میگوی سفید هندی

حرية الوصول المقاله

1 - خواص ضد فشارخون و ضد اکسیدان پنج نوع پروتئین آبکافت حاصل ازضایعات میگوی سفید هندی(Penaeus indicus)
علی طاهری سمیرا جلالی نژاد سیدامیرعلی انوار

امروزه بیماری فشار خون و بیماری های ناشی از رادیکال های آزاد از اصلی ترینمشکلات کشورهای صنعتی می باشند و داروهای با خواص ضد فشار خون وضد اکسیدانی در درمان این بیماری ها بسیار م ؤثرند . لذا در تحقیق حاضرخاصیت ضداکسیدانی، ضد فشار خون، بازیافت نیتروژن، درجه آبکافت وپروفیل أکثر

امروزه بیماری فشار خون و بیماری های ناشی از رادیکال های آزاد از اصلی ترینمشکلات کشورهای صنعتی می باشند و داروهای با خواص ضد فشار خون وضد اکسیدانی در درمان این بیماری ها بسیار م ؤثرند . لذا در تحقیق حاضرخاصیت ضداکسیدانی، ضد فشار خون، بازیافت نیتروژن، درجه آبکافت وپروفیل اسید آمینه 5 نوع مختلف (با آنزیم آلکالاز، پپسین، آلفا کیموتریپسین،نئوتراز و فلاووروزایم ) پروتئین آبکافت ضایعات فرآوری میگوی سفید هندیبررسی شد . برای سنجش خاصیت ضد فشار خون از سنجش مهار آنزیم تبدیل کننده آنژیوتنسین I و برای سنجش خاصیت ضد اکسیدان از سنجش مهار رادیکال آزاد DPPH استفاده شد . آلکالاز بیشترین بازیافت نیتروژن و درجه آبکافت را به ترتیب با مقادیر 1/6 ±75%,1/4 ±64/2%نشان داد. بیشترین فعالیت ضد اکسیدانی برای آلکالاز و آلفا- کیموتریپسین به ترتیب 1/2 ± 45/1%بود. بیشترین فعالیت مهار آنزیم تبدیل کننده آنژیوتنسین Iنیز برای آلکالاز و آلفا - کیموتریپسین با LC 50 0.85±0.02 میلی گرم بر میلی لیترو 0.04±0.9 میلی گرم بر میلی لیتر بدست آمد . تمامی پروتئین های تولیدی نسبت به هضم با آنزیم های گوارشی مقاوم بودند و ترکیب اسیدهای آمینه میزانبالای اسیدهای آمینه آبگریز را نشان داد . مطابق با نتایج این تحقیق پروتئینآبکافت ضایعات میگوی سفید هندی که با آلکالاز و آلفا کیموتریپسین تولیدشده فعالیت ضد فشار خون و ضد اکسیدانی بالایی دارد و می تواند به عنوانپپتیدهای زیست فعال در تغذیه انسانی جهت بهبود بیماری های ناشی از فشارخون و عوامل اکسیدانی به کار رود. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

2 - تغییرات بافتی ناشی از تغذیه با جیره‌های حاوی مقادیر مختلف آفلاتوکسین B1 در میگوی سفید هندی
بابک قائدنیا منصور بیات ایرج سهرابی‌حقدوست عباسعلی مطلبی ابوالفضل سپهداری

هدف از این مطالعه بررسی تغییرات بافتی ناشی از تغذیه با جیره‌های حاوی مقادیر مختلف آفلاتوکسین B1 در میگوی سفید هندی می باشد. در این مطالعه میگوهای سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) با وزن (گرم 76/1 ± 79/11) با جیره‌های غذایی حاوی مقادیر 0، 20، 50، 100، 200، 400، أکثر

