از فرآیندهای جدید در مقیاس نانو میتوان در تصفیه آبهای سطحی، آبهای زیرزمینی و فاضلابهای صنعتی آلوده به یونهای فلزی سمی، رادیونوکلوئیدها، املاح آلی و معدنی، باکتریها و ویروسها استفاده نمود. یکی از مواد بسیار پرکاربرد در این زمینه، دی اکسید تیتانیوم است که به دلیل د أکثر
از فرآیندهای جدید در مقیاس نانو میتوان در تصفیه آبهای سطحی، آبهای زیرزمینی و فاضلابهای صنعتی آلوده به یونهای فلزی سمی، رادیونوکلوئیدها، املاح آلی و معدنی، باکتریها و ویروسها استفاده نمود. یکی از مواد بسیار پرکاربرد در این زمینه، دی اکسید تیتانیوم است که به دلیل داشتن خاصیت فتوکاتالیستی، بسیار مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. بر این اساس، در این پژوهش، سل- ژل پلیمری اکسید تیتانیوم- اکسید سیلیسیم همراه با افزودنی آهن تهیه شد و ساختار آن با استفاده از آنالیزهای طیفسنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FT-IR) و الگوی پراش اشعه ایکس (XRD) شناسایی شد. فعالیت فوتوکاتالیستی کامپوزیت سنتزی نیز بر پایه میزان تخریب متیل اورانژ به عنوان مدل آلاینده در مجاورت آن و در حضور امواج فرابنفش بررسی شد و تغییرات غلظت محلول با استفاده از دستگاه طیفسنج ماوراء بنفش- مرئی (UV-Vis) محاسبه گردید. به منظور بررسی و مشاهده ریزساختار نمونه سنتزی، از میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM) استفاده گردید. در واقع با افزایش میزان ناخالصی آهن به مقدار 025/0%، گاف نواری نوری کاهش یافته است و مقدار جذب به سمت طول موجهای بلندتر جابجا شده است. در این پژوهش با استفاده از روش سل-ژل، کامپوزیت تیتانیا- سیلیکا-آهن با داشتن فاز آناتار و قابلیت تخریب آلاینده متیل اورانژ با بازده 82%، به عنوان یک فوتوکاتالیست مؤثر در حذف متیل اورانژ به عنوان مدل آلاینده از آب سنتز شد.
تفاصيل المقالة
در این کار غشای نانوفیلتراسیون (NF) تیتانیای دوپ شده با زیرکونیم خالص با برش مولکولی (MWCO) حدود Da 1000 بوسیله روش سل-ژل کلوئیدی تولید شدند. به منظور حذف کامل مواد آلی فرآیند عملیات حرارتی تحت اتمسفر هوا انجام شد و غشای ZrO2-TiO2 تولید گردید. سپس این غشاء در دمای oC 20 أکثر
در این کار غشای نانوفیلتراسیون (NF) تیتانیای دوپ شده با زیرکونیم خالص با برش مولکولی (MWCO) حدود Da 1000 بوسیله روش سل-ژل کلوئیدی تولید شدند. به منظور حذف کامل مواد آلی فرآیند عملیات حرارتی تحت اتمسفر هوا انجام شد و غشای ZrO2-TiO2 تولید گردید. سپس این غشاء در دمای oC 200 و در اتمسفر هیدروژن به مدت 3 ساعت کاهیده شده و غشای Zr-TiO2 تولید گردید. الگوهای XRD و تصاویر TEM نشان دادند که دوپ کردن زیرکونیم رشد دانهای تیتانیا و استحاله فازی آناتاز به روتایل را محدود و به تعویق میاندازد که به علت حضور/جانشینی یون Zr4+ در شبکه تیتانیا است. نتایج آنالیز جذب-واجذب نیتروژن BET-BJH نشان داد که غشای تولیدی ZrO2-TiO2 با غلظت زیرکونیم dwb% 30 و دمای عملیات حرارتی oC 500 دارای اندازه تخلخل nm 2/1 هستند. بعد از کاهش توسط اتمسفر هیدروژن، اثر ممانعتی دوپ کردن زیرکونیم بر روی استحاله فازی تضعیف شده و غشاهای Zr-TiO2 با ساختار بازتر و اندازه تخلخل بزرگتر nm 4/2 تولید شدند که نشان میدهد که اثر ممانعتی دوپ کردن زیرکونیم بر روی رشد بلوری و استحاله فازی آناتاز به روتایل برای ZrO2، Zro و Zr4+ (سه حالت شیمیایی از عنصر زیرکونیم) به ترتیب بهبود یافته است. در نهایت غشاهای نانوفیلتراسیون Zr-TiO2 با میزان نفوذپذیری آب برابر L/(m2 h bar) 10 تولید شدند. همچنین این غشاها دارای دفع یونی بالایی برای یونهای دو ظرفیتی (برای Mg2+ برابر 79%) و دفع یونی نسبتا پایینتری برای یونهای تک ظرفیتی (مانند Li+ حدود 42% و Na+ کمتر از 30 درصد) هستند.
تفاصيل المقالة
در این پژوهش به بررسی عملکرد پلیاورتان در اثر اضافه کردن نانوذرات تیتانیا به آن پرداخته شده است. همچنین اثر خودتمیزشوندگی آن به صورت عملی مورد ارزیابی قرار گرفته است. نانوذرات اضافه شده به ترتیب 1/0، 5/0، 1 و 2 درصد وزنی بوده و اثر ساختارهای آناتاز و روتایل بررسی شده&l أکثر
در این پژوهش به بررسی عملکرد پلیاورتان در اثر اضافه کردن نانوذرات تیتانیا به آن پرداخته شده است. همچنین اثر خودتمیزشوندگی آن به صورت عملی مورد ارزیابی قرار گرفته است. نانوذرات اضافه شده به ترتیب 1/0، 5/0، 1 و 2 درصد وزنی بوده و اثر ساختارهای آناتاز و روتایل بررسی شده‎اند. پس از مخلوط کردن نانوذرات تیتانیا با پوشش پلی‎اورتان، مواد حاصله را با همزن معمولی و با همزن آلتراسونیک مخلوط کرده و در انتها گاززدایی می‎شود. به خاطر کاهش میزان آگلومره، از پراکنده‎ساز متناسب با دستورالعمل شرکت سازنده استفاده شده ‎است. نانوکامپوزیت به دست آمده به ضخامت µm 150 روی نمونه‎ها اعمال می‎شود که پس از خشک شدن به ضخامت µm 90 می‎رسد. نمونه‎ها جهت آزمون‎های مقاومت به اشعه UV، مقاومت شیمیایی (تست مه نمکی) و همچنین فرآیند فتوکاتالیستی تحت آزمایش قرار می‎گیرند. نتایج به دست آمده نشان دهنده ‎این مطلب است که با اضافه کردن 1/0 درصد نانوذرات روتایل بهترین عملکرد برای پوشش پلی‎اورتان حاصل می‎شود که منجر به افزایش طول عمر پوشش و کاهش هزینه‎های نگهداری و تعمیرات و همچنین کاهش آسیب به محیط زیست می‎شود.
تفاصيل المقالة
در این کار تحقیقاتی، نانوکامپوزیت فوتوکاتالیستی مغناطیسی Fe3O4/TiO2 دارای ساختار هسته/پوسته با موفقیت به روش سونوشیمیایی تهیه گردید. بدین منظور، نانوذرات اکسید آهن (II، III) به عنوان هسته مغناطیسی نرم در این نانوکامپوزیت به روش همرسوبی شیمیایی با استفاده از دستگاه اولت أکثر
در این کار تحقیقاتی، نانوکامپوزیت فوتوکاتالیستی مغناطیسی Fe3O4/TiO2 دارای ساختار هسته/پوسته با موفقیت به روش سونوشیمیایی تهیه گردید. بدین منظور، نانوذرات اکسید آهن (II، III) به عنوان هسته مغناطیسی نرم در این نانوکامپوزیت به روش همرسوبی شیمیایی با استفاده از دستگاه اولتراسونیک و با نسبت مولی Fe3+/Fe2+ برابر یک و نیم، تحت اتمسفر گاز نیتروژن آماده گردید. پوششدهی تیتانیا بر روی نانوذرات Fe3O4 با استفاده از پیشماده تترابوتیل اورتوتیتانات و به کمک دستگاه اولتراسونیک انجام شد. نانوساختارهای تهیه شده با استفاده از FTIR، XRD، FESEM، TEM، EDX و VSM مشخصهیابی و مطالعه شدند. بررسی نتایج حاصل از TEM تشکیل نانوساختار هسته/پوسته را در کامپوزیت Fe3O4/TiO2 تهیه شده تایید نمود. نتایج آنالیز خواص مغناطیسی نشان داد که پوششدهی تیتانیا بر روی نانوذرات اکسید آهن، مغناطش اشباع را کاهش داده است. خواص فوتوکاتالیستی نانوساختار Fe3O4/TiO2، تحت تابش نور ماورای بنفش و به کمک رنگ متیلن آبی مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل حاکی از آن بود که نانوکامپوزیت Fe3O4/TiO2 بدست آمده، خاصیت فوتوکاتالیستی دارد و با کمک فرآیند جدایش مغناطیسی قابل بازیابی است. تخریب رنگ متیلن آبی در حضور پودر فوتوکاتالیستی سنتز شده، تقریبا 61% در مدت زمان min 90 تابش نور UV بود.
تفاصيل المقالة
در تحقیق حاضر، نانوکامپوزیت فلوئورآپاتیت/تیتانیا با استفاده از روش سل-ژل سنتز شده است. در سنتز این کامپوزیت از تریاتیل فسفات، نیترات کلسیم چهار آبه، فلوئورید آمونیوم و تیتانیوم ایزوپروکساید به عنوان پیش ماده استفاده شد. همچنین آمونیوم هیدروکسایدبه عنوان کاتالیست بازی ب أکثر
در تحقیق حاضر، نانوکامپوزیت فلوئورآپاتیت/تیتانیا با استفاده از روش سل-ژل سنتز شده است. در سنتز این کامپوزیت از تریاتیل فسفات، نیترات کلسیم چهار آبه، فلوئورید آمونیوم و تیتانیوم ایزوپروکساید به عنوان پیش ماده استفاده شد. همچنین آمونیوم هیدروکسایدبه عنوان کاتالیست بازی برای افزایش pH سلها مورد استفاده قرار گرفت. برای مشخصهیابی شیمیایی و ساختاری از پودر و برای بررسی مورفولوژیکی از پوشش نانوکامپوزیت بر روی زیرلایه Ti-6Al-4V استفاده شد. مشخصهیابی شیمیایی با استفاده از آنالیز های XRD و FTIR انجام شد. رفتار فوتوکاتالیستی کامپوزیت فلوئورآپاتیت/تیتانیا با استفاده از آنالیز جذب UV مورد بررسی قرار گرفت. همچنین بررسی زیستسازگاری کامپوزیت توسط آزمایشهای غوطهوری در محلول شبیهسازی شده با بدن و اندازهگیری پتانسیل زتا مورد ارزیابی قرار گرفت. مورفولوژی پوششهای کامپوزیتی با درصدهای مختلف از فاز تیتانیا با استفاده از تصاویر میکروسکوپی بررسی و مقایسه شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد که کامپوزیت سنتز شده با روش سل-ژل دارای خلوص بالا و زیستسازگاری قابل قبولی بوده و رفتار فوتوکاتالیستی از خود نشان میدهد. همچنین نتایج بررسی میکروسکوپی نشان دهنده تغییرات مورفولوژی پوشش کامپوزیتی با تغییرات درصد فاز تیتانیا میباشد.
