رشد و تکثیر سلول‌های فیبروبلاست پوست جهت درمان زخم در بیماران دیابتی به دلیل وجود استرس اکسیداتیو، با تاخیر اتفاق می افتد. در این مطالعه تغییرات مولکولی موثر در رشد و بقای سلول‌های فیبروبلاست پوستی انسانی در محیط با گلوکز بالا و همچنین تاثیر آنتی اکسیدانی ان استیل سیستئ أکثر
رشد و تکثیر سلول‌های فیبروبلاست پوست جهت درمان زخم در بیماران دیابتی به دلیل وجود استرس اکسیداتیو، با تاخیر اتفاق می افتد. در این مطالعه تغییرات مولکولی موثر در رشد و بقای سلول‌های فیبروبلاست پوستی انسانی در محیط با گلوکز بالا و همچنین تاثیر آنتی اکسیدانی ان استیل سیستئین (NAC) بر بیان ژن‌های دخیل در استرس اکسیداتیو از جمله SOD و HO1 بررسی می گردد. سلول‌های فیبروبلاست پوستی انسانی در محیط با غلظت های مختلف گلوکز شامل 25، 50 و 75 میلی مولار به مدت 72 ساعت کشت داده می شوند. میزان سمیت سلولی توسط تست MTT ارزیابی می گردد. بیان ژن‌های آنتی اکسیدانی SOD و HO1 توسط روش ریل تایم PCR بررسی می‌شود. اثر آنتی اکسیدانی 1mM NAC بر سلول‌های فیبروبلاستی پوستی مطالعه می گردد. سلول‌های فیبروبلاستی کشت شده در محیط با غلظت‌های مختلف گلوکز به مدت 72 ساعت با روش MTT، کاهش بقا و تکثیر سلول‌ها در غلظت‌های بالای گلوکز به ویژه در غلظت‌های 50 و 75 میلی مولار نسبت به گروه کنترل داد. این تاثیر در گروه‌های تیمار شده با NAC تغییر معنی داری نسبت به کنترل نداشت. سطح بیان ژن‌های SOD وHO1 در محیط های با گلوکز بالا افزایش معنی داری داشته و این تغییر در گروه‌های NAC تغییرات معنی داری را نشان ندادند. گلوکز بالا تکثیر و بقای سلول‌های فیبروبلاستی را دچار اختلال کرده و به دلیل ایجاد استرس اکسیداتیو بیان ژن‌های دخیل در استرس اکسیداتیو مانند SOD وHO1 افزایش می یابد. اثر آنتی اکسیدانی NAC باعث کاهش آسیب ناشی از محیط با گلوکز بالا بر سلول‌های فیبروبلاست پوستی می گردد.
تفاصيل المقالة
زخم معده یک بیماری شایع است. یکی از اهداف درمانی استفاده از داروهایی با عارضه جانبی کمتر است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر آنتی اکسیدانی عصاره هیدروالکلی گیاه تشنه داری در پیشگیری از زخم معده ناشی از ایندومتاسین انجام گرفت. در مطالعه حاضر 64سر موش صحرایی نر نژاد ویستار أکثر
زخم معده یک بیماری شایع است. یکی از اهداف درمانی استفاده از داروهایی با عارضه جانبی کمتر است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر آنتی اکسیدانی عصاره هیدروالکلی گیاه تشنه داری در پیشگیری از زخم معده ناشی از ایندومتاسین انجام گرفت. در مطالعه حاضر 64سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 8 گروه 8 تایی تقسیم شدند شامل: 1-گروه کنترل، تیمار با سرم فیزیولوژی 9/0 درصد و سپس 48 میلی گرم ایندومتاسین در پایان روز آخر، 2- تیمار آسکوربیک اسید 50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش-ایندومتاسین، 3- تیمار امپرازول 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش-ایندومتاسین، 4- تیمار رانیتیدین 50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش-ایندومتاسین، 5- تیمار عصاره گیاه تشنه داری 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش، 6- تیمار عصاره تشنه داری 50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش، 7- تیمار عصاره تشنه داری 100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش، 8- تیمار عصاره تشنه داری150 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش. بعد از بررسی ماکروسکوپی، بافت معده جهت بررسی آنزیم های کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دسموتاز مورد بررسی قرار گرفت. میزان فعالیت آنزیم کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز در تیمار عصاره تشنه داری با دوزهای 50، 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم و میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دسموتاز در تیمار 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم در مقایسه با گروه کنترل دارای اختلاف معنی دار بود (001/0p<). بررسی بافت معده نشان داد که آسیب بافتی ایجاد شده در تیمار 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره تشنه داری و همچنین تیمار با رانیتیدین و امپرازول نسبت به گروه کنترل دارای کاهش معنی دار است (05/0p<). گیاه تشنه داری، نقش آنتی اکسیدانی خود را از طریق افزایش آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دسموتاز انجام می دهد و به صورت وابسته به دوز مانع از آسیب بافت معده می شود.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications
