بسیاری از گیاهان ترکیباتی با خواص کنترلی دارند که اخیراً استفاده از آنها به عنوان جایگزین سموم شیمیایی در کنترل عوامل مخرب گیاهی، اهمیت بسزایی یافته است که در این میان، اسانس ها و عصاره های گیاهی مورد توجه ویژه ای می باشند. مطالعه مذکور برای بررسی اثرات ضد باکتریایی اسا أکثر
بسیاری از گیاهان ترکیباتی با خواص کنترلی دارند که اخیراً استفاده از آنها به عنوان جایگزین سموم شیمیایی در کنترل عوامل مخرب گیاهی، اهمیت بسزایی یافته است که در این میان، اسانس ها و عصاره های گیاهی مورد توجه ویژه ای می باشند. مطالعه مذکور برای بررسی اثرات ضد باکتریایی اسانس و عصاره اتانولی بذر گیاه آنیسون (Pimpinella anisum) و برگ های گیاه ترخون (Artemisia dracunculus) روی باکتری های بیماری زای گیاهی ( Erwinia amylovora، Agrobacterium tumefaciens و Pseudomonas syringae pv syringae ) انجام شد. تحقیق حاضر، براساس طرح کاملاً تصادفی در شرایط دمایی 1 ± 28 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 5 ± 65 درصد، در شرایط تاریکی با غلظت های (10، 20، 30، 40 و 50 میکرولیتر) و به همراه 3 تکرار برای هر غلظت از اسانس و عصاره گیاهان ذکر شده به همراه شاهد در بازدیدهای یک و دو هفته ای انجام گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل های آماری نشان داد که تاثیر اسانس و عصاره گیاهان مورد مطالعه بر ممانعت رشد باکتری های مورد بررسی معنی دار بود و متناسب با افزایش غلظت های مورد استفاده از اسانس و عصاره های گیاهان مورد بررسی، میزان رشد باکتری ها به شدت کاهش یافت. همچنین نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میزان تاثیر عصاره های گیاهان مورد بررسی بر بازدارندگی رشد باکتری های مورد مطالعه بهتر از تاثیر اسانس گیاهان مورد نظر بود و عصاره های گیاهی مورد استفاده در مدت یک و دو هفته نسبت به اسانس های استفاده شده در همان زمان، اثرات بازدارندگی رشد بهتر و مناسب تری را نشان دادند. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان اسانس و عصاره گیاهان آنیسون و ترخون را به عنوان یک جایگزین مناسب برای سموم باکتری کش رایج مصنوعی علیه باکتری های مذکور معرفی کرد.
تفاصيل المقالة
استرسهای غیرزیستی از جمله خشکی باعث تحریک ساخته شدن گونههای اکسیژن فعال در بافتهای گیاهی میشوند. سیگنالهای ROS شبکه پیچیدهای از آنزیمهای آنتی اکسیدانی را راه اندازی میکنند. آسکوربیک اسید یکی از مهمترین بافرهایی است که ساختارهای سلولی را در مقابل حمله اکسیدانها در أکثر
استرسهای غیرزیستی از جمله خشکی باعث تحریک ساخته شدن گونههای اکسیژن فعال در بافتهای گیاهی میشوند. سیگنالهای ROS شبکه پیچیدهای از آنزیمهای آنتی اکسیدانی را راه اندازی میکنند. آسکوربیک اسید یکی از مهمترین بافرهایی است که ساختارهای سلولی را در مقابل حمله اکسیدانها در گیاهان حفظ مینماید. اثرات تنش خشکی در دو حالت حضور و عدم حضور آسکوربات خارجی بر فعالیت آنزیمهای کاتالاز(CAT)، آسکوربات پراکسیداز (APX) و پلی فنل اکسیداز (PPO) در گیاه علفی و معطر Pimpinella anisum L. با ارزش صادراتی فراوان که در معرض کمبود آب کنترل شده قرار گرفته بود، مورد مطالعه قرار گرفت. با توجه به اهمیت این گونه گیاهی، این آزمایش در شرایط گلدانی انجام شد و سنجشهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی به صورت تصادفی در شاهد و تیمارها (با دو عامل خشکی 60درصد و 25در صد ظرفیت زراعی خاک و یک عامل آسکوربات با غلظت mM 4/1 صورت پذیرفت. نتایج حاصل نشان داد فعالیت آنزیمهای PPO, APX, CAT در حضور و غیاب آسکوربات با پیشرفت تنش در برگها بطور معنیداری نسبت به شاهد افزایش یافت. در ریشه فعالیت آنزیمهای CAT و APX در غیاب آسکوربات ابتدا در سطح خشکی 60در صد ظرفیت زراعی افزایش معنیداری نسبت به شاهد داشت و سپس در سطح درصد 25 ظرفیت زراعی با کاهشی در حد شاهد روبرو شد که با اعمال آسکوربات خارجی فعالیت آنزیمهای ریشه ای تا حد معنیداری تقریبا در تمام سطوح افزایش یافت.
تفاصيل المقالة
عناصر سنگین از مهمترین آلایندههای محیطی هستند و سمیت آنها به دلایل اکولوژیکی، تکاملی، تغذیهای و محیطی مشکل بزرگی بهشمار میرود. بسیاری از تحقیقات نشان داده اند که تلقیح گیاهان با قارچ میکوریزی یا استفاده از هورمون براسینواستروئید مقاومت بسیاری از گیاهان را نسبت به ف أکثر
عناصر سنگین از مهمترین آلایندههای محیطی هستند و سمیت آنها به دلایل اکولوژیکی، تکاملی، تغذیهای و محیطی مشکل بزرگی بهشمار میرود. بسیاری از تحقیقات نشان داده اند که تلقیح گیاهان با قارچ میکوریزی یا استفاده از هورمون براسینواستروئید مقاومت بسیاری از گیاهان را نسبت به فلزات سنگین افزایش میدهد. در این مطالعه تاثیر میکوریز Glomus mosseae و 24-اپیبراسینولید (10-6 میکرومولار) بر مکانیسم فتوسنتز و مقاومت گیاه دارویی آنیسون نسبت به تنش ناشی از کلرید کادمیوم (0، 100، 200 و 800 ppm) مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که کادمیوم باعث کاهش درصد آغشتگی میکوریزی ریشه، کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل و کاهش حدواسطهای مسیر بیوسنتز کلروفیل شامل پروتوپورفیرین IX، منیزیم پروتوپورفیرین IX، پروتوکلروفیلید، کلروفیلید a و کلروفیلیدb و کاهش کاروتنوئید در گیاه آنیسون شد. پیش تیمار گیاهان با براسینواستروئید، تلقیح گیاهان با قارچ میکوریز Glomus mosseae و اثر توام Glomus mosseae×براسینواستروئید باعث افزایش میزان این ترکیبات تحت غلظتهای 100 و 200 ppm کلرید کادمیوم گردید. بنابراین می توان نتیجه گرفت که براسینواسترویید و قارچ میکوریزی در این غلظتها بر مکانیسم فتوسنتز و مقاومت در این گیاه نقش مثبت داشته و باعث مقاومت این گیاه در برابر سمیت ناشی از کادمیوم در این گیاه میشود.
تفاصيل المقالة
به منظور بررسی تأثیر دور آبیاری و زمان برداشت بر صفات اگرومورفولوژیک آنیسون(Pimpinella anisum L.) آزمایشی در سال ١٣٨٩ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. فواصل آبیاری در سه سطح شامل ٧، ١٢ و ١٧ أکثر
به منظور بررسی تأثیر دور آبیاری و زمان برداشت بر صفات اگرومورفولوژیک آنیسون(Pimpinella anisum L.) آزمایشی در سال ١٣٨٩ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. فواصل آبیاری در سه سطح شامل ٧، ١٢ و ١٧ روز در کرت‎های اصلی و زمان برداشت در سه سطح شامل برداشت در مرحله خمیری نرم (مومی شدن)، خمیری سفت و رسیدگی کامل در کرت‎های فرعی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که اثر فواصل آبیاری بر اکثر صفات مورد بررسی شامل تعداد چتر در بوته، تعداد دانه در چترک شاخه اصلی، تعداد دانه در چترک شاخه فرعی، تعداد شاخه فرعی در بوته، تعداد چترک در چتر شاخه اصلی، ارتفاع بوته، زیست توده و عملکرد دانه آنیسون معنی‎دار بود. با افزایش فاصله آبیاری از ٧ روز به ١٧ روز اکثر صفات مورد بررسی به طور معنی‎دار کاهش یافتند، به طوری‎که بیشترین عملکرد دانه (٠٧/٦٣٦ کیلوگرم در هکتار) و زیست توده (89/1845 کیلوگرم در هکتار) آنیسون از فاصله آبیاری ٧ روز و کمترین میزان صفت مذکور از فاصله آبیاری ١٧ روز بدست آمد. زمان برداشت نیز اثر معنی‎داری فقط بر صفات تعداد دانه در چترک شاخه فرعی، عملکرد دانه و زیست توده داشت. با تأخیر در برداشت از مرحله خمیری سفت تا رسیدگی کامل، تعداد دانه در چترک شاخه فرعی، عملکرد دانه و زیست توده بطور معنی‎داری کاهش یافتند، به طوری که بیشترین عملکرد دانه (15/474 کیلوگرم در هکتار) و زیست توده (33/1474 کیلوگرم در هکتار) آنیسون از برداشت در مرحله خمیری سفت و کمترین میزان صفات مذکور از برداشت در مرحله خمیری نرم حاصل شد. در مجموع برای تولید عملکرد قابل قبول در آنیسون، فاصله آبیاری ٧ روز و برداشت در مرحله خمیری سفت به عنوان بهترین ترکیب تیماری برای شرایط آب و هوایی زنجان پیشنهاد می‎شود.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications