گیاه شنبلیله از نظر ویژگیهای گیاهشناسی و خصوصیات دارویی در طب سنتی همواره مورد توجه بوده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی تعیین اثرات محافظتی عصاره دانه شنبلیله در برابر آسیب کبدی ایجادشده توسط تتراکلریدکربن در موش صحرایی بود. 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، بهطور ت أکثر
گیاه شنبلیله از نظر ویژگیهای گیاهشناسی و خصوصیات دارویی در طب سنتی همواره مورد توجه بوده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی تعیین اثرات محافظتی عصاره دانه شنبلیله در برابر آسیب کبدی ایجادشده توسط تتراکلریدکربن در موش صحرایی بود. 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، بهطور تصادفی در 8 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل سالم بدون هیچگونه تیمار در طول آزمایش قرار داشتند. گروه کنترل آسیب کبدی، تتراکلرید کربن 50 درصد (mg/kg 1) را دوبار در هفته در 10 نوبت به صورت تزریق درون صفاقی دریافت کرد. سه گروه تجربی سالم عصاره شنبلیله را با دوزهای 50، 100 و 200 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ دریافت کردند. سه گروه تجربی آسیب کبدی هم با تتراکلرید کربن مسموم شده و همچنین عصاره شنبلیله را در سه دوز بالا به صورت گاواژ دریافت کردند. در پایان دوره آزمایش در روز 34، حیوانات آسانکشی شده و نمونه خون از قلب آنها جمع-آوری گردید. سطح سرمی آنزیمهای آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و گاماگلوتامیل ترانسفراز مورد سنجش قرارگرفت. آنزیمهای شاخص کبدی به طور معنیدار در گروه کنترل آسیب کبدی نسبت به گروه کنترل سالم افزایش یافت و تیمار عصاره شنبلیله در یک روند وابسته به دوز باعث کاهش معنیدار آنزیمهای شاخصهای کبدی در گروههای آسیب کبدی گردید. نتایج نشان داد که عصاره گیاه شنبلیله دارای اثر حفاظتی در برابر مسمومیت کبدی ناشی از تتراکلرید کربن در کبد موش صحرایی میباشد و از پتانسیل کاربرد شنبلبله به عنوان مادهای درمانی برای بیماران با آسیب کبدی حمایت میکند.
تفاصيل المقالة
در مطالعات گوناگون اثرات ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی گیاه خاکشیر اثبات شده است. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی اثرات محافظتی عصاره خاکشیر در آسیب کبدی ناشی از تتراکلریدکربن در موش های صحرایی بود. در این مطالعه تجربی، تعداد 60 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی ب أکثر
در مطالعات گوناگون اثرات ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی گیاه خاکشیر اثبات شده است. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی اثرات محافظتی عصاره خاکشیر در آسیب کبدی ناشی از تتراکلریدکربن در موش های صحرایی بود. در این مطالعه تجربی، تعداد 60 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به 10 گروه 6تایی تقسیم شدند که شامل گروه های: کنترل سالم، کنترل مسموم (تزریق داخل صفاقی 5/0 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن تتراکلریدکربن)، تجربی سالم (گاواژ عصاره اتانولی خاکشیر با دوزهای 10، 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن)، تجربی مسموم (تزریق داخل صفاقی تتراکلریدکربن 5/0 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن و گاواژ عصاره اتانولی خاکشیر 10، 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) بودند. در پایان 28 روز (مدت زمان آزمایش)، سطح آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز و میزان مالوندیآلدئید در هموزنات کبدی مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی بررسی و ملاک اختلاف آماری معنی دار، 05/0 p< بود. تتراکلریدکربن باعث کاهش معنی دار میزان آنزیم های آنتی اکسیدانی و افزایش معنی دار میزان مالون دی آلدئید در بافت کبد گروه کنترل مسموم نسبت به گروه کنترل سالم شد (001/0p<). همچنین تیمار با عصاره خاکشیر بهصورت وابسته به دوز، باعث افزایش معنی دار سطح آنزیم های آنتی اکسیدانی و کاهش معنی دار میزان مالون دی آلدئید در بافت کبد گروه تجربی مسموم نسبت به گروه کنترل مسموم گردید (05/0p<). نتایج مطالعه نشان داد گیاه خاکشیر احتمالاً به واسطه ترکیبات فلاونوئیدی خود باعث حذف رادیکال های آزاد و کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از تتراکلریدکربن در بافت کبد موش صحرایی میشود.
