تمرینات تناوبی

حرية الوصول المقاله

1 - بررسی تأثیر 8 هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا همراه با مکمّل‌یاری کوآنزیم Q10 و ویتامین D بر هماهنگی، تعادل و عملکرد شناختی در دانشجویان غیرفعال با سابقه ابتلا به بیماری کووید 19
فرهاد عظیمی احسان صادقی آیدین ولی زاده

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا، همراه با مکمّل‌یاری کوآنزیم Q10 و ویتامین D بر هماهنگی، تعادل و عملکرد شناختی در دانشجویان غیرفعال با سابقه ابتلا به بیماری کرونا بود. روش تحقیق پس‌آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور تعداد 20 داوطلب با میانگین أکثر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا، همراه با مکمّل‌یاری کوآنزیم Q10 و ویتامین D بر هماهنگی، تعادل و عملکرد شناختی در دانشجویان غیرفعال با سابقه ابتلا به بیماری کرونا بود. روش تحقیق پس‌آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور تعداد 20 داوطلب با میانگین سنی 7/5 ± 7/21 سال به طور تصادفی به دو گروه مداخله و دارونما تقسیم شدند. داوطلبان گروه مداخله در 8 هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIT) شرکت کردند. همزمان با شروع برنامه تمرین HIT، مکمّل‌یاری کوآنزیم Q10 و ویتامین D نیز انجام شد. گروه دارونما نیز دو عدد قرص به شکل کپسول خالی همزمان با مصرف مکمّل های کوآنزیم Q10 و ویتامین D در گروه مداخله دریافت نمودند. برای بررسی های آماری از آزمون t مستقل استفاده شد. براساس نتایج حاصل تفاوتی در اجرای آزمون هماهنگی بین گروه ها مشاهده نشد. همچنین عملکرد شناختی در شرکت کنندگان گروه مداخله در مقایسه با گروه دارونما به طور معنی داری بهبود یافت. به نظر می رسد که تمرینات تناوبی با شدت بالا توانسته است عملکرد شناختی و تعادل پویا را در افراد با سابقه ابتلا به بیماری کووید 19 بهبود بخشد. بیماران مبتلا به کووید 19 می توانند پس از بهبودی از بیماری و به منظور تسریع بهبود در عملکرد های شناختی و تعادلی از تمرینات تناوبی با شدت بالا استفاده کنند. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

2 - اثر شدت و حجم تمرینات ورزشی بر سطوح سرمی سرولوپلاسمین و مالون دی آلدهید در دختران هندبالیست نخبه
زهرا مهرگان نجمه رضائیان

10.30495/nssem.2022.697801

مقدمه: عــدم تعــادل بیــن تولیــد رادیکالهــای آزاد و سیســتم دفاعــی ضداکسایشی بــدن منجــر بــه فشار اکسایشی می-شــود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر چهار هفته تمرینات تناوبی شدید در مقایسه با چهار هفته تمرینات هوازی بر سطوح سرمی سرولوپلاسمین و مالون دی آلدهید (MD أکثر

مقدمه: عــدم تعــادل بیــن تولیــد رادیکالهــای آزاد و سیســتم دفاعــی ضداکسایشی بــدن منجــر بــه فشار اکسایشی می-شــود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر چهار هفته تمرینات تناوبی شدید در مقایسه با چهار هفته تمرینات هوازی بر سطوح سرمی سرولوپلاسمین و مالون دی آلدهید (MDA) در دختران هندبالیست نخبه بود. روش‌ها: 30 نفر از دختران نوجوان هندبالیست (میانگین سنی 4/1 85/16 سال)، با سابقه چهار سال عضویت در تیم هندبال استان خراسان شمالی، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تمرینی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در گروه‌های تجربی در چهار هفته تمرینات تناوبی شدید (تناوب‌های دویدن در شدت 95-90 درصد ضربان قلب بیشینه با تناوب‌های استراحت 3-1 دقیقه‌ای دویدن در شدت 60-50 درصد ضربان قلب بیشینه، 30 دقیقه در هر جلسه) و تمرینات هوازی (دویدن با شدت 70-50 درصد ضربان قلب بیشینه، 60-45 دقیقه در هر جلسه)، سه جلسه در هفته، شرکت کردند. خون‌گیری به‌منظور اندازه‌گیری فاکتورهای خونی قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین انجام شد. سطوح سرمی MDA پس از تمرینات هوازی کاهشی معنی‌دار داشت. علاوه بر این، ارزش‌های وزن، شاخص توده بدنی و درصد چربی بدن پس از تمرینات تناوبی شدید با کاهش معنی‌دار همراه بودند. هم‌چنین، در گروه تمرین هوازی نیز کاهش معنی‌دار وزن ، شاخص توده بدنی و درصد چربی بدن مشاهده شد.چنین به نظر می‌رسد که حجم تمرین بر سطوح MDA سرم در دختران هندبالیست نخبه اثر دارد اما سطوح سرولوپلاسمین از حجم و شدت تمرین تاثیر نمی پذیرد. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

3 - اثر تمرینات تناوبی شدید بر سطوح miR-193b بافت چربی و شاخص مقاومت به انسولین در رت‌های دیابتی
مسعود علیزاده نجمه رضائیان

ریز آر ان آ هااز جمله تنظیم‌کننده‌های کلیدی فرآیندهای زیستی بوده که در پاتوژنز بیماری‌های مختلف از قبیل دیابت نوع دو نقش دارند. بنابراین، هدف از مطالعۀ حاضر بررسی اثر شش هفته تمرینات تناوبی شدید بر سطوح miR-193b بافت چربی و شاخص مقاومت به انسولین در رت‌های دیابتی نر بو أکثر

ریز آر ان آ هااز جمله تنظیم‌کننده‌های کلیدی فرآیندهای زیستی بوده که در پاتوژنز بیماری‌های مختلف از قبیل دیابت نوع دو نقش دارند. بنابراین، هدف از مطالعۀ حاضر بررسی اثر شش هفته تمرینات تناوبی شدید بر سطوح miR-193b بافت چربی و شاخص مقاومت به انسولین در رت‌های دیابتی نر بود. 20 سر رت نر نژاد ویستار (10-12 هفته و با وزن 76/13±25/370 گرم) انتخاب و پس از القای دیابت نوع دو با رژیم غذایی پرچرب و تزریق استرپتوزوتوسین، به شیوه تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. رت‌های دیابتی در گروه تجربی در شش هفته تمرینات HIIT دویدن روی تردمیل با تکرارهای 40 ثانیه‌ای با 2 ثانیه استراحت فعال بین هر تکرار، 30 دقیقه در هر جلسه و پنج جلسه در هفته شرکت کردند. همۀ رت‌ها 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرینی تشریح شده و شاخص‌های مورد بررسی با استفاده از روش آزمایشگاهی مناسب مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تی مستقل و زوجی و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی داری کمتر از 05/0 انجام شد. سطوح miR-193b بافت چربی پس از اجرای شش هفته HIIT در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل بالاتر بود در حالی که ضمن سطوح سرمی انسولین، گلوکز ناشتای خون، شاخص مقاومت به انسولین و وزن بدن در گروه تجربی پایین تر از در مقایسه با گروه کنترل بود. علاوه بر این، اجرای شش هفته تمرینات تناوبی شدید در گروه تجربی با کاهش معنی‌دار وزن بدن در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون همراه بود. هم‌چنین، بنابر نتایج آزمون همبستگی پیرسون بین تغییرات سطوح miR-193b بافت چربی پس از شش هفته تمرینات تناوبی شدید با تغییرات وزن بدن ارتباط معنی‌دار منفی وجود دارد. اجرای شش هفته HIIT ضمن بهبود ترکیب بدن، به واسطه افزایش سطوح miR-193b در بهبود مقاومت به انسولین نقش دارد. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

4 - تاثیر هشت هفته تمرینات HIIT کم‌حجم و پرحجم بر پاسخ لاکتات و برخی شاخص‌های عملکردی قایقرانان کانو کانادایی
فرحناز امیرشقاقی فاطمه کرمجانی

10.22034/ascij.2022.1941988.1319

تعداد جلسات تمرین عامل مهمی در انجام تمرینات ورزشی است. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات HIIT کم حجم و پرحجم بر پاسخ لاکتات و برخی شاخص های عملکردی قایقرانان کانو کانادایی بود. تعداد 16 قایقران زن دعوت شده به اردوی تیم ملی کانو کانادایی، به صورت أکثر

تعداد جلسات تمرین عامل مهمی در انجام تمرینات ورزشی است. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات HIIT کم حجم و پرحجم بر پاسخ لاکتات و برخی شاخص های عملکردی قایقرانان کانو کانادایی بود. تعداد 16 قایقران زن دعوت شده به اردوی تیم ملی کانو کانادایی، به صورت تصادفی به دو گروه تمرینی تناوبی کم تواتر و تمرین تناوبی پرتواتر تقسیم شدند. از ارگومتر قایقرانی و دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی استفاده شد و همزمان، متغیرهای فیزیولوژیک عملکرد هوازی شامل حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max)، حداقل سرعت رسیدن به حداکثر اکسیژن مصرفی (vVo2max) و زمان رسیدن به واماندگی (Tmax) اندازه گیری شدند. تمرین تناوبی شدید در هر دو گروه مشابه و به شکل 6 دور پارو زدن یک دقیقه ای با 100 درصد vVo2max و با افزایش دو دور در هر هفته اجرا شد. با این تفاوت که گروه کم تواتر 3 جلسه در هفته و گروه پرتواتر 6 جلسه در هفته تمرین می کردند. تمرینات به مدت هشت هفته انجام شد. داده ها با آزمون تی همبسته و تی مستقل تحلیل شدند. معنی داری بین متغیرها در سطح 05/0p £ مورد توجه قرار گرفت. نتایج نشان داد در مقادیر لاکتات، VO2max، vVo2max و Tmax بین پیش آزمون و پس آزمون هر دو گروه تمرین تناوبی با حجم بالا و تمرین تناوبی با حجم کم تفاوت معناداری وجود دارد. با این حال در مقادیر پس آزمون بین دو گروه تفاوت معناداری در هیچ کدام از متغیرها مشاهده نشد (05/0p ≤ ). با توجه به عدم تفاوت معنادار بین دو گروه بنظر می رسد تلفیق این دو روش در زمان های مختلف از یک فصل مسابقات قایقرانی کانو کانادایی بتواند در امادگی ورزشکاران کمک کننده باشد. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

5 - بررسی اثر پيش آماده¬سازي قلبي با تمرين تناوبي شديد بر سطوح بافتي Hsp70 و آنزیم SOD به دنبال آنفارکتوس حاد میوکارد در موش های صحرایی نر
عبداله باقری احمد همت فر مهدی روزبهانی ناصر بهپور

10.22034/ascij.2023.1982173.1476

تمرینات ورزشی به¬عنوان ابزاری برای افزایش توان محافظتی قلب در برابر استرس ها محسوب می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر پيش آماده سازي با تمرين تناوبي شديد بر Hsp70 و SOD میوکارد متعاقب انفاركتوس حاد قلبی در موش¬هاي صحرايي نر است. 20 سر موش 8 هفته ای نر با نژاد أکثر

تمرینات ورزشی به¬عنوان ابزاری برای افزایش توان محافظتی قلب در برابر استرس ها محسوب می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر پيش آماده سازي با تمرين تناوبي شديد بر Hsp70 و SOD میوکارد متعاقب انفاركتوس حاد قلبی در موش¬هاي صحرايي نر است. 20 سر موش 8 هفته ای نر با نژاد ویستار (با میانگین وزنی 1/5±41/224 گرم) به 4 گروه کنترل، تمرین، سکته و سکته-تمرین تقسیم شدند. گروه¬های تمرینی به دو هفته تمرین تناوبی شدید در چهار بخش پرداختند. بخش اول، سه روز تمرین هر روز دو جلسه و هر جلسه شامل 4 تناوب شدید دو دقیقه ای با سرعت 35 تا 40 متر بر دقیقه که بین هر تناوب، یک وهله استراحت فعال 2 دقیقه ای با سرعت 25 تا 30 متر بر دقیقه در نظر گرفته شد. در بخش دوم، دو روز تمرین، هر روز دو جلسه تمرینی حاوی 4 تناوب فعالیت شدید 2 دقیقه ای (40 تا 45 متر بر دقیقه) و 3 تناوب استراحت فعال 2 دقیقه¬ای ( 28 تا 32 متر بر دقیقه) رسید. بخش سوم، نیز در سه روز تمرینی شامل 5 تناوب شدید (40 تا 45 متر بر دقیقه) و 4 تناوب استراحت فعال (28 تا 32 متر بر دقیقه) بود. بخش چهارم، شامل دو روز تمرینی با شدتی مشابه بخش سوم، امّا با افزایش یک تناوب فعالیت و استراحت فعال در هر جلسه همراه بود. در نهایت، Hsp70 و SOD به همراه میزان ناحیه انفارکته اندازه¬گیری شدند. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که دو هفته تمرین تناوبی شدید موجب کاهش ناحیه انفارکته قلب موش ها می شود و تغییرات معنی داری را در Hsp70 و SOD به¬دنبال انفارکتوس حاد میوکارد بین گروه های سکته-تمرین و سکته ایجاد می کند. بنابراین، دو هفته تمرین HIIT از طریق مسیرهای سیگنالی، می¬تواند از قلب در برابر آسیب ناشی از ایسکمی حاد محافظت کند. تفاصيل المقالة

حرية الوصول المقاله

6 - تعامل تمرین تناوبی و پروتئین وی بر نسبت تستوسترون به کورتیزول
ضیاء عبدالله کریم الشماری عبدالعلی بنائی فر اردشیر ظفری سجاد ارشدی

اگرچه مکانیسم اثر پروتئین‌ها یا مکمل‌های پروتئینی نظیر پروتئین وی بر فرایند سنتز پروتئین عضلانی در خلال یا متعاقب تمرینات ورزشی مشابه است، اما سوال اینجاست که آیا مکمل سازی پروتئین وی به عنوان یک مکمل پروتئینی مهم در روزهای پس از فعالیت مقاومتی شدید توسط افراد غیر ورزشک أکثر

اگرچه مکانیسم اثر پروتئین‌ها یا مکمل‌های پروتئینی نظیر پروتئین وی بر فرایند سنتز پروتئین عضلانی در خلال یا متعاقب تمرینات ورزشی مشابه است، اما سوال اینجاست که آیا مکمل سازی پروتئین وی به عنوان یک مکمل پروتئینی مهم در روزهای پس از فعالیت مقاومتی شدید توسط افراد غیر ورزشکار قادر به تغییر یا بهبود نسبت تستوسترون بر کورتیزول است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تعامل هشت هفته تمرین تناوبی توام با مصرف پروتئین وی بر نسبت تستوسترون به کورتیزول در مردان جوان غیر ورزشکار انجام گرفت. در این مطالعه نیمه تجربی، 48 مرد جوان غیر ورزشکار به شیوه تصادفی در چهار گروه 12 نفری کنترل، پروتئین وی، تمرین تناوبی و ترکیبی قرار گرفتند. پس از اندازه‌گیری شاخص‌های آنتروپومتریکی، از آزمودنی‌ها، بعد از 10 تا 12 ساعت ناشتایی و 15 دقیقه استراحت، مقدار 5 سی سی خون از ورید بازویی چپ جهت اندازه‌گیری تستوسترون و کورتیزول گرفته شد. مداخله‌های مذکور برای مدت 8 هفته روی گروه‌های مورد مطالعه انجام گرفت. آنالیز داده‌ها توسط آزمون آنکوا آشکار نمود که در مقایسه با گروه کنترل، تمرینات تناوبی توام با مصرف پروتئین وی به افزایش نسبت تستوسترون به کورتیزول در گروه ترکیبی نسبت به گروه کنترل منجر شد. اجرای تمرینات تناوبی توام با مصرف پروتئین وی با اثرات آنابولیکی بیشتری نسبت به اثر هر یک از آنها به تنهایی در مردان جون غیر ورزشکار همراه است. با این وجود، درک بیشتر مکانیسم‌های عهده دار اثر انابولیکی تمرینات تناوبی و پروتئین وی نیازمند مطالعات بیشتر است. تفاصيل المقالة

فهرس المقالات تمرینات تناوبی

سند

الروابط

المراكز ذات الصلة

دعامة

الصفحات الرسمية