هدف از این مطالعه بررسی تغییرات بافتی ناشی از تغذیه با جیره‌های حاوی مقادیر مختلف آفلاتوکسین B1 در میگوی سفید هندی می باشد. در این مطالعه میگوهای سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) با وزن (گرم 76/1 ± 79/11) با جیره‌های غذایی حاوی مقادیر 0، 20، 50، 100، 200، 400، 800 و ppb 1600 آفلاتوکسین B1 (AFLB1) بمدت 8 هفته تغذیه شدند. تغییرات آسیب شناسی بافتی در هپاتوپانکراس، بافت عضله و روده میانی در پایان هفته چهارم و هشتم بررسی شد. تغییرات بافت‌شناسی در هپاتوپانکراس، شامل تغییر شکل مقطع ستاره‌ای توبول‌های هپاتوپانکراس و کاهش سلول‌های پوششی و تغییرات دژنراتیو و آتروفی سلول‌های ترشحی پوششی این توبول‌ها، نکروزه شدن بافت هپاتوپانکراس و تجمع سلول‌های فیبروبلاست در دیواره توبولهای هپاتوپانکراس مشاهد شد. در بافت عضله، جدا شدن دستجات عضلانی از یکدیگر و ایجاد فاصله بین آنها مشاهد گردید که تایید کننده کاهش وزن و لاغری در تیمارهای ppb 800 می‌باشد. در بافت روده میانی نکروزه و کنده شدن مخاط روده در میگوهای تغذیه شده با جیره های ppb 1600 آفلاتوکسین B1، در پایان هشتم مشاهده گردید. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

3 - بررسی مقایسه‌ای میزان فلزات سنگین وانادیوم و نیکل در عضلات میگوی سفید هندی (Fenneropenaeusindicus) نر و ماده موجود در بازار شیراز در سال 1390
آمنه کارگر امید طبیعی مهرداد چراغی بهاره لرستانی

تحقیق حاضر به منظور تعیین غلظت فلزات سنگین وانادیوم (V) و نیکل (Ni) در عضلات جنس نر و ماده میگوی سفید هندی (Fenneropenaeusindicus) خوراکی در شهرستان شیراز صورت پذیرفت. بدین منظور در پاییز 1390 با مراجعه به بازار عمده عرضه آبزیان تعداد 120 نمونه میگو به صورت تصادفی از س أکثر

تحقیق حاضر به منظور تعیین غلظت فلزات سنگین وانادیوم (V) و نیکل (Ni) در عضلات جنس نر و ماده میگوی سفید هندی (Fenneropenaeusindicus) خوراکی در شهرستان شیراز صورت پذیرفت. بدین منظور در پاییز 1390 با مراجعه به بازار عمده عرضه آبزیان تعداد 120 نمونه میگو به صورت تصادفی از سطح شهر شیراز تهیه شد. آماده‌سازی و آنالیز نمونه ها مطابق با استاندارد توصیه شده صورت پذیرفت و میزان فلزات سنگین با دستگاه جذب اتمی مدل Varian V10-ES تعیین و با مقادیر توصیه شده استاندارهای جهانی مورد مقایسه قرارگرفت. در این تحقیق میانگین غلظت وانادیوم در عضله جنس نر و ماده به ترتیب 64/0± 06/1 و 54/0± 76/0 میلی گرم بر کیلوگرم و میانگین غلظت نیکل در عضله جنس نر و ماده به ترتیب 173/1± 1/8 و 79/0± 1/9 میلی گرم بر کیلوگرم اندازه گیری گردید. از سویی دیگر مقایسه نتایج حاصل از آنالیز داده ها نشان داد که تفاوت معنی‌داری در بین تجمع فلز سنگین نیکل در بافت عضله دو جنس نر و ماده میگوی سفید هندی وجود دارد (05/0p<). همچنین میانگین غلظت فلزات اندازه گیری شده در بافت عضله بالاتر از مقادیر توصیه شده استاندارد WHOو FAO تشخیص داده شد. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

4 - بررسی اثر غلظت آلژنیک اسید(ارگوسان) بر رشد و بقای پست لاروهای میگوی سفید هندی(Fenneropenaeus indicus)
امیر هوشنگ بحری قباد آذری تاکامی فلورا محمدی زاده

محرک های ایمنی یکی از راه های مهم برای جلوگیری از بیماری به شمار می روند. در این تحقیق اثر آلژنیک اسید بر روی فاکتورهای رشد از قبیل طول کل، افزایش وزن خشک و میزان بقا در مرحله پست لاروی PL15میگوی سفید هندی(Fenneropenaeus indicus) بررسی گردید. اثر آلژنیک اسید 5/0 درصد(تی أکثر

محرک های ایمنی یکی از راه های مهم برای جلوگیری از بیماری به شمار می روند. در این تحقیق اثر آلژنیک اسید بر روی فاکتورهای رشد از قبیل طول کل، افزایش وزن خشک و میزان بقا در مرحله پست لاروی PL15میگوی سفید هندی(Fenneropenaeus indicus) بررسی گردید. اثر آلژنیک اسید 5/0 درصد(تیمار 1)، 1 درصد(تیمار 2) و 2 درصد(تیمار 3)، بعلاوه یک تیمار شاهد، جهت مقایسه مورد آزمایش قرار گرفت. با در نظر گرفتن 4 تیمار و 3 تکرار برای هر یک از آنها،12 سطل یکسان استفاده شد که به مقدار 10 لیتر آبگیری و با تراکم 100 پست لارو مرحله زوآ یک در لیتر ذخیره سازی گردید و لارو های مورد آزمایش در قالب یک طرح کاملا تصادفی، تغذیه شدند. دوره آزمایش از مرحله زوآ یک تاPL15بودکه در پایان روز 25 جهت زیست سنجی و تعیین میزان بقا بررسی شدند. نتایج نشان داد که در مرحله پست لاروی PL15 در تیمار های آزمایشی که از محرک ایمنی استفاده شد طول کل(mm) به ترتیب (15/17 ،42/17 و 45/17 )بوده و با تیمار شاهد86/16 که محروم از اضافه شدن محرک به جیره پایه بودند، اختلاف معنی داری را نشان دادند(05/0 < P).اما در تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (05/0 > P).در خصوص وزن خشک(mg) نیز در تیمار های آزمایشی به ترتیب مقادیر(85/2 ،93/2 و 92/2)در مقایسه با تیمار شاهد 75/2 بدست آمد و همچنین میزان بقا به درصد نیز در پایان عملیات در تیمارهای آزمایشی نزدیک به هم(33/78 ،33/76 و 67/79 )در مقابل مقدار33/60 برای تیمار شاهد محاسبه گردید که مطالعات اخیر حاکی از آن بود که تیمار های آزمایشی در هر 3 غلظت نسبت به تیمار شاهد دارای اختلاف معنی داری بودند(05/0 < P). هر چند که نسبت به همدیگر تفاوت معنی داری در بین آنها مشاهده نشد(05/0 > P). به هر حال استفاده از این فراورده در حداقل میزان در یک برنامه غذایی مطلوب در مرحله پست لاروی، می تواند ایمنی و به تبع آن رشد و بقای پست لاروها را جهت معرفی به استخرهای پرورشی بالا برد. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

5 - مقایسه رشد بقاء و تولید نهایی میگوی سفید هندی در سیستم پرورش تک گونه ای و توام با میگوی ببری سبز در منطقه تیاب هرمزگان
اسماعیل تازیکه حجت اله فروغی فرد غلامعباس زرشناس علی اکبر صالحی احمدرضا تورجی

این پژوهش با هدف بررسی میزان رشد، بقاء و تولید نهایی میگوی سفید هندی در سیستم پرورش تک گونه ای و توام با میگوی ببری سبز اجرا شد. این طرح در مزرعه پرورش میگوی پرشیان پران واقع در منطقه تیاب جنوبی استان هرمزگان در سال 1382 انجام گرفت. بدین منظور شش استخر 5/0 هکتاری از مزر أکثر