تفاصيل المقالة
در این پژوهش، فنی جدید برگرفته شده از روشهای حذف اسفنج پلیمری و قالبگیری ژل، به منظور ساخت داربستهای ماکروتخلخلی هیدروکسی آپاتیت/تیتانیا معرفی خواهد شد. با استفاده از این فن، امکان کنترل بیشتری به روی آرایش تخلخلی داربستها به وجود میآید و ساخت داربستهای با ویژگیه أکثر
در این پژوهش، فنی جدید برگرفته شده از روشهای حذف اسفنج پلیمری و قالبگیری ژل، به منظور ساخت داربستهای ماکروتخلخلی هیدروکسی آپاتیت/تیتانیا معرفی خواهد شد. با استفاده از این فن، امکان کنترل بیشتری به روی آرایش تخلخلی داربستها به وجود میآید و ساخت داربستهای با ویژگیهای مکانیکی بهبود یافتهتر امکان پذیر میشود. ترکیبهای فازی، ساختار تخلخلی، ویژگیهای مکانیکی و ویژگیهای زیست فعالی این داربستها به ترتیب با استفاده از پراش پرتو X، میکروسکوپ الکترونی روبشی، آزمونهای مکانیکی و آزمونهای زیست فعالی بررسی شدند. بررسی پراش پرتو X نمونه ها، فازهای هیدروکسی آپاتیت، تری کلسیم فسفات (α و β)، روتایل (تیتانیا) و کلسیم تیتانات را به عنوان، فازهای اصلی داربستهای متخلخل هیدروکسی آپاتیت/تیتانیا مشخص کرد. تصویرهای میکروسکوپ الکترونی روبشی به دست آمده از داربستهای متخلخل هیدروکسی آپاتیت/تیتانیا، تخلخلهای باز، یکنواخت، به هم پیوسته و راه به در با اندازه تخلخلی 200 تا 400 میکرومتر را نشان میدهد. بررسی ویژگی مکانیکی داربستهای هیدروکسی آپاتیت/تیتانیا، کاهش استحکام فشاری داربستها را در پی افزایش درصد تیتانیا در سامانه تأیید میکند. نتیجههای آزمونهای زیست فعالی، ویژگی زیستی مطلوب داربستهای هیدروکسی-آپاتیت/تیتانیا را به اثر تیتانیا در تهییج فرایند جوانه زنی هیدروکسی آپاتیت به روی سطح نمونهها پس از غوطه وری آنها در محلول شبیه سازی شدهی بدن نسبت میدهد.
تفاصيل المقالة
تیتانیم دی اکساید به دلیل قابلیت های کاربردی آن مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار دارد. نانوذرات TiO2 به عنوان یک فوتوکاتالیست مناسب برای از بین بردن گروهی از آلاینده های آلی مطرح شده اند. دوپه کردن TiO2 با فلزاتی مانند Ag، Cu ،Fe و... موجب افزایش فعالیت فوتوکاتالیتیکی أکثر
تیتانیم دی اکساید به دلیل قابلیت های کاربردی آن مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار دارد. نانوذرات TiO2 به عنوان یک فوتوکاتالیست مناسب برای از بین بردن گروهی از آلاینده های آلی مطرح شده اند. دوپه کردن TiO2 با فلزاتی مانند Ag، Cu ،Fe و... موجب افزایش فعالیت فوتوکاتالیتیکی این ترکیب می شود. در این کار پژوهشی نانوذرات TiO2-ZnO با مقدار های متفاوت ZnO تهیه شده اند و فعالیت فوتوکاتالیتیکی آن ها مورد بررسی قرار گرفته است. نانوذرات تهیه شده با روش های پراش پرتو تجزیه عنصری (EDX) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) شناسایی شده اند. نتیجه های به دست آمده از الگوهای پراش پرتو X نمونه های تهیه شده نشان می دهد که دوپه شدن TiO2 در ZnO وZnO در TiO2 به خوبی انجام شده است. تصویرهای SEM نمونه ها نشان می دهند که نانوذرات تهیه شده از همگونی خوبی برخوردارند و اندازه ذرات در تمام نمونه ها کمتر از 100 نانومتر است. همچنین با افزایش نسبت ZnO اندازه نانوذرات افزایش می یابد که این موضوع با الگوهای پراش پرتوX آن ها نیز هم خوانی دارد. نانوذرات TiO2-ZnO با نسبت مولی 10 : 90 فعالیت فوتوکاتالیتیکی بیشتری را نسبت به TiO2 وZnO خالص در تخریب فنل تحت پرتودهی UV از خود نشان می دهند.
تفاصيل المقالة
در این پژوهش نانوذرات تیتانیا بهوسیلهی 2– آمینو اتیل دی هیدروژن فسفات، با نسبتهای مولی متفاوت اصلاح سطح شد. هدف از این نوع اصلاح سطح، بهبود ویژگیهای جذبی نانو ذرات تیتانیا و تبدیل آن به یک جاذب ارزان و کارآمد برای جذب استرانسیم از محلولهای آبی بوده است. بر اس أکثر
در این پژوهش نانوذرات تیتانیا بهوسیلهی 2– آمینو اتیل دی هیدروژن فسفات، با نسبتهای مولی متفاوت اصلاح سطح شد. هدف از این نوع اصلاح سطح، بهبود ویژگیهای جذبی نانو ذرات تیتانیا و تبدیل آن به یک جاذب ارزان و کارآمد برای جذب استرانسیم از محلولهای آبی بوده است. بر اساس نتیجههای بهدست آمده از آزمایشهای مشخصهیابی، با افزایش نسبت مولی گروه اصلاحکننده به نانو ذرات تیتانیا از 0/05 تا 0/25 درصد جذب استرانسیم از 18/03% تا 72/36% افزایش و پس از آن از نسبت مولی 0/25 تا 1 با شیب ملایمی کاهش یافته است. بهینهسازی شرایط جذب، موجب حذف 92/6 درصدی استرانسیم از محلول آبی با غلظت mg l-1 50 در مقایسه با شرایط جذب عادی (72/36%) شد. دادههای تجربی بهدست آمده بهخوبی با مدل سینتیکی شبه مرتبه دو برازش شدند. بر اساس عاملهای ترمودینامیکی محاسبه شده، فرایند جذب استرانسیم، فرایندی خودبهخودی و گرماگیر بوده است.
تفاصيل المقالة
انوذرههای هسته/پوسته CeO2/TiO2 بهعنوان حسگرهای ترکیبهای فرار شناختهشدهاند. ویژگیهای حسگری این نانوذرهها با تقویت با استفاده از عناصر متفاوت تغییر میکند. در این پژوهش، پوسته تیتانیایی نانوذرههای هسته/پوسته CeO2/TiO2 با نسبتهای مولی متفاوت (Zr(IVو(V(V دوپه شد. و أکثر
انوذرههای هسته/پوسته CeO2/TiO2 بهعنوان حسگرهای ترکیبهای فرار شناختهشدهاند. ویژگیهای حسگری این نانوذرهها با تقویت با استفاده از عناصر متفاوت تغییر میکند. در این پژوهش، پوسته تیتانیایی نانوذرههای هسته/پوسته CeO2/TiO2 با نسبتهای مولی متفاوت (Zr(IVو(V(V دوپه شد. وجود عناصر سریم، تیتانیم، زیرکونیم و وانادیم با EDS تأیید شد. شکلگیری نانوذرههای دیاکسیدسریم و تیتانیای تقویتشده با FESEM تأیید شد. برای نمایش شکلگیری ساختار هسته/پوسته HRTEM مورداستفاده قرار گرفت. ویژگیهای حسگری نانوذرههای هسته/پوسته CeO2/TiO2 ساختهشده در حضور متانول، اتانول و 2-پروپانول بهطور کامل موردبررسی قرار گرفت. در مقایسه با نانوذرههای هسته/پوسته خالص CeO2/TiO2، حسگرهای ساختهشده از CeO2/TiO2 تقویتشده با وانادیم 2 % در دمای اتاق افزایش قابلتوجهی نشان داد. رفتار حساسیت حسگر بهعنوان تابعی از غلظت ترکیبهای آلی فرار (VOCs) خطی، زمانهای پاسخ و بازیابی آن تا حد مناسبی پایین بودند. سازوکار پاسخدهی حسگر بر مبنای ناحیه تهی بررسی شد. بهطور خلاصه، براساس اندازهگیریهای کمی و کیفی نتایج نشان میدهند که CeO2/V2%-TiO2 مناسبترین حسگر برای اتانول است.
تفاصيل المقالة
در این پژوهش، ذرههای مزومتخلخل TiO2- MgO با روش خودگردایش بهوجود آمده با تبخیر با استفاده از دو همبسپار متفاوت پلیوینیلپیریدین-پلیاستایرن (PVP-PS) و پلیاتیلن گلیکول-پلیپروپیلن گلیکول-پلیاتیلن گلیکول (PEG-PPG-PEO یا PEO-PPO-PEO) بهعنوان معرف جهتدهنده ساختار ته أکثر
در این پژوهش، ذرههای مزومتخلخل TiO2- MgO با روش خودگردایش بهوجود آمده با تبخیر با استفاده از دو همبسپار متفاوت پلیوینیلپیریدین-پلیاستایرن (PVP-PS) و پلیاتیلن گلیکول-پلیپروپیلن گلیکول-پلیاتیلن گلیکول (PEG-PPG-PEO یا PEO-PPO-PEO) بهعنوان معرف جهتدهنده ساختار تهیه شدند. شناسایی فراورده با پراش پرتوایکس (XRD)، همدما جذب و واجذب نیتروژن (BET-BJH)، طیفسنجی تبدیل فوریه فروسرخ (FT-IR) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) انجام شد. اثر نوع بسپار، مقدارهای متفاوت منیزیم و همچنین، اثر دمای کلسینه شدن موردبررسی قرار گرفت. نتایج آزمونها نشان داد که استفاده از همبسپار PEO-PPO-PEO و افزایش مقدار منیزیم نیترات از 5 به 15 درصد مولی سبب افزایش مساحت شده است. افزونبرآن، افزایش دمای کلسینه از 400 به 550C˚ منجر به کاهش مساحت سطح شد. داروی سیمواستاتین بر نمونههای تهیه شده بارگذاری شده و رهایش این دارو در شرایط برونتنی موردبررسی قرار گرفت. مقدار رهایش دارو از نمونه تیتانیا–منیزیا تهیه شده با استفاده از PEO-PPO-PEO در سیالهای مشابه روده و معده در مدت 20 ساعت، بهترتیب 100 و 70 درصد بهدست آمد
تفاصيل المقالة
در این پژوهش، پوششهای کامپوزیتی از نانوذرات HA/TiO2 با ترکیب 0، 10 و 20 درصد وزنی TiO2 به روش لایه نشانی الکتروفورتیک در ولتاژ 20 ولت و زمان 3 دقیقه ایجاد شدند. برای مطالعه رفتار الکتروشیمیایی پوششها در محلول شبیه سازی شده بدن (SBF) در دمای oC 37، آزمون خوردگی به روش أکثر
در این پژوهش، پوششهای کامپوزیتی از نانوذرات HA/TiO2 با ترکیب 0، 10 و 20 درصد وزنی TiO2 به روش لایه نشانی الکتروفورتیک در ولتاژ 20 ولت و زمان 3 دقیقه ایجاد شدند. برای مطالعه رفتار الکتروشیمیایی پوششها در محلول شبیه سازی شده بدن (SBF) در دمای oC 37، آزمون خوردگی به روش پلاریزاسیون پتانسیودینامیک انجام شد. به منظور بررسی تشکیل آپاتیت بر سطح پوششها و تاثیر حضور اکسید تیتانیم، پوششها از آزمون طیفسنجی امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) استفاده شد. نحوه تغییرات پارامترهای مدار معادل با تشکیل آپاتیت در زمانهای مختلف محاسبه شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. کمترین مقدار چگالی جریان خوردگی (icorr) در مقابل بیشترین مقدار پتانسیل خوردگی (Ecorr) و مقاومت پلاریزاسیون (Rp) در نمونه کامپوزیتی با 20 % وزنی TiO2 مشاهده شد. بر اساس آنالیز شیمیایی ICP از غلظت یون کلسیم موجود در داخل محلول SBF مشاهده شد که سرعت انحلال در داخل محلول برای نمونه HA در مقایسه با سایر نمونهها بیشتر است و با افزایش مقدار فاز هیدروکسی آپاتیت در ساختار پوشش انحلال بیشتری صورت میگیرد. بعد از 15 روز غوطهوری مقدار غلظت یون کلسیم داخل SBF برای نمونه کامپوزیتی با 20 % وزنی TiO2 تقریباً ثابت میماند که نشان دهنده رسیدن سریعتر به شرایط پایدار و کامل شدن تشکیل آپاتیت بر سطح این پوششها است. همچنین استحکام چسبندگی پوششها با افزودن تیتانیا در نمونه با 20 % وزنی TiO2، تقریبا 2 برابر افزایش یافت.
تفاصيل المقالة
در این تحقیق، پوششدهی ذرات فوتوکاتالیستی تیتانیا بر روی کامپوزیت مغناطیسی SrFe12O19/SiO2 با موفقیت به روش سل- ژل انجام پذیرفت. بدین منظور، ابتدا ذرات هگزا فریت استرانسیم به عنوان هسته مغناطیسی سخت در این کامپوزیت، به روش همرسوبی با استفاده از نسبتهای مولی Fe3+/Sr2+ أکثر
در این تحقیق، پوششدهی ذرات فوتوکاتالیستی تیتانیا بر روی کامپوزیت مغناطیسی SrFe12O19/SiO2 با موفقیت به روش سل- ژل انجام پذیرفت. بدین منظور، ابتدا ذرات هگزا فریت استرانسیم به عنوان هسته مغناطیسی سخت در این کامپوزیت، به روش همرسوبی با استفاده از نسبتهای مولی Fe3+/Sr2+، 11 و 12 و سپس انجام کلسیناسیون در دماهای مختلف تهیه گردید. دیده شد که ذرات تکفاز بلور هگزا فریت استرانسیم با بهرهگیری از نسبت مولی Fe3+/Sr2+=12 و پس از کلسیناسیون در دمای 950 درجه سانتیگراد به دست میآیند. در مرحله بعدی، پوششدهی سیلیس با استفاده از پیش ماده تترا اتیل اورتو سیلیکات (TEOS) و به روش استوبر انجام شد. در مرحله نهایی، پوششدهی تیتانیا بر روی کامپوزیت SrFe12O19/SiO2 با استفاده از پیشماده تیتانیم n-بوتوکساید (TNBT) حاصل گردید. کامپوزیتهای تهیه شده با استفاده از الگوی پراش پرتو ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (FESEM)، میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، طیفسنجی پراش انرژی پرتو ایکس (EDX) و مغناطیسسنج ارتعاشی (VSM) مشخصهیابی شدند. نتایج، ساختار هسته/ پوسته/ پوسته کامپوزیت SrFe12O19/SiO2/TiO2 را تأیید نمود. آنالیز خواص مغناطیسی نشان داد که مغناطش اشباع (Ms) پودر هگزا فریت استرانسیم به صورت emu/g 58 به دست آمده است که بر اثر پوششدهی پیدرپی پوششهای SiO2 و TiO2 ، این مقدار به ترتیب به emu/g 56 و emu/g 37 رسید.
تفاصيل المقالة
در این تحقیق کامپوزیت Fe3O4/SiO2/TiO2با ساختار هسته- پوسته-پوسته با استفاده از روش شیمیایی تر تهیه شد. ابتدا کامپوزیت Fe3O4/SiO2 با استفاده از پیش ماده تترا اتیل اورتوسیلیکات (TEOS) سنتز شد. سپس یک پوسته از TiO2 به طور مستقیم بر روی آن پوشش داده شد. نانوساختارهای Fe3O4 أکثر
در این تحقیق کامپوزیت Fe3O4/SiO2/TiO2با ساختار هسته- پوسته-پوسته با استفاده از روش شیمیایی تر تهیه شد. ابتدا کامپوزیت Fe3O4/SiO2 با استفاده از پیش ماده تترا اتیل اورتوسیلیکات (TEOS) سنتز شد. سپس یک پوسته از TiO2 به طور مستقیم بر روی آن پوشش داده شد. نانوساختارهای Fe3O4 / SiO2 / TiO2 تهیه شده با استفاده از آنالیزهای میکروسکوپ الکترونی روبشی محیطی (FESEM)، میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، الگوی پراش پرتو ایکس (XRD) و دستگاه طیفسنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR) مشخصه یابی شدند. نتایج نشان داد که پوششدهی لایههای SiO2 و TiO2 با موفقیت انجام شده است. نتایج نشان داد که اندازه ذرات Fe3O4 در حدود 400-300 نانومتر و ضخامت پوششهای TiO2 و SiO2 به ترتیب 4 و 30 نانومتر می باشد. خواص مغناطیسی کامپوزیت سنتز شده با استفاده از مغناطیسسنج ارتعاشی (VSM) مورد بررسی قرار گرفت. مغناطیس اشباع (Ms) پودر Fe3O4 و کامپوزیت Fe3O4/SiO2/TiO2 به ترتیب emu/g 80 و emu/g 37 و هم چنین میزان پسماند مغناطیسی (Mr) پودر Fe3O4 و کامپوزیت Fe3O4/SiO2/TiO2 به ترتیب emu/g 8 و emu/g 43/6 به دست آمد.
تفاصيل المقالة
در این پژوهش به بررسی اثر اضافه کردن نانوذرات تیتانیا به پلی‎اورتان پرداخته شده‎ است و اثرات مکانیکی و شیمیایی آن مورد ارزیابی قرار گرفته است. نانوذرات اضافه شده به ترتیب با درصد وزنی 1/0، 5/0، 1 و 2 درصد وزنی بوده و اثر ساختارهای آناتاز و روتایل بررسی شده‎ا أکثر
در این پژوهش به بررسی اثر اضافه کردن نانوذرات تیتانیا به پلی‎اورتان پرداخته شده‎ است و اثرات مکانیکی و شیمیایی آن مورد ارزیابی قرار گرفته است. نانوذرات اضافه شده به ترتیب با درصد وزنی 1/0، 5/0، 1 و 2 درصد وزنی بوده و اثر ساختارهای آناتاز و روتایل بررسی شده‎اند. پس از مخلوط کردن نانوذرات تیتانیا با رنگ پلی‎اورتان، مواد حاصله را به مدت h 2 با همزن آلتراسونیک، h 3 با همزن معمولی و سپس به مدت یک ساعت با همزن آلتراسونیک مخلوط کرده و در آخر گاززدایی می‎شود. به خاطر کاهش میزان آگلومره، از پراکنده‎ساز متناسب با دستورالعمل شرکت سازنده استفاده شده ‎است. نانوکامپوزیت به دست آمده به ضخامت µm 90 روی نمونه‎ها اعمال می‎شود. نمونه‎ها جهت آزمون‎های مقاومت به اشعه UV و مقاومت شیمیایی و مکانیکی تحت آزمایش قرار می‎گیرند. نتایج به دست آمده نشان دهنده ‎این مطلب است که با اضافه کردن 1/0 درصد نانوذرات روتایل بهترین خواص فیزیکی و مکانیکی و مقاومت به اشعه UV حاصل می‎شود. از میکروسکوپ نوری برای بررسی مقدار پراکندگی نانوذرات و از میکروسکوپ AFM برای بررسی مورفولوژی سطح، استفاده گردید. سختی سطح نمونه‎ها و مقاومت به خراش، مقاومت به سایش و همچنین مقاومت به خوردگی آنها نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده افزایش مقاومت به اشعه UV، پایداری بیشتر به ثابت ماندن رنگ، افزایش استحکام، سختی، مقاومت به خوردگی، مقاومت به خراشیدگی و افزایش طول عمر است و باعث کاهش هزینه‎های نگهداری و تعمیرات پوشش و همچنین کاهش آسیب به محیط زیست می‎شود.
تفاصيل المقالة
در بسیاری از کاربردها مانند کالکتورها و سلول های خورشیدی، شیشه اتومبیل، لعاب پنجره ها و لامپ های کاتدی افزایش عبور نور یا کاهش بازتاب مطلوب می باشد. در این پژوهش، پوشش های ضدبازتاب تک، چندلایه و کامپوزیت توسط روش سل-ژل بدست آورده شد. برای ارزیابی پوشش ها از آنالیز طیف ن أکثر
در بسیاری از کاربردها مانند کالکتورها و سلول های خورشیدی، شیشه اتومبیل، لعاب پنجره ها و لامپ های کاتدی افزایش عبور نور یا کاهش بازتاب مطلوب می باشد. در این پژوهش، پوشش های ضدبازتاب تک، چندلایه و کامپوزیت توسط روش سل-ژل بدست آورده شد. برای ارزیابی پوشش ها از آنالیز طیف نگاری عبور Vis-UV و طیف نگاری مادون قرمز FT-IR بهره گرفته شد. نتایج به دست آورده شده حاکی از رفتار متفاوت نوری پوشش های تهیه شده می باشد. همچنین نتایج نشان داد، پوشش سه لایه تیتانیا، 90 تیتانیا-10 سیلیکا،90 سیلیکا-10 تیتانیا، 95% از نور ورودی را در 400 نانومتر عبور می دهند و برای کاربردهای نوری ضدبازتاب مناسب می باشند. علت این برتری نسبت به پوشش های تک لایه سیلیکا و تیتانیا، بهره گیری همزمان از پوشش های چندلایه و کامپوزیت و تاثیر ضرایب شکست متفاوت تیتانیا و سیلیکا در پوشش های مخلوط چندلایه-کامپوزیت می باشد.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications