فهرس المقالات روان‌نمایشگری

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - اثربخشی روان‌نمایشگری بر اضطراب اجتماعی، عزت‌نفس و بهزیستی روان‌شناختی دانشجویان واجد تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی
  حامد موسوی سید عباس حقایق
  10.30486/jsrp.2019.565164.1284
  هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روان‌نمایشگری بر اضطراب اجتماعی، افزایش عزت‌نفس و افزایش بهزیستی روان‌شناختی در دانشجویان واجد تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی دانشگاه‌های شهرستان نجف‌آباد بود. طرح پژوهش از نوع نیمه‌تجربی و به‌صورت پیش‌آزمون– پس‌آزمون همراه با گروه کنترل ب أکثر

  هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روان‌نمایشگری بر اضطراب اجتماعی، افزایش عزت‌نفس و افزایش بهزیستی روان‌شناختی در دانشجویان واجد تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی دانشگاه‌های شهرستان نجف‌آباد بود. طرح پژوهش از نوع نیمه‌تجربی و به‌صورت پیش‌آزمون– پس‌آزمون همراه با گروه کنترل بوده است. به‌منظور انتخاب نمونه، ابتدا پرسشنامه اضطراب اجتماعی بین 200 نفر از دانشجویان مشغول به تحصیل در سطح دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی شهرستان نجف‌آباد توزیع شد. تعداد 30 نفر که نمره پرسشنامه اضطراب اجتماعی آن‌ها از 30 (نقطه برش) بالاتر بود، انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. مداخله روان‌نمایشگری در 10 جلسه دوساعته در یک مرکز مشاوره و خدمات روان‌شناختی در گروه آزمایش برگزار شد. آزمون‌های اضطراب اجتماعی (کانور،2000)، عزت‌نفس (روزنبرگ، 1965) و بهزیستی روان‌شناختی (ریف،1970) در هر دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون در هر دو گروه اجرا شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که روان‌نمایشگری باعث کاهش معنادار در نمرات اضطراب اجتماعی، افزایش نمرات عزت‌نفس و بهزیستی ‌روانی در مرحله پس‌آزمون شده است (05/0P<). با توجه به اینکه روان نمایشگری یک روش التقاطی است و در آن از روش‌های مواجهه‌سازی، شناخت درمانی، جرأت‌آموزی و عنصر هنر استفاده می‌شود، می‌تواند در کاهش اضطراب اجتماعی، افزایش عزت‌نفس و بهزیستی روان‌شناختی مؤثر باشد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - تاثیر روان‌نمایشگری بر اضطراب اجتماعی و حساسیت بین‌فردی نوجوانان دختر دوره دوم متوسطه
  فریده حمیدی فرشته حسن پور خادمی
  10.30486/jsrp.2020.1880492.2099
  هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر روان نمایشگری بر اختلال اضطراب اجتماعی و حساسیت بین فردی نوجوانان دختر دوره دوم متوسطهبود. این مطالعه نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه یازدهم دوره متوسطه دوم شهر کر أکثر

  هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر روان نمایشگری بر اختلال اضطراب اجتماعی و حساسیت بین فردی نوجوانان دختر دوره دوم متوسطهبود. این مطالعه نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه یازدهم دوره متوسطه دوم شهر کرج در سال تحصیلی 98-1397 بودند که بر اساس نمره غربالگری در پیش‌آزمون ها تعیین شدند. تعداد 30 نفر به صورت تصادفی برای پاسخگویی به دو پرسشنامه پژوهش شامل مقیاس اضطراب اجتماعی نوجوانان پاکلک(Puklek, 1997) و پرسشنامه حساسیت بین فردی بویس و پارکر (Boyce & Parker, 1989) انتخاب شدند.گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت درمان با رویکرد روان نمایشگری قرار گرفتند. نتایج تحلیل مانکوا داده‌ها نشان داد که گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل پس از پایان جلسات، کاهش معناداری در نمرات اضطراب اجتماعی و حساسیت بین فردی پیدا کردند (P≤0/01). بنابراین روان نمایشگری با بهره‌گیری از هنر نمایش در درمان و به کارگیری و ایجاد تغییراتی هم‌چون بیرونی و عینی ساختن تخیلات و گرایش‌های درونی و خلق واقعیت‌های جدید موجب برون‌ریزی و پالایش روانی فرد و در نتیجه افزایش سلامت روان و کاهش نشانگان اضطرابی و حساسیت بین فردی در روابط فرد می‌گردد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  3 - اثربخشی درمان روان نمایشگری بر نظم جویی هیجانی و پرخاشگری نوجوانان
  احسان طاهرزاده مهدی پوررضائیان
  ایـن پژوهـش بـا هـدف تعییـن اثربخشـی درمـان روان‌نمایشـگری بـر بهبـود نظم‌جویـی هیجانـی و کاهـش پرخاشـگری نوجوانـان پسـر انجـام شـد. روش پژوهـش شـبه‌تجربی بـا گـروه آزمایـش و گـواه همـراه بـا پیش‌آزمون-پس‌آزمـون و پیگیـری و جامعـۀ پژوهـش دانش‌آمـوزان پسـر دورۀ متو أکثر

  ایـن پژوهـش بـا هـدف تعییـن اثربخشـی درمـان روان‌نمایشـگری بـر بهبـود نظم‌جویـی هیجانـی و کاهـش پرخاشـگری نوجوانـان پسـر انجـام شـد. روش پژوهـش شـبه‌تجربی بـا گـروه آزمایـش و گـواه همـراه بـا پیش‌آزمون-پس‌آزمـون و پیگیـری و جامعـۀ پژوهـش دانش‌آمـوزان پسـر دورۀ متوسـطه دوم سـال تحصیلـی ۹۶-۹۵ بـود. ۲۵ آزمودنـی بـا اسـتفادۀ از پرسشـنامۀ پرخاشـگری و مصاحبـۀ بالینـی غربـال و انتخـاب شـدند و ۱۳ نفـر در گـروه آزمایـش و ۱۲ نفـر در گـروه گـواه قـرار گرفتنـد. گـروه آزمایـش بـه مـدت ۱۰ جلسـه درمـان روان‌نمایشـگری را دریافـت کـرد و مرحلـۀ پیگیـری نیـز به‌فاصلـۀ یـک مـاه پـس از مداخلـۀ درمانـی انجـام شـد. آزمودنی‌هـا قبـل از شـروع، پـس از اتمـام مداخلـه و در مرحلـۀ پیگیـری، بـه پرسشـنامۀ پرخاشـگری (بـاس و پـری، ۱۹۹۲) و مقیـاس دشـواری در نظم‌جویـی هیجانـی (گرتـز و رومـر، ۲۰۰۴) پاسـخ دادنـد. نتایـج تحلیـل واریانـس مکـرر نشـان داد کـه درمـان روان‌نمایشـگری بـر بهبـود نظم‌جویـی هیجانـی و کاهـش پرخاشـگری نوجوانـان تأثیـر معنـادار دارد و ایـن اثـر در مرحلـۀ پیگیـری نیـز ثابـت باقـی مانـده اسـت. بـر اسـاس یافته‌هـای ایـن پژوهـش می‌تـوان نتیجـه گرفـت کـه از درمـان روان‌نمایشـگری بـا اسـتفادۀ از فنونـی ماننـد مواجهه‌سـازی، ابـراز احساسـات، پالایـش هیجانـی و ایفـای نقـش به‌عنـوان یـک روش کارآمـد جهـت بهبـود نظم‌جویـی هیجانـی و کاهـش خشـم و پرخاشـگری نوجوانـان بهـره بـرد. تفاصيل المقالة