فهرس المقالات اختلال اوتیسم

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - اثربخشی برنامه گروهی فرزندپروری مثبت بر کاهش استرس والدگری مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم
  جواد صابری منصوره بهرامی پور امیر قمرانی احمد یار محمدیان
    هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی «برنامه گروهی فرزندپروری مثبت» بر میزان استرس والدگری مادران کودکان 6ـ12 ساله مبتلا به اختلال اوتیسم در سال 1391 بود. طرح پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان مبتلا به اخ أکثر

    هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی «برنامه گروهی فرزندپروری مثبت» بر میزان استرس والدگری مادران کودکان 6ـ12 ساله مبتلا به اختلال اوتیسم در سال 1391 بود. طرح پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در شهر اصفهان بود که از میان آنان 30 نفر به‌صورت تصادفی انتخاب و در 2 گروه 15 نفری آزمایش و گواه قرار داده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامۀ شاخص تنیدگی والدین (آبیدین، 1990) بود. ابتدا پیش‌آزمون در دو گروه اجرا شد، سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش برنامه گروهی فرزندپروری مثبت بر مبنای الگوی ساندرز قرار گرفت. این جلسات به‌صورت گروهی و هفتگی برگزار شد. در پایان، هر دو گروه مورد سنجش پس‌آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که برنامۀ آموزش گروهی فرزندپروری مثبت موجب کاهش معنادار استرس والدگری در قلمرو والدین (05/0 P < ) و قلمرو کودک (05/0 P < ) شده است و بین گروه آزمایش و گواه در کاهش استرس والدگری تفاوت معناداری وجود دارد (05/0 P < ). میانگین استرس در گروه آزمایش از میانگین گروه کنترل کمتر بود. همچنین، میانگین شایستگی یا تبحّر در گروه آزمایش از میانگین گروه کنترل بیشتر بود. در نتیجه اثربخشی آموزش برنامۀ گروهی فرزندپروری مثبت بر کاهش استرس والدین مبتلا به اختلال اوتیسم مورد تأیید قرار گرفت. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - مقایسه حافظه فعال و پایداری هیجانی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیشفعالی، اوتیسم و عادی
  آنیتا باغداساریانس فاطمه گلشنی نسیم دربندی
  در این پژوهش به&not;منظور مقایسه حافظه فعال و پایداری هیجانی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه ـ بیش&not;فعالی، اوتیسم و عادی با استفاده از روش نمونه&not;گیری تصادفی خوشه&not;ای 90 نفر از دانش&not;آموزان ابتدایی عادی و استثنایی انتخاب و در 3 گروه 30 نفری آزمایش و کنتر أکثر

  در این پژوهش به&not;منظور مقایسه حافظه فعال و پایداری هیجانی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه ـ بیش&not;فعالی، اوتیسم و عادی با استفاده از روش نمونه&not;گیری تصادفی خوشه&not;ای 90 نفر از دانش&not;آموزان ابتدایی عادی و استثنایی انتخاب و در 3 گروه 30 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. به&not;منظور جمع&not;آوری اطلاعات از پرسشنامه تشخیص اختلال نارسایی توجه ـ بیش&not;فعالی، مصاحبه تشخیصی اوتیسم، ماتریس حافظه فعال کورنولدی و پرسشنامه ناپایداری هیجانی کولیج استفاده شد. داده&not;های پژوهش با استفاده از روش&not;های تحلیل واریانس، آزمون توکی و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد تفاوت معنی&not;داری میان پایداری هیجانی و حافظه فعال کودکان عادی و گروه با اختلال نارسایی توجه ـ بیش&not;فعالی و گروه با اختلال اوتیسم وجود دارد. به&not;طور کلی کودکان مبتلا به اوتیسم حافظه فعال ضعیف&not;تری در مقایسه با دو گروه کودکان عادی و نارسایی توجه &ndash; بیش&not;فعالی دارند. همچنین میزان پایداری هیجانی در کودکان عادی بالاتر از کودکان مبتلا به نارسایی توجه &ndash; بیش&not;فعالی و اوتیسم می&not;باشد. نتایج نشان می&not;‌دهد که فقط در کودکان عادی بین نمره حافظه فعال و نمره ناپایداری هیجانی ارتباط منفی معناداری وجود دارد و بین نمره حافظه فعال و نمره ناپایداری هیجانی در کودکان مبتلا به نارسایی توجه&ndash; بیش&not;فعالی و اوتیسم ارتباط معناداری مشاهده نمی&not;شود. تفاصيل المقالة