ویروس آنفلوانزا به تنهایی به عنوان عامل اولیه قادر به ایجاد ضایعات آسیب شناسی در پرندگان عفونی می باشد. با این وجود تاکنون، مطالعه ای کامل در خصوص تاثیر اورنیتوباکتریوم رینوتراکئال (ORT) بر جراحات بافتی ناشی از ویروس آنفلوانزا صورت نگرفته است. لذا هدف از این تحقیق، برر أکثر
ویروس آنفلوانزا به تنهایی به عنوان عامل اولیه قادر به ایجاد ضایعات آسیب شناسی در پرندگان عفونی می باشد. با این وجود تاکنون، مطالعه ای کامل در خصوص تاثیر اورنیتوباکتریوم رینوتراکئال (ORT) بر جراحات بافتی ناشی از ویروس آنفلوانزا صورت نگرفته است. لذا هدف از این تحقیق، بررسی نوع، شدت و میزان جراحات بافتی عفونت ثانویه با ORT در جوجههای عاری از عوامل بیماریزای خاص (SPF) متعاقب تلقیح با ویروس آنفلوانزا است. بدین منظور، تعداد 60 قطعه جوجه SPF نژاد لگهورن یک روزه به صورت تصادفی در سه گروه بیست تایی تقسیم شدند. سپس در سن 21 روزگی جوجه های گروه 1 با تحت تیپ H9N2 ویروس آنفلوانزا و گروه 2 ابتدا با ویروس H9N2 و سه روز بعد با باکتری ORT آلوده شدند و گروه 3 بعنوان کنترل صرفا PBS دریافت کردند. در روزهای 2، 4، 6، 8، 10، 12، 14 و 16 سه پرنده از هر گروه به صورت تصادفی انتخاب و به منظور نمونه برداری برای بررسی آسیبشناسی، مورد کالبدگشایی قرار گرفتند. جراحات آسیبشناسی مشخصی از قبیل پرخونی و هیپرپلازی مخاط در نای، پنومونی، خونریزی و نکروز لولههای ادراری، پرخونی سینوزوئیدها و سیاهرگ مرکزی در کبد، تخلیه لنفوسیتی در بورس فابریسیوس، افزایش تعداد فولیکول های لنفاوی در طحال، پرخونی و ارتشاح هتروفیلی در تیموس و افزایش فولیکول های لنفاوی در لوزه های سکومی در گروه های تیمار نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که در جوجه های عفونی با تحت تیپ H9N2 ویروس آنفلوانزا در صورت ابتلا به آلودگی ثانویه با باکتری ORT جراحات آسیبشناسی ناشی از ویروس آنفلوانزا افزایش می یابد.
تفاصيل المقالة
هدف از این مطالعه بررسی نوع، شدت و میزان جراحات بافتی عفونت ثانویه با ویروس آنفلوانزا متعاقب تلقیح با باکتری ORT در جوجههای SPF بود. بدین منظور، تعداد 60 قطعه جوجه SPF نژاد لگهورن یک روزه به صورت تصادفی در سه گروه بیست تایی تقسیم شدند. در سن 21 روزگی جوجه های گروه اول أکثر
هدف از این مطالعه بررسی نوع، شدت و میزان جراحات بافتی عفونت ثانویه با ویروس آنفلوانزا متعاقب تلقیح با باکتری ORT در جوجههای SPF بود. بدین منظور، تعداد 60 قطعه جوجه SPF نژاد لگهورن یک روزه به صورت تصادفی در سه گروه بیست تایی تقسیم شدند. در سن 21 روزگی جوجه های گروه اول فقط با باکتری ORT و گروه دوم ابتدا با باکتری ORT و سه روز بعد با تحت تیپ H9N2 ویروس آنفلوانزا تلقیح شدند و گروه سوم بعنوان کنترل صرفا PBS دریافت کردند. نمونه های بافتی از نای، ریه ها، کبد، کلیه ها، بورس فابریسیوس، تیموس، طحال و لوزه های سکومی جهت مطالعه هیستوپاتولوژی اخذ گردید و پس از آماده سازی و تهیه ی مقاطع بافتی با روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. در جوجه های گروه اول، باکتری ORTعلاوه بر ایجاد ضایعات بافتی در ارگان های دستگاه تنفس (از بین رفتن مژه ها همراه با ارتشاح تک هسته ایها در زیر مخاط نای، پرخونی و پنومونی در ریه ها)، کبد (پرخونی سینوزوئیدها و سیاهرگ مرکزی) و کلیه ها (خونریزی و نکروز لولههای ادراری) در ارگان های سیستم ایمنی نیز سبب ضایعات بافتی نظیر تخلیه لنفوسیتی در بورس فابریسیوس، پرخونی و ارتشاح هتروفیلی در تیموس و افزایش تعداد فولیکول های لنفاوی در طحال و لوزه های سکومی شد. جراحات هیستوپاتولوژی در جوجه های گروه دوم نسبت به گروه اول شدیدتر و طولانی مدت بود. هیچ گونه تغییرات بافتی در گروه کنترل مشاهده نشد. نتایج این مطالعه نشان داد که جوجه های عفونی شده با باکتری ORT در صورت آلودگی ثانویه با ویروس آنفلوانزا سبب افزایش شدت و طولانی شدن جراحات هیستوپاتوژی ناشی از باکتری ORT می شود.
تفاصيل المقالة
هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر عفونت ثانویه با باکتری اورنیتوباکتریوم رینوتراکئال بر بیماری زایی ویروس آنفلوانزای پرندگان تحت تیپ H9N2 در جوجههای عاری از عوامل بیماریزای خاص (SPF) بود. بدین منظور، شصت قطعه جوجه یک روزه SPF سویه لگهورن به صورت تصادفی به سه گروه بیست تایی أکثر
هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر عفونت ثانویه با باکتری اورنیتوباکتریوم رینوتراکئال بر بیماری زایی ویروس آنفلوانزای پرندگان تحت تیپ H9N2 در جوجههای عاری از عوامل بیماریزای خاص (SPF) بود. بدین منظور، شصت قطعه جوجه یک روزه SPF سویه لگهورن به صورت تصادفی به سه گروه بیست تایی تقسیم و به صورت جداگانه در داخل ایزولاتور فشار مثبت نگهداری شدند. در سن 21 روزگی، جوجه های گروه 1 ابتدا با EID50 106×1 جدایه ایرانی ویروس H9N2 آنفلوانزا به روش قطره چشمی و سه روز بعد با سویۀ ایرانی باکتری ORT به میزان CFU 1010×1 به روش داخل نایی و گروه دوم صرفا با ویروس H9N2 آلوده شدند و گروه سوم نیز بعنوان کنترل با PBS تلقیح گردید. نمونه برداری از اندام های مختلف در طی روزهای 6، 8، 10، 12، 14، 16 پس از آلودگی اولیه با ویروس صورت گرفت. در جوجه های گروه اول نشانه هایی نظیر کزکردگی، ژولیدگی پرها، مشکلات تنفسی، کم اشتهایی و 10 درصد تلفات مشاهده گردید که اکثر مبتلایان بیشترین نشانه های بالینی را در روز پنجم بعد از چالش نشان دادند. در حالیکه جوجه های گروه دوم نشانه های بالینی جزئی داشتند. ویروس آنفلوانزا با افزایش عیار پادتن به استثناء بافت ریه اخذ شده از جوجه تلف شده در روز پنجم، در هیچ یک از نمونه های گروه اول قابل ردیابی نبود. باکتری ORT از روزهای 8 -6 در نای و ریه ها و در روز 8 پس از چالش اولیه با ویروس فقط در کبد و قلب شناسایی گردید و همچنین در جوجه های تلف شده روزهای 5 و 7 فقط در نای ردیابی شد. نتایج این مطالعه نشان داد جوجه های تلقیح شده با ویروس آنفلوانزا در صورت ابتلا به آلودگی ثانویه با ORT باعث افزایش بیشتر حدت و جراحات ناشی از ویروس H9N2 آنفلوانزا می گردد.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications