فهرس المقالات ریکور

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - صورتگری استعاره در منظومه‌«خسرو و شیرین‌» براساس دیدگاه ریکور
  صبا پورشسب نسرین قدمگاهی ثانی
  بلاغت در زیباشناسی شعر و زبان ادبی دریچه های تازه ای را به روی مخاطب می گشاید. ریکور بر این باور است که استعاره برای آشکار سازی در معنای ثانویه جمله بر سه مبنای مقایسه گری، تصویر شاعرانه و شمایل گونگی معنا، تحت نظریه جای سپاری و دو مبحث تأویل در حوزه چند معنایی و أکثر

  بلاغت در زیباشناسی شعر و زبان ادبی دریچه های تازه ای را به روی مخاطب می گشاید. ریکور بر این باور است که استعاره برای آشکار سازی در معنای ثانویه جمله بر سه مبنای مقایسه گری، تصویر شاعرانه و شمایل گونگی معنا، تحت نظریه جای سپاری و دو مبحث تأویل در حوزه چند معنایی و ارجاع گری روی می دهد که باعث طراوت استعاره می شود. براین اساس: واژه همواره از راه دیالکتیک نوآوری و رسوب گذاری در حال شکل گیری و بالندگی است. استعاره نه تنها در درک زیبایی که در جهت بیان عاطفه ای عمیق و درک بیشتر ما از معنا کمک می کند. در خسرو و شیرین نظامی، دریافتیم که استعاره با پر و بال دادن به قوه خیال، شمایل گونگی معنا را نیز به همراه دارد و واقعیت را به صورت تعلیق در می آورد. این پژوهش به روش کتابخانه ای-توصیفی و از جزء به کل (استقرایی) است و استعاره مصرحه مجرده در مقایسه با انواع استعاره ها، بسامد بیشتری را به خودش اختصاص داده است که برخی از آنها در توصیف شخصیت شیرین کاربرد ویژه ای متناسب با سیر منطقی داستان دارد و در حال و هوای عاشقانه سروده شده است. خسرو شیرین نظامی؛ نظامی از ابزارهای استعاری و استعاره پردازی است که روابط مکانی و زمانی را بر اشیاء و رخ داد ها تحمیل می کند. واقعیت های عریان زندگی را در بیانی شاعرانه و عاشقانه (اروتیک) به گونه ای عریان اما پوشیده بیان می کند و واقعیت معینی را در روابط روزمره بازتاب می دهد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - ریخت‌شناسی همای‌نامه
  محبوبه علی‌حوری
  همای نامه از منظومه های پهلوانی نه چندان شناخته شدة متعلّق به قرن ششم یا هفتم ادب فارسی، از نویسنده ای ناشناس است. پشتوانة نظری این پژوهش، روش ولادیمیر پراپ، آرتور آسا برگر و پل ریکور از ساخت‌گرایان معروف در ریخت‌شناسی داستان ها و قصّه های عامیانه، اساطیری و پهلوانی است أکثر

  همای نامه از منظومه های پهلوانی نه چندان شناخته شدة متعلّق به قرن ششم یا هفتم ادب فارسی، از نویسنده ای ناشناس است. پشتوانة نظری این پژوهش، روش ولادیمیر پراپ، آرتور آسا برگر و پل ریکور از ساخت‌گرایان معروف در ریخت‌شناسی داستان ها و قصّه های عامیانه، اساطیری و پهلوانی است. نتایج تحلیل نشان می دهد که این داستان دربردارندة وضعیّت آغازین، روی‌دادهای ناشی از کم‌بود و شرارت و پایانی خوش برای قهرمان تشکیل یافته است. می توان توالی کنش ها در منظومه را بر مبنای عناصر مهمّ شخصیّت، انگیزش، کارکرد، حرکت و تکرار، ریخت شناسی کرد. هفت شخص این داستان با در نظر گرفتن چند وجهی بودن شخصیّت آنان، شامل اشخاص یادشده در نظریة پراپ است؛ با این تفاوت که به جای قهرمان دروغین، شخصیّت جانشین قهرمان حضور دارد. تعداد عناوین کارکردهای اصلی با تکرار، هشتاد و سه کارکرد است، با این تأکید که بعضی از آن‌ها در مقایسه با نظریة پراپ تازه است و در تعدادی کارکردها با عنوان مشابه، مفاهیم جدید ارائه شده است. کارکرد جنگ و پیروزی بیش‌ترین عناصر تکرارشوندة داستان است و حرکت ها از ترکیب سه شیوة حرکت های داستانی و الگوی حرکت برگر بهره برده است. بنابراین، می توان به نمونه ای از ساختار منظومه های پهلوانی بخصوص عاشقانه- پهلوانی (رمانس پهلوانی) دست یافت و آن را در آثار مشابه جست‌وجو کرد. تفاصيل المقالة