این پژوهش با هدف بررسی میزان رشد، بقاء و تولید نهایی میگوی سفید هندی در سیستم پرورش تک گونه ای و توام با میگوی ببری سبز اجرا شد. این طرح در مزرعه پرورش میگوی پرشیان پران واقع در منطقه تیاب جنوبی استان هرمزگان در سال 1382 انجام گرفت. بدین منظور شش استخر 5/0 هکتاری از مزرعه انتخاب گردیده که در سه استخر آن پرورش تک گونه‌ای میگوی سفید هندی و در 3 استخر دیگر پرورش توام میگوی سفید هندی و ببری سبز انجام گردید. به طوری که استخرهای تحت تیمار، پس از آماده ‌سازی، آبگیری و غنی سازی گردیدند و ذخیره سازی بچه میگو در‌آنها بر اساس 18 قطعه در متر مربع با سن پانزده روز(PL15) و در کشت توام نیز به همین صورت و با نسبت 80 : 20 (20 درصد میگوی ببری سبز و 80 درصد میگوی سفید هندی) انجام گرفت. تغذیه بر اساس احتیاجات آن در مراحل مختلف سنی ، وزنی و شرایط محیطی با استفاده از غذای کنسانتره وارداتی صورت گرفت. نمونه‌برداری از میگوها در طی دوره پرورش برای زیست سنجی و برآورد میانگین وزن و محاسبه جیره غذایی روزانه و ارزیابی مدیریت اعمال شده همزمان با اندازه‌گیری و ثبت برخی از پارامترهای محیطی آب هر 14-10 روز یکبار انجام شد. نتایـج نشـان داد کـه میانگین رشد وزنی میگوی سفید هندی در کشت توام، در برداشت نهایی به میزان 02/1 ± 51/13 گرم و در کشت تک گونه‌ای به میزان 34/0 ± 44/ 11 گرم بدست آمده که از میزان بالاتری برخوردار گردیده که آنالیز واریانس داده‌ها نیز اختلاف معنی‌داری در سطح اعتماد 95 درصد نشان داده است (05/0 P<). میانگین میزان تولید نهایی میگوی سفید هندی در تیمار کشت توام و کشت تک‌ گونه‌ای به ترتیب به میزان 1042 و 1666 کیلوگرم در هکتار بدست آمد، همچنین بر اساس نتایج حاصله میانگین میزان بقاء در کشت تک گونه‌ای 81 درصـد و در کـشت تـوام 54 درصد بـدست آمـده که از لحاظ آماری اختلاف معنی‌دار بود (05/0 P<). این امر می تواند ناشی از عدم بکارگیری غذای اختصاصی میگوی ببری سبز در کشت توام باشد که علاوه بر خارج شدن غذا از دسترس میگو و افزایش هزینه تولید منجر به ایجاد شرایط استرس زای محیطی گردیده که در نهایت موجب کاهش بقاء میگو شده است. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

6 - تاثیر آرتمیای غنی سازی شده با پروبیوتیک EM بر روی رشد، بازماندگی و اختلاف اندازه پست لارو میگوی سفید هندی (Penaeus indicus)
سلمان سالمی دل آرام نخبه زارع مازیار یحیوی

این تحقیق به مدت دو ماه و در کارگاه تکثیر میگو هرمز لارو شهرستان سیریک در سال 1391 صورت گرفت. تیمارها شامل: تیمار شاهد، بدون پروبیوتیک و به همراه تعویض آب؛ تیمار1، پروبیوتیک به آب اضافه شده و به همراه تعویض آب، تیمار 2، ناپلیوس آرتمیای غنی شده با پروبیوتیک و به همراه تع أکثر

این تحقیق به مدت دو ماه و در کارگاه تکثیر میگو هرمز لارو شهرستان سیریک در سال 1391 صورت گرفت. تیمارها شامل: تیمار شاهد، بدون پروبیوتیک و به همراه تعویض آب؛ تیمار1، پروبیوتیک به آب اضافه شده و به همراه تعویض آب، تیمار 2، ناپلیوس آرتمیای غنی شده با پروبیوتیک و به همراه تعویض آب، تیمار3، پروبیوتیک به آب اضافه شده و بدون تعویض آب، تیمار 4، تغذیه از آرتمیای غنی سازی شده و بدون تعویض آب بود. برای هر تیمار سه تکرار و در مجموع 22500 عدد پست لارو میگوی سفید هندی (P.indicus) مورد استفاده قرار گرفت. تغذیه پست لاروها به مدت 8 روز که روزانه 6 وعده در ساعت های 4، 8، 12، 16، 20 و 24 و در ساعت های 8 و 20 از ناپلیوس آرتمیا استفاده شد. نتایج نشان داده است که بالاترین وزن نهایی و طول نهایی در تیمار 2 به دست آمده ولی اختلاف معنی داری با سایر تیمارها نداشته است (P>0.05). همچنین بالاترین نرخ رشد ویژه مربوط به تیمار 2 بوده که اختلاف معنی داری با سایر تیماها داشته است (P<0.05). بیشترین اختلاف اندازه مربوط به تیمار شاهد بوده ولی اختلاف معنی داری با سایر تیمارها نداشته است (P>0.05). بیشترین میزان بازماندگی مربوط به تیمار 2 و 4 بوده که با سایر تیمارها اختلاف معنی داری داشته است (P<0.05). استفاده از پروبیوتیک EM باعث بهبود رشد، درصد بازماندگی و کاهش اختلاف اندازه بین پست لاروهای میگوی سفید هندی (P.indicus) شده است. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

7 - اندازه گیری و مقایسه میزان فلزات سنگین جیوه، سرب و کادمیوم در عضله و پوسته میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) خلیج فارس (بحرکان)، استان خوزستان
سید محمد رضا رضوی حبیب وهاب زاده عباسعلی زمینی ابوالفضل عسکری ساری محمد ولایت زاده

تحقیق حاضر در سال 1390 به منظور تعیین غلظت فلزات سنگین سرب، جیوه و کادمیوم در عضله و پوسته میگوی سفید هندی دریایی انجام گرفت. 3 کیلوگرم نمونه میگوی دریایی با میانگین وزن 78/0±18/13 گرم تهیه شد. جهت سنجش فلزات سنگین از روش هضم مرطوب و تعیین غلظت فلزات سنگین به روش أکثر

تحقیق حاضر در سال 1390 به منظور تعیین غلظت فلزات سنگین سرب، جیوه و کادمیوم در عضله و پوسته میگوی سفید هندی دریایی انجام گرفت. 3 کیلوگرم نمونه میگوی دریایی با میانگین وزن 78/0±18/13 گرم تهیه شد. جهت سنجش فلزات سنگین از روش هضم مرطوب و تعیین غلظت فلزات سنگین به روش جذب اتمی به کمک دستگاه Perkin Elmer 4100 آزمایشگاه کیمیا پژوه البرز (شهرکرد) انجام شد. میزان فلزات سنگین در عضله میگو پایین تر از پوسته بود. میزان فلزات سنگین در عضله و پوسته میگوی سفید هندی بصورت سرب < کادمیوم < جیوه اندازه گیری شده است. در این تحقیق غلظت جیوه، کادمیوم و سرب در عضله و پوسته کیتینی میگوی سفید هندی اختلاف معنی داری داشت (05/0P<). میانگین میزان جیوه در عضله و پوسته به ترتیب 002/0±034/0 و 003/0±045/0 میلی گرم بر کیلوگرم و میانگین میزان کادمیوم در عضله و پوسته به ترتیب 005/0±101/0 و 007/0±120/0 میلی گرم بر کیلوگرم اندازه گیری گردید. همچنین میانگین میزان سرب در عضله و پوسته به ترتیب 005/0±133/0 و 004/0±164/0 میلی گرم بر کیلوگرم اندازه گیری شد. میزان کادمیوم در عضله در مقایسه با آستانه استاندارد سازمان بهداشت جهانی بالاتر بود. میزان جیوه و سرب در مقایسه با آستانه استانداردهای جهانی سازمان بهداشت جهانی و سازمان غذا و داروی آمریکا بالاتر و از آستانه مجاز استانداردهای وزارت کشاورزی ـ شیلات انگلستان و انجمن ملی بهداشت و سلامت استرالیا پایین تر بود. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

8 - بررسی تاثیر زمان، درجـه حـرارت و غلظت متـابی سولفیت سـدیم بر میــزان جذب SO2باقیمانده در عضله میگوی سفید هندی پرورشی(Fenneropenaeus indicus) تیمار شده در آب دریا
مجید محمد نژاد شموشکی بهزاد رسولی محسن خلیلی

ملانوزیس عامل بروز لکه هایی سیاه رنگ بر روی سطح بدن میگو در مرحله پس از صید می باشد که سبب کاهش ارزش محصول در بازار می گردد. این تحقیق به بررسی روش های متفاوت اثرگذاری متابی سولفیت سدیم بر روی میگو پرداخته است. میگو بلافاصله پس از صید به زمان 30 ثانیه درون مخلوطی از آب أکثر

ملانوزیس عامل بروز لکه هایی سیاه رنگ بر روی سطح بدن میگو در مرحله پس از صید می باشد که سبب کاهش ارزش محصول در بازار می گردد. این تحقیق به بررسی روش های متفاوت اثرگذاری متابی سولفیت سدیم بر روی میگو پرداخته است. میگو بلافاصله پس از صید به زمان 30 ثانیه درون مخلوطی از آب و یخ قرار گرفت و قبل از این که به درون حوضچه های متابی سولفیت زنی وارد گردد، نمونه برداری انجام و در جعبه های یخ به صورت یک لایه میگو و یک لایه یخ قرار داده شد، سپس جهت انجام آزمایش از منطقه تیاب به پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس واقع در بندرعباس منتقل گردید.میانگین طول و وزن میگوهای مورد آزمایش، 90/0±5/11 سانتیمتر و 62/0±2/12 گرم اندازه گیری شد. میزان جذب متابی سولفیت سدیم باقیمانده در بافت عضله میگو و pH آن، با توجه به تغییرات اعمال شده در مورد زمان های مختلف(5/0، 1، 2، 4 و 6 دقیقه)، دماهای مختلف(0، 5، 15 و c°25) و محلول هایی با غلظت های مختلف(25/1، 5 و 10 درصد) در آب دریا (شوری 38 در هزار) مورد اندازه گیری قرار گرفت. تعیین میزان باقیمانده 2SO در عضله میگو توسط روش تیتراسیون و با محلول آیدین انجام پذیرفت. بطور کلی نتایج حاصله نشان داد که درجه حرارت محلول، مدت زمان ماندگاری میگو در محلول و غلظت محلول متابی سولفیت، تقریبا به یک نسبت و در حد عالی از جذب 2SO اثرگذار بوده اند. همچنین از زمان 5/0 تا مدت زمان 4 دقیقه، میزان جذب 2SO روندی افـزایشی داشته ولی طی زمـان بعدی(6 دقیقه)، میـزان جـذب آن کاهش یافـته است. pH در تمــامی تیمارها با میـزان جـذب 2 SOنسبت عکس داشته است. قرار دادن میگو در محلولی با غلظت 5 درصد متابی سولفیت سدیم در آب شور، برای مدت زمان 4 دقیقه و در دمای صفر درجه سانتی گراد، سبب جذب دی اکسید گوگرد توسط میگو به میزان 51/7±251 میلی گرم بر کیلوگرم گردید، که مقداری از آن با توجه به یخ پوشی میگو، در طول مسیر حمل ونقل به دلیل ذوب شدن یخ و محلول بودن متابی سولفیت سدیم در فاز مایع از بافت میگو خارج شده و نهایتاً به حدود مورد انتظار، یعنی 100 تا 150 میلی گرم بر کیلوگرم خواهد رسید، که به پرورش دهندگان توصیه می گردد. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

9 - ارزیابی اقتصادی پرورش میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus)دراستان هرمزگان
حجت الله فروغی فرد عیسی کمالی

این تحقیق به منظور ارزیابی اقتصادی پرورش میگو در استان هرمزگان در طی سالهای 84-1383 اجرا شد. بدین منظور در سایت های پرورش میگو به تمامی مزارع فعال مراجعه و مزارعی که مدیران آنها در سر مزرعه حضور داشتند انتخاب و اطلاعات مورد نیاز شامل وضعیت پرسنلی از لحاظ علمی وتخصصی وضع أکثر

این تحقیق به منظور ارزیابی اقتصادی پرورش میگو در استان هرمزگان در طی سالهای 84-1383 اجرا شد. بدین منظور در سایت های پرورش میگو به تمامی مزارع فعال مراجعه و مزارعی که مدیران آنها در سر مزرعه حضور داشتند انتخاب و اطلاعات مورد نیاز شامل وضعیت پرسنلی از لحاظ علمی وتخصصی وضعیت اشتغال زایی، وضعیت هزینه‌ها، میزان تولید و مشکلات عمده و وضعیت سود و زیان جمع آوری گردید. نتایج حاصله نشان دادند که در سایت پرورش میگوی سایه خوش تنها حدود 1/7 درصد مزارع فعال بوده اند.همچنین در سایت های پرورش میگوی تیاب جنوبی و تیاب شمالی که حدود 10 سال از بهره‌برداری آنها می‌گذرد به ترتیب حدود 62 درصد و2/40 درصد مزارع به صورت فعال و بقیه یا ساخته نشده و یا غیر فعال می‌باشند. در تمامی مزارع مورد بررسی در هر سه منطقه پرورش میگو بیشترین سهم هزینه ها متعلق به هزینه غذا بوده است. میانگین قیمت تمام شده هر کیلو میگو در مزارع مستقردر منطقه تیاب جنوبی معادل 1792 ± 20822 ریال، در منطقه تیاب شمالی معادل 3179 ±23940 ریال و منطقه سایه خوش معادل 4798 ± 23531 ریال بوده است. قیمت تمام شده هر کیلو میگو در مزارعی که از غذای دست ساز استفاده نموده اند معادل 3156 ±15820 به دست آمد. از عمده‌ترین مشکلات پرورش دهندگان میگو می‌توان به، بالا بودن قیمت غذا و پایین بودن کیفیت آنها و در نتیجه بالا بودن هزینه تولید و همچنین پایین بودن قیمت محصول نهایی اشاره نمود.در مجموع نتایج حاصل از این تحقیق نشان دادند گر چه مناطق پرورش میگو در مناطق تیاب شمالی و جنوبی از نظر دسترسی به پاره‌ای تسهیلات شهری و تاسیسات زیر بنایی ( از قبیل جاده دسترسی ، دسترسی به آب شیرین و غیره) نسبت به منطقه سایه خوش در موقعیت بهتری قرار دارند اما چنانچه مشکلات پرورش دهندگان میگو به طور اساسی مرتفع نگردد آینده این صنعت امیدوار کننده نخواهد بود. تفاصيل المقالة

فهرس المقالات میگوی سفید هندی

سند

الروابط

المراكز ذات الصلة

دعامة

الصفحات الرسمية