تفاصيل المقالة
همگام با توسعه صنعت پرورش متراکم طیور، وقوع بیماریهای کبدیو زیانهای اقتصادی ناشی از آنها بهطور جدیتر مطرح گردیدهاند.مطالعات، القاء ضایعات حاد کبدی بهوسیله تتراکلرید کربن را بهعنوان یکی از بهترین مدلهای تجربی ضایعات کبدی معرفی نمودهاند. زرشک در طب سنتی بطور گستر أکثر
همگام با توسعه صنعت پرورش متراکم طیور، وقوع بیماریهای کبدیو زیانهای اقتصادی ناشی از آنها بهطور جدیتر مطرح گردیدهاند.مطالعات، القاء ضایعات حاد کبدی بهوسیله تتراکلرید کربن را بهعنوان یکی از بهترین مدلهای تجربی ضایعات کبدی معرفی نمودهاند. زرشک در طب سنتی بطور گسترده مورد استفاده قرار گرفته است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیرات ریشه زرشک کوهی در پیشگیری از بروز ضایعات کبدی ناشی از تتراکلریدکربن میباشد.برای این منظور 80 قطعه طیور گوشتی به هشت گروه مطالعه تقسیم گردیدند. گروههای مطالعه شامل گروه کنترل منفی، گروه کنترل مثبت (دریافت کننده تتراکلریدکربن)، گروههای کنترل تیمار ریشه زرشک با دوزهای 10 ، 20 و 30 گرم در هر کیلوگرم خوراک و گروههای تیمار 10، 20 و 30 گرم ریشه زرشک در هر کیلوگرم خوراک همراه با دو تزریق تتراکلریدکربنml/kg 4 در روزهای 25 و 28. در 29 روزگینمونههای خون و کبد جمعآوری و جهت سنجش میزان فعالیت آنزیمهای AST،ALT وALPو همینطور ارزیابی آسیب شناسیبه آزمایشگاه ارجاع گردیدند.در مطالعات بیوشیمیایی هیچگونه تغییر معنیداری در فعالیت آنزیمهایAST،ALT وALP بین گروه های کنترل منفی و کنترل مثبت مشاهده نشد. مطالعات میکروسکوپی کاهش معنیدار ضایعات پاتولوژیک را در گروه تیمار 20 گرم ریشه زرشک در مقایسه با گروه کنترل مثبت نشان داد (05/0 >p). نهایتاً نتیجه گرفته میشود که برای ایجاد ضایعات شدیدتر کبدی در پرندگان گوشتی میباید از دوزهای بالاتر از 4 میلیلیتر به ازای هر کیلوگرم وزن زنده استفاده نمود. بهعلاوه، افزودن 20 گرم ریشه زرشک در هر کیلوگرم خوراک احتمالاً میتواند در پیشگیری از ضایعات کبدی ناشی از مسمومیت حاد با تتراکلریدکربن مؤثر باشد.
تفاصيل المقالة
آویشن (Zataria multiflora Boiss) از خانواده Labiatae، بومی ایران است و به طور سنتی در غذاها به ویژه در طعم دهنده ماست، به عنوان محرک، چاشنی و بادشکن استفاده میشود. خواص دارویی بسیار بالای این گیاه از جمله فعالیت آنتی اکسیدانی، ضد میکروبی، ضد درد و ضد التهابی گزارش شده أکثر
آویشن (Zataria multiflora Boiss) از خانواده Labiatae، بومی ایران است و به طور سنتی در غذاها به ویژه در طعم دهنده ماست، به عنوان محرک، چاشنی و بادشکن استفاده میشود. خواص دارویی بسیار بالای این گیاه از جمله فعالیت آنتی اکسیدانی، ضد میکروبی، ضد درد و ضد التهابی گزارش شده است. این تحقیق با هدف بررسی اثرات محافظتی عصاره اتانولی آویشن در برابر آسیب کبدی ناشی از تتراکلریدکربن (CCl4) در موشهای صحرایی نر بالغ نژاد ویستار انجام شد. 40 موش صحرایی در 8 گروه بصورت تصادفی قرار گرفتند: گروه 1 به عنوان کنترل سالم، گروههای 4-2 فقط عصاره آویشن (50، 100، 200 میلیگرم بر کیلوگرم، گاواژ)، گروه 5 (آسیب کبدی) دریافت کننده CCl4(5/0 میلیلیتر بر کیلوگرم، درون صفاقی، دو بار در هفته) به مدت 8 هفته و گروههای 6 تا 8 عصاره آویشن (50، 100، 200 میلیگرم بر کیلوگرم، گاواژ) به همراه CCl4(5/0 میلیلیتر بر کیلوگرم، درون صفاقی، دو بار در هفته) دریافت کردند. در پایان آزمایش (28 روز)، نمونههای سرمی تهیه و کبد برای بررسیهای آنزیمی خارج شد. CCl4 به تنهایی سطح سرمی ALT، AST و ALP را افزایش داد. همچنین، تیمار CCl4 به صورت معنی داری باعث کاهش سطح آنزیم آنتی¬اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز ( SOD) و افزایش مالون دی آلدئید (MDA) در کبد شد. تیمار عصاره آویشن به صورت معنی داری باعث بهبود پارامترهای فوق گردید. بنابراین، نتایج نشان میدهد که آویشن به عنوان یک عامل آنتی اکسیدانی قوی در برابر آسیب کبدی ناشی از CCl4 در موشها عمل میکند.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications