762
  هدف این پژوهش مقایسۀ درک هیجان و تنظیم هیجان در کودکان پیش دبستانی دارا و فاقد همشیر بود. طرح پژوهش، توصیفی از نوع علّی- مقایسه ای و جامعۀ آماری کودکان 4 تا 6 سال در مهدکودک های شهر تهران در سال 1396 بود. با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، 60 کودک انتخاب و بر اساس أکثر

  هدف این پژوهش مقایسۀ درک هیجان و تنظیم هیجان در کودکان پیش دبستانی دارا و فاقد همشیر بود. طرح پژوهش، توصیفی از نوع علّی- مقایسه ای و جامعۀ آماری کودکان 4 تا 6 سال در مهدکودک های شهر تهران در سال 1396 بود. با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، 60 کودک انتخاب و بر اساس سن و جنس همتاسازی شدند. ابزار این پژوهش شامل آزمون تطبیق هیجان (Izard, Haskins, Schultz, Trentacosta & King, 2003) تکلیف بیان علت هیجان (Wang, Hutt, Kulkofsky, McDermott & Wei, 2006) و چک لیست تنظیم هیجان (Shields & Cicchetti, 1997) بود. یافته ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد کودکان دارای همشیر در نمرۀ کل درک هیجان و زیرمقیاس های دانش موقعیت هیجان، دانش بیانی هیجان و دانش دریافتی هیجان به طور معنادار نمرۀ بالاتری گرفته اند (05/0 < p). همچنین در زیرمقیاس بی ثباتی/منفی گرایی از چک لیست تنظیم هیجان به طور معنادار نمرۀ پایین تری گرفته اند (05/0 < p) که دلالت بر واکنش های هیجانی متعادل تر دارد. یافته های این پژوهش نشان می دهد برخوردارد بودن از همشیر در سال های پیش‌دبستانی، موقعیت منحصر به فردی را برای ارتقای شایستگی های هیجانی کودکان فراهم می کند. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - مقایسه تحمل درماندگی و ترس از مسخره شدن در همشیرهای کودکان با و بدون اختلال طیف درخودماندگی
  امیر قمرانی احمد یارمحمدیان علیرضا محسنی‎اژیه ناهید وکیلی زاد
  این پژوهش با هدف مقایسه تحمل درماندگی و ترس از مسخره‌شدن در همشیرهای کودکان با و بدون اختلال طیف درخودماندگی انجام شد. جامعه آماری شامل کل همشیرهای کودکان با و بدون اختلال طیف درخودماندگی شهر اصفهان بود. نمونه مورد بررسی شامل 29 نفر از همشیرهای کودکان با اختلال درخودمان أکثر

  این پژوهش با هدف مقایسه تحمل درماندگی و ترس از مسخره‌شدن در همشیرهای کودکان با و بدون اختلال طیف درخودماندگی انجام شد. جامعه آماری شامل کل همشیرهای کودکان با و بدون اختلال طیف درخودماندگی شهر اصفهان بود. نمونه مورد بررسی شامل 29 نفر از همشیرهای کودکان با اختلال درخودماندگی (19پسر،10دختر) و 29 نفر از همشیرهای کودکان بدون این اختلال (19 پسر، 10 دختر) بود که به‌صورت نمونه‌برداری در دسترس انتخاب و همتاسازی شدند. ابزار این پژوهش مقیاس تحمل درماندگی (DTS؛ سیمون و گاهر، 2005) و مقیاس ترس از مسخره‌شدن (FBLS؛ راج و پرویر، 2009) بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیری تحلیل شدند. نتایج نشان داد تفاوت میانگین نمره‎های تحمل (001/0>P)، ارزیابی (018/0>P) و تنظیم (001/0>P) و ترس از مسخره شدن (034/0>P) در همشیرهای کودکان با و بدون اختلال طیف درخودماندگی معنا‌دارست. این نتایج لزوم استفاده از برنامه‌های پیشگیری و مداخله برای جلوگیری از بروز آسیب‌های روان‌شناختی بلندمدت را نشان می‎دهد. تفاصيل المقالة