مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش تابآوری بر مولفههای اضطراب در کودکان مقطع ابتدایی انجام شد. این مطالعه نیمهتجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانشآموزان پسر مراجعهکننده به مراکز مشاوره آموزشوپرورش منطقه 5 و 6 شهر تهران در سال تحص أکثر
مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش تابآوری بر مولفههای اضطراب در کودکان مقطع ابتدایی انجام شد. این مطالعه نیمهتجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانشآموزان پسر مراجعهکننده به مراکز مشاوره آموزشوپرورش منطقه 5 و 6 شهر تهران در سال تحصیلی 99-1398 بودند. نمونه پژوهش 40 نفر بودند که با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 9 جلسه 60 دقیقهای (هفتهای دو جلسه) تحت آموزش تابآوری قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی ندید. دادهها با کمک فرم اطلاعات جمعیتشناختی و مقیاس تجدیدنظرشده اضطراب و افسردگی کودکان (چورپیتا و همکاران، 2000) جمعآوری و با روشهای خیدو و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرمافزار SPSS-21 تحلیل شدند. یافتهها نشان داد که گروههای آزمایش و کنترل از نظر پایه تحصیلی، سن و تحصیلات پدر و مادر تفاوت معنیداری نداشتند (05/0P>). دیگر یافتهها نشان داد که آموزش تابآوری باعث کاهش مولفههای اضطراب جدایی، هراس اجتماعی، اضطراب تعمیمیافته و وسواس کودکان مقطع ابتدایی شد (05/0p <)، اما تاثیر معنیداری بر وحشت آنان نداشت (05/0P>). با توجه به نتایج این مطالعه، برنامهریزی برای استفاده از روش آموزش تابآوری جهت کاهش اضطراب کودکان مقطع ابتدایی ضروری است.
تفاصيل المقالة
هدف: پژوهش حاضر به مطالعۀ کیفی تفکر مادران در مورد اضطراب جدایی، علیتشناسی اضطراب جدایی، طرز برخورد و راهبردهای مادران با کودکان مبتلا به اضطراب جداییشان میپردازد.روششناسی: روش پژوهش حاضر کیفی با رویکرد نظریۀ زمینهای بر اساس الگوی نظاممند اشتراوس و کوربین (2015) ب أکثر
هدف: پژوهش حاضر به مطالعۀ کیفی تفکر مادران در مورد اضطراب جدایی، علیتشناسی اضطراب جدایی، طرز برخورد و راهبردهای مادران با کودکان مبتلا به اضطراب جداییشان میپردازد.روششناسی: روش پژوهش حاضر کیفی با رویکرد نظریۀ زمینهای بر اساس الگوی نظاممند اشتراوس و کوربین (2015) بود. جامعه دربرگیرنده مادارن کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی مقطع اول دبستان شهر تهران در سال 1399 بود که از بین آنان 10 مادر، تا رسیدن به اشباع، به روش هدفمند متجانس و گلولهبرفی انتخاب شدند. به منظور گردآوری دادهها از روش مصاحبۀ نیمهساختاریافته استفاده شد. داده ها با کمک نرم افزار MAX-QDAنسخۀ 2020 داده ها تحلیل شدند. یافتهها: 370 کد اولیه بدست آمد که از طریق کدگذاری علی-تعاملی با تاکید بر ویژگی-ابعاد و فرآیندی-پیامدی مینیچارچوبهای متقاطع علی و راهبردی ایجاد شد.نتیجهگیری: نتایج کدگذاری علی و فرآیندی ، شامل عوامل علیِ درونی-رابطهای مانند انواع مسائل ژنتیکی، نشانههای نوزادی و کودکی، عدم حضور مادر و پدر، دعواهای زناشویی، و بیرونی-عطفی مانند آرام بودن محیط زندگی و یک حادثه یا بیماری برای خود یا نزدیکان، و راهبردهای جلوگیری-جبرانیِ فایدهمند مانند ترغیب پدر برای ارتباط بیشتر با کودک، و بیفایده مانند راهبردِ بهزور جدا کردن بود. علاوهبراین از طریق ماتریس شرطی-پیامدی، جنبههای تعاملی و پیامدی و کد مرکزیِ حساسشدگی زودهنگام نسبت به تعاملات و محیط، اضطراب جدایی از دیدگاه مادران بدست آمد.
تفاصيل المقالة
هدف پژوهش حاضر تعیین ویژگیهای روانسنجی فرم والدین مقیاس سنجش اضطراب جدایی (هان، هاجینلیان، ایسن، ویندر و پینکاس، 2003) در کودکان چهار تا شش ساله در تهران بود. 302 کودک از 16 مهدکودک منطقه یک شهر تهران توسط نمونهبرداری در دسترس انتخاب شدند. سپس مادران این کودکان مقی أکثر
هدف پژوهش حاضر تعیین ویژگیهای روانسنجی فرم والدین مقیاس سنجش اضطراب جدایی (هان، هاجینلیان، ایسن، ویندر و پینکاس، 2003) در کودکان چهار تا شش ساله در تهران بود. 302 کودک از 16 مهدکودک منطقه یک شهر تهران توسط نمونهبرداری در دسترس انتخاب شدند. سپس مادران این کودکان مقیاس سنجش اضطراب جدایی را به همراه مقیاس اضطراب کودکان پیشدبستانی اسپنس (اسپنس، راپی، مکدونالد و اینگرام، 2001) تکمیل کردند. اعتبار مقیاس از طریق همسانی درونی بررسی شد. تمام زیرمقیاسهای سنجش اضطراب جدایی از همسانی درونی متوسط تا بالایی برخوردار بودند (62/0 تا 74/0). برای بررسی روایی مقیاس از تحلیل عاملی و روایی همزمان استفاده شد. روایی همزمان مقیاس بر اساس همبستگی با مقیاس اضطراب پیشدبستانی اسپنس مورد تأیید قرار گرفت. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی از ساختار چهار عاملی این مقیاس حمایت کرد. تحلیل ویژگیهای روانسنجی نشان داد مقیاس سنجش اضطراب جدایی (نسخه والدین)ابزار معتبری است که میتواند در موقعیتهای بالینی مورد استفاده قرار گیرد و برای غربالگری کودکان با نشانههای اضطراب جدایی به کار رود.
تفاصيل المقالة
مقیاس سنجش اضطراب جدایی (نسخه والد و کودک)۱ توسط هان، هاجینلیان، ایسن، وندر و پینکاس در سال 2003 ساخته شد. این مقیاس دارای دو فرم والد و کودک است که هر کدام با 34 مادّه، ابعاد خاصِ اضطراب جدایی دوران کودکی را بر اساس ملاک های تشخیصی متن تجدیدنظر شده چهارمین راهنمای تشخی أکثر
مقیاس سنجش اضطراب جدایی (نسخه والد و کودک)۱ توسط هان، هاجینلیان، ایسن، وندر و پینکاس در سال 2003 ساخته شد. این مقیاس دارای دو فرم والد و کودک است که هر کدام با 34 مادّه، ابعاد خاصِ اضطراب جدایی دوران کودکی را بر اساس ملاک های تشخیصی متن تجدیدنظر شده چهارمین راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی۲ اندازهگیری میکند. چهار بُعد اصلی این ابزار ترس از تنها ماندن۳، ترس از رهاشدن۴، ترس از بیماری جسمی۵ و نگرانی درباره حوادث خطرناک۶ است. علاوه بر این، مقیاس سنجش اضطراب جدایی دو زیرمقیاس پژوهشی فراوانی حوادث خطرناک۷ و فهرست نشانههای امنیت8 را نیز دربر میگیرد. دادههای اولیه از اعتبار، روایی و کاربرد بالینی این مقیاس حمایت میکنند (هان، هاجینلیان، ایسن، ویندر و پینکاس، 2003؛ هاجینلیان و دیگران، 2003؛ هاجینلیان، مسنیک و ایسن، 2005). این مقیاس توسط پژوهشگرانی از جمله هان (2006)، مفرد، عبدالله و ابوسماح (2009) و مفرد، عبدالله و ابوسماح (2009) در پژوهشهای متعددی به کارگرفته شده است. در ایران در پژوهش مفرد، عبدالله و اوبا (2010) ضرایب آلفای کرونباخ نسخه کودک این ابزار برای نمره کل و زیرمقیاسهای ترس از تنها بودن، ترس از رهاشدن، ترس از بیماری جسمی و نگرانی درباره حوادث خطرناک به ترتیب برابر با 94/0، 93/0، 90/0، 82/0، 83/0 به دست آمد. ویژگیهای روانسنجی فرم والدینِ مقیاس سنجش اضطراب جدایی علاوه بر بررسی در فرهنگهای دیگر در ایران نیز آزمون و تأیید شد (طلایینژاد، مظاهری، قنبری و عسگری، 1394).
تفاصيل المقالة
برای تشخیص اضطراب جدایی در کودکان ضرورت دارد که حداقل سه نشانه در رابطه با نگرانی مفرط در مورد جدایی از شخص مورد دلبستگی وجود داشته باشد. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی مداخله ی دلبستگی محور بر کاهش نشانه های این اختلال بود. بدین منظور، طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیش تس أکثر
برای تشخیص اضطراب جدایی در کودکان ضرورت دارد که حداقل سه نشانه در رابطه با نگرانی مفرط در مورد جدایی از شخص مورد دلبستگی وجود داشته باشد. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی مداخله ی دلبستگی محور بر کاهش نشانه های این اختلال بود. بدین منظور، طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیش تست و پس تست و گروه کنترل، 302 مادر که کودک چهار تا شش سال داشتند به شیوه ی در دسترس انتخاب و از طریق آنها، اضطراب جدایی فرزندانشان ارزیابی شد. 250 نفر از مادران که فرزند آنها بالاترین میزان اضطراب جدایی را داشتند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (12 نفر در گروه آزمایش و13 نفر در گروه کنترل) کاربندی شدند. مادران گروه آزمایش در 8 جلسه ی هفتگی آموزش دلبستگی محور شرکت کردند. پس از پایان جلسات آموزشی و دو ماه بعد از آن مادران هر دو گروه مجدد، مقیاس سنجش اضطراب جدایی فرزندان را تکمیل کردند. نتایج تحلیل واریانس آمیخته ی نمرات نشان داد که آموزش گروهی دلبستگی محور مادران باعث کاهش معناداری در نمره ی کلی اضطراب جدایی کودکان شده بود. کودکان مادران گروه آزمایش، کاهش معناداری را در ترس از تنها ماندن، نگرانی در مورد وقوع حوادث خطرناک و استفاده ی بیش از حد از نشانه های امنیت نشان دادند. نتایج این پژوهش می تواند در موقعیت های بالینی و در درمان مشکلات اضطراب جدایی کودکان مورد استفاده قرار گیرد.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications