فهرس المقالات سولفات منیزیم

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - بررسی اثر سولفات منیزیم بر شاخص‌های آتروژنیک در موش‌های صحرائی نر کلستاتیک شده به روش انسداد مجرای صفراوی
  طاهره اشراقی، اکرم عیدی، پژمان مرتضوی، احمد اصغری، سیدمحمد توانگر .
  کلستاز به صورت کاهش در جریان صفرا در نتیجه آسیب ترشح از هپاتوسیت‌ها یا انسداد جریان صفرا از مجاری صفراوی معرفی می‌شود که منجر به احتباس اسیدهای صفراوی، بیلی روبین و کلسترول می‌شود. منیزیم، دومین کاتیون فراوان درون سلولی، نقش فیزیولوژیکی ضروری در بسیاری از عملکردهای بدن أکثر

  کلستاز به صورت کاهش در جریان صفرا در نتیجه آسیب ترشح از هپاتوسیت‌ها یا انسداد جریان صفرا از مجاری صفراوی معرفی می‌شود که منجر به احتباس اسیدهای صفراوی، بیلی روبین و کلسترول می‌شود. منیزیم، دومین کاتیون فراوان درون سلولی، نقش فیزیولوژیکی ضروری در بسیاری از عملکردهای بدن ایفا می‌کند. هدف از این مطالعه بررسی اثر سولفات منیزیم بر شاخص‌های آتروژنیک در موش‌های صحرائی نر کلستاتیک می‌باشد.در مطالعه حاضر 81 موش صحرایی نر نژاد ویستار بصورت تصادفی در 9 گروه قرار گرفتند. انسداد مجرای صفراوی به روش استاندارد صورت گرفت. سولفات منیزیم (05/0، 1/0 و 2/0 گرم بر کیلوگرم وزن بدن) به روش درون معده ای، یک بار در روز و به مدت 28 روز تیمار شد. نمونه‌های سرمی جمع‌آوری شده و پروفایل لیپیدی سرم با استفاده از روش‌های استاندارد اندازه‌گیری شد. سپس شاخص‌های آتروژنیک محاسبه شدند.کلستازیس منجر به افزایش معنی‌دار مقادیر شاخص‌های آتروژنیک گردید و تیمار موش‌های کلستاتیک با سولفات منیزیم به طور معنی‌داری مقادیر شاخص‌های آتروژنیک را کاهش داد.سولفات منیزیم احتمالا با کاهش استرس اکسیداتیو و افزایش فعالیت آنزیم‌های مؤثر در متابولیسم لیپوپروتئین‌ها موجب بهبود پروفایل لیپیدی سرم و کاهش میزان شاخص‌های آتروژنیک در موش‌های کلستاتیک می‌گردد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - کارآیی تثبیت کننده‌‌های قارچ flavus Talaromyces در کنترل بیولوژیک بیماری مرگ گیاهچه‌ چغندرقند
  شیده مهربان‌بوشهری لاله نراقی محمد ترابی
  در این تحقیـق، ابتـدا فرمولاسیـون های برتر برای T. flavusباتوجـه به میزان اسپـور های فعال قارچ مذکور در شرایط آزمایشـگاه تعییـن و سپس کارآیی آن ها در کنتـرل بیمـاری مرگ گیاهچـه چغنـدرقنـد ناشـی از قـارچ های solaniRhizoctoniaو proliferatum Fusarium در شرایط گلخانه بررسی أکثر

  در این تحقیـق، ابتـدا فرمولاسیـون های برتر برای T. flavusباتوجـه به میزان اسپـور های فعال قارچ مذکور در شرایط آزمایشـگاه تعییـن و سپس کارآیی آن ها در کنتـرل بیمـاری مرگ گیاهچـه چغنـدرقنـد ناشـی از قـارچ های solaniRhizoctoniaو proliferatum Fusarium در شرایط گلخانه بررسی شد. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با تیمار اصلی روش های مصرف فرمولاسیون ها در سه سطح (افزودن به خاک، آغشته سازی بذر و ترکیب دو فرم با هم) و تیمار فرعی فرمولاسیون های مختلف در هشت سطح (هر شش فرمولاسیون برتر منتـج از نتایج آزمایشـگاهی شامل TF-Su-K-1- دی سیکلو سرین، TF-Su-K-2- دی سیکلو سرین، TF-Su-K-3- دی سیکلو سرین، TF-Su-K-3- سولفات منیزیم، TF-Su-K-2- کربوکسی متیل سلولز و TF-Su-K-3- نیترات سدیم، شاهد سالم و شاهد آلوده) در چهار تکرار انجام شد. نتایج آزمایش گلخانه ای نشان داد که در آزمایش های تأثیر تیمار اصلی و فرعی به صورت جداگانه، فرمولاسیون تثبیت کننده دی سیکلوسرین و جدایه TF-Su-K-3 بیش ترین کارآیی را در کنترل بیولوژیک بیماری مرگ گیاهچه داشتند. نتایج آزمایش اثر متقابل روش مصرف و زادمایه نشان داد که فرمولاسیون تثبیت کننده دی سیکلوسرین و جدایه TF-Su-K-2 با نحوه مصرف به صورت افزودن به خاک و یا افزودن به خاک توأم با آغشته سازی بذر کم ترین میزان وقوع بیماری را موجب گردید. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  3 - تولید آنزیم بتاگالاکتوزیداز از آب پنیر توسط مخمر کلویورومایسس مارکسیانوس با استفاده از آب پنیر
  ناهید ابراهیمی فاطمه نجاتی
  بتاگالاکتوزیداز یکی از آنزیم‌های صنعتی مهم است که قادر به تجزیه لاکتوز به گلوکز و فروکتوز است. در این مطالعه دو سویه از مخمر کلویورومایسس مارکسیانوس (GY101 و BY101) جهت تولید آنزیم بتاگالاکتوزیداز، با استفاده از محیط کشت آب پنیر مورد بررسی قرارگفتند. آب پنیر با هر یک از أکثر

  بتاگالاکتوزیداز یکی از آنزیم‌های صنعتی مهم است که قادر به تجزیه لاکتوز به گلوکز و فروکتوز است. در این مطالعه دو سویه از مخمر کلویورومایسس مارکسیانوس (GY101 و BY101) جهت تولید آنزیم بتاگالاکتوزیداز، با استفاده از محیط کشت آب پنیر مورد بررسی قرارگفتند. آب پنیر با هر یک از دو سویه تلقیح گردید و با هوادهی 100 دور در دقیقه به مدت 144 ساعت از نظر تولید آنزیم مورد بررسی قرار گرفت. به منظور افزایش تولید آنزیم، اثر افزودن عصاره مخمر (2/0 و 5/0 درصد)، سولفات منیزیم (5/0 درصد) و سولفات منگنز (5/0 درصد) در زمان‌های 24، 48، 96، 120 و 144 ساعت و در دماهای C°30 و C°37 مورد بررسی قرار گرفت و میزان فعالیت آنزیم اندازه‌گیری شد. بیشترین تولید آنزیم پس از 144 ساعت در دمای C°30 توسط سویه GY101 و BY101 با افزودن عصاره مخمر (5/0 درصد) به ترتیب 25/2 و U/mL 18/2 و با افزودن سولفات منیزیم به ترتیب 12/2 و U/mL 94/1 تعیین شد. براساس نتایج مطالعه حاضر، آب پنیر محیط مناسبی برای تولید آنزیم بتاگالاکتوزیداز توسط مخمر کلویورومایسس مارکسیانوس در حضور عصاره مخمر و مکمل‌های سولفات منیزیم و منگنز است. دمای C°30 بهترین دما برای تولید آنزیم در هر دو سویه مشخص شد و افزودن مکمل‌های معدنی و عصاره مخمر تاثیر مثبتی بر تولید آنزیم بتاگالاکتوزیداز دارد. در حالی که سویه GY101 نسبت به BY101 سویه مناسب‌تر و سولفات منیزیم نسبت به سولفات منگنز مکمل مناسب‌تری شناخته شد و با افزایش غلظت عصاره مخمر در محدوده مورد بررسی میزان فعالیت آنزیمی افزایش یافت. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  4 - تاثیر کود بیولوژیک فسفربارور2 و سولفات منیزیم بر میزان و اجزای اسانس گیاه مرزه
  اسما بدلی فاطمه نجات زاده
  این پژوهش در راستای بررسی تاثیر کود بیولوژیک فسفربارور 2و سولفات منیزیم بر مقدار و اجزای اسانس گیاه مرزه در سال 1396 در شهرستان سلماس به صورت مزرعه ای انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی در 2 فاکتور و 3 تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل أکثر

  این پژوهش در راستای بررسی تاثیر کود بیولوژیک فسفربارور 2و سولفات منیزیم بر مقدار و اجزای اسانس گیاه مرزه در سال 1396 در شهرستان سلماس به صورت مزرعه ای انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی در 2 فاکتور و 3 تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل 2 سطح تلقیح با کود فسفر بارور 2 و عدم تلقیح) و 3 سطح محلول پاشی سولفات منیزیم(صفر، 2 و 4 گرم در لیتر) بود. صفات مورد بررسی عبارت بودند از ارتفاع بوته، تعداد ساقه فرعی، قطر ساقه، عملکرد بوته، درصد اسانس و عملکرد اسانس. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بیشترین عملکرد در اثر تلقیح با کود فسفر بارور 2 و سولفات منیزیم 4 گرم، با میانگین 80/50 کیلوگرم در هکتار و کمترین عملکرد در تیمار عدم تلقیح با کود فسفر بارور 2 و عدم کاربرد سولفات منیزیم با میانگین 23 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. همچنین بیشترین درصد اسانس در اثر تلقیح با کود فسفر بارور 2 و سولفات منیزیم 4 گرم با میانگین 02/1 کیلوگرم در هکتار بدست آمد و کمترین درصد اسانس هم در تیمار عدم تلقیح با کود فسفر بارور 2 و عدم کاربرد سولفات منیزیم با میانگین 46/0 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. همبستگی بالا و معنی داری بین عملکرد اسانس با ارتفاع بوته و تعداد ساقه فرعی بدست آمد. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که برای تولید بیشتر درصد اسانس و برای داشتن عملکرد خشک بیشتر تلقیح با فسفر بارور 2 و سولفات منیزیم 4 گرم در یک لیتر آب مناسب به نظر می رسد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  5 - اثرات محافظتی سولفات منیزیم بر زخم معده القاء شده با اتانول در موش‌های کوچک آزمایشگاهی نژادNMRI
  رویا رستمی اکرم عیدی پژمان مرتضوی شهربانو عریان
  10.22034/ascij.2022.1939160.1301
  بیماری زخم معده، یک بیماری آسیب رسان به مخاط دستگاه گوارش با شیوع گسترده جهانی است. یکی از علت‌های این بیماری در جوامع غربی مصرف اتانول می‌باشد. هدف از مطالعه حاضر، درمان این بیماری به وسیله ی پیش تیمار با سولفات منیزیم است. در این مطالعه از 66 موش کوچک آزمایشگاهی نر نژ أکثر

  بیماری زخم معده، یک بیماری آسیب رسان به مخاط دستگاه گوارش با شیوع گسترده جهانی است. یکی از علت‌های این بیماری در جوامع غربی مصرف اتانول می‌باشد. هدف از مطالعه حاضر، درمان این بیماری به وسیله ی پیش تیمار با سولفات منیزیم است. در این مطالعه از 66 موش کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMRI استفاده شد. طول دوره مطالعه 15 روز بوده است. حیوانات در 11 گروه بصورت تصادفی شامل: کنترل سالم، کنترل زخم معده (اتانول ml/kg10)، استاندارد (امپرازول 40 میلی‌گرم/کیلوگرم وزن بدن)+ اتانول، سالم تجربی (سولفات منیزیم 50، 100، 200 و 300 میلی‌گرم/کیلوگرم) و زخم معده تجربی (سولفات منیزیم با دوزهای 50، 100، 200 و 300 میلی‌گرم/کیلوگرم+ اتانول) تقسیم شدند. پس از اتمام دوره تیمار، میزان پارامترهای استرس اکسیداتیو در بافت معده ارزیابی بیوشیمیایی شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز در بافت معده گروه‌های کنترل زخم معده در مقایسه با کنترل سالم کاهش معنی داری یافت. تیمار سولفات منیزیم در حیوانات سالم تغییر معنی داری در میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز در بافت معده ایجاد ننمود. تیمار سولفات منیزیم در حیوانات با القا زخم معده موجب افزایش معنی دار میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز در بافت معده گردید. همچنین نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میزان مالون دی الدیید در بافت معده گروه‌ کنترل زخم معده در مقایسه با کنترل سالم افزایش معنی داری یافت. تیمار سولفات منیزیم در حیوانات سالم تغییر معنی داری در میزان مالون دی الدیید در بافت معده ایجاد ننمود. تیمار سولفات منیزیم در حیوانات با القا زخم معده موجب کاهش معنی دار میزان مالون دی الدیید در بافت معده گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که، پیش درمان با سولفات منیزیم باعث کاهش استرس اکسیداتیو و آسیب کمتر بافتی در بافت معده می‌شود. تفاصيل المقالة