فهرس المقالات آسیب شناسی بافتی

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - مطالعه آسیب‌شناسی و تجمع زیستی نانوذرات اکسیدآهن (Fe2O3) در بافت کبد ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)
  شیلا امیدظهیر*، رقیه خدابنده‌لو، فاطمه کاردل، فاطمه علمی .
  تولید روز افزون نانوذرات و کاربرد آن در صنایع مختلف، نگرانیییهایی‌هایی را در رابطه با سمیت و خطر آن ها در محیط زیست مطرح کرده است. اما اطلاعات کمی در مورد سمیت و میزان سطوح ایمن آن ها شناخته شده است. این مطالعه به بررسی میزان تجمع زیستی و آسیب شناسی ناشی از نانوذرات اکس أکثر

  تولید روز افزون نانوذرات و کاربرد آن در صنایع مختلف، نگرانیییهایی‌هایی را در رابطه با سمیت و خطر آن ها در محیط زیست مطرح کرده است. اما اطلاعات کمی در مورد سمیت و میزان سطوح ایمن آن ها شناخته شده است. این مطالعه به بررسی میزان تجمع زیستی و آسیب شناسی ناشی از نانوذرات اکسیدآهن (Fe2O3) در بافت کبد ماهی کپور معمولی پرداخته است. به این منظور ماهی‌های کپور معمولی (Cyprinus carpio) پس از تهیه به آزمایشگاه منتقل و بعد از سازش در شرایط آزمایشگاهی به مدت یک هفته، به 4 تیمار تقسیم شدند. تیمار اول به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و سایر تیمارها به ترتیب مقادیر 50، 75 و 100 میلی گرم در لیتر از نانوذرات اکسید آهن (Fe2O3) را دریافت کردند. نمونه‌گیری از تیمارها در روزهای 14، 21 و 28 به صورت تصادفی صورت گرفت و بافت کبد جداسازی گردید و از نظر میزان تجمع زیستی و آسیب شناسی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون آماری، غلظت بالاتری از آهن در تیمار 75 میلی‌گرم در لیتر در روز 21 در مقایسه با سایر تیمارها نشان داد (05/0>p). در بررسی آسیب‌شناسی، بیشترین جراحات در روز 28 در تیمار 100 میلی گرم بر لیتر به صورت دژنرسانس شدید واکوئولی و نکروز شدید هپاتوسیست‌ها، نفوذ سلول‌های آماسی و پرخونی در بافت کبد مشاهده گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد با افزایش غلظت و مدت زمان رویارویی ما‌هی‌ها با نانوذرات اکسیدآهن آسیب‌های واردشده به بافت کبد افزایش و میزان تجمع آهن در بافت کبد کاهش یافته است. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - بررسی تغییرات آسیب شناسی بافت آبشش بچه ماهی سفید(Rutilu skutum)در مواجهه با فلزات سنگین آهن و روی
  نیکتا مهدی پور سید علی اکبر هدایتی محمد رضا ایمانپور
  زمینه وهدف:بررسی اثرات فیزیولوژیک فلزات سنگین بر آبزیان شاخص دریای خزر بسیار حائز اهمیت می باشد. از مهم­ترین شاخص های فیزیولوژیک بررسی عوارض بافت شناسی بافت های حساس از جمله آبشش می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاْثیر فلزات سنگین آهن و روی بر ساختار بافت آبشش بچه ماهی أکثر

  زمینه وهدف:بررسی اثرات فیزیولوژیک فلزات سنگین بر آبزیان شاخص دریای خزر بسیار حائز اهمیت می باشد. از مهم­ترین شاخص های فیزیولوژیک بررسی عوارض بافت شناسی بافت های حساس از جمله آبشش می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاْثیر فلزات سنگین آهن و روی بر ساختار بافت آبشش بچه ماهی سفید Rutilu skutumصورت گرفت.روش کار:در این راستا تعداد 120 عدد بچه ماهی سفید تهیه و پس از سازگاری ماهیان با شرایط آزمایشگاهی، آزمایش به مدت 30 روز در غلظت­ های(Fecl2mg l-15/19 وmg l-1 ZnCl29/3) انجام شده و نمونه­گیری از بافت­ آبشش طی3 دوره 7، 15 و 30 روزه صورت پذیرفت. بررسی بافتی به روش بافت شناسی کلاسیک و با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین صورت گرفت و عوارض بافتی وسیله میکروسکوپ نوری با بزرگنمایی 10 و 40 مورد بررسی قرار گرفتند.یافته­ ها:نتایج حاکی از این بود که با پیشرفت مدت قرارگیری در معرض فلزات سنگین آسیب­ های وارده به بافت آبشش از قبیل پرخونی و خون ریزی، شکستگی و اتصال لاملاهای ثانویه و کوتاه شدن لاملاهای ثانویه،گرزی شدن تیغه­ های آبششی، متورم و پرسلولی شدن لاملاها شدیدتر شد. به طوری که در مدت 30 روز بیشترین جداشدگی در لاملای اولیه و ثانویه دیده شد.نتیجه­ گیری:میزان آسیب دیدگی بافت آبشش در غلظت­های مختلف فلزات به ترتیب در روی نسبت به آهن به طور معنی داری کمتر و عوارض مشاهده شده در تیمار آهن بیشتر است. بیشترین عوارض مشاهد شده اتصال لاملاهای ثانویه و پرخونی آبشش بود. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  3 - مطالعه هیستوپاتولوژیکی تغییرات ناشی از استئوپروز پس از ایجاد پوکی استخوان تجربی از طریق اواریکتومی در موش صحرایی
  داریوش مهاجری مهران مسگری علی رضایی امین بلیلا
  به منظور مطالعه آسیبشناسی بافتی پوکی استخوان در دوران یائسگی،80 سر موش صحرائی ماده از نژاد Sprague-Dawley با سن تقریبی 10 هفته انتخاب و در 10 گروه 8 تایی توزیع شدند. یک گروه (C0) به عنوان شاهد روز صفر، سه گروه (S1، S2و S3) به‌عنوان گروه‌های کنترل جراحی(Sham)، سه گروه (T أکثر

  به منظور مطالعه آسیبشناسی بافتی پوکی استخوان در دوران یائسگی،80 سر موش صحرائی ماده از نژاد Sprague-Dawley با سن تقریبی 10 هفته انتخاب و در 10 گروه 8 تایی توزیع شدند. یک گروه (C0) به عنوان شاهد روز صفر، سه گروه (S1، S2و S3) به‌عنوان گروه‌های کنترل جراحی(Sham)، سه گروه (T1، T2 و T3)به عنوان گروه‌های تیمار و سه گروه (C1، C2و C3) نیز به عنوان گروه‌های کنترل تیمار انتخاب شدند. شرایط تغذیه و نگه‌داری برای تمام گروه‌ها یکسان در نظر گرفته شد. در گروه‌های تیمار (T1، T2 و T3) تخمدان‌ها به‌طور کامل از رهیافت تهیگاه چپ و راست برداشته شد و درگروه‌های کنترل جراحی (S1، S2و S3) فقط عمل برش دیواره محوطه بطنی انجام شد. گروه‌های تیمار (T1، T2 وT3) به ترتیب پس از 5، 12 و21 هفته بعد از عمل برداشت تخمدان‌ها هم‌زمان با گروه‌های کنترل مربوطه (C1، C2و C3) یوتانایز گردیدند. پس از انجام کالبد‌گشایی، استخوان‌های درشت‌نی و ران به‌طور کامل برداشته شدند که پس از پایدار شدن در فرمالین بافری 10 درصد و کلسیم‌زدایی، مقاطع آسیب شناسی با رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین تهیه گردید. در مشاهدات ریزبینی، وقوع استئوپروز در گروه‌های T2و T3 کاملاً واضح و شدت بروز آن در گروه T3 خیلی بیشتر بود. همچنین از لحاظ آماری اختلاف بین گروه‌های اواریکتومی شده (T1، T2 وT3) از لحاظ شدت بروز پوکی استخوان با 99 درصد اطمینان معنی‌دار بود (01/0P<). اختلاف معنی داری بین گروه T1 و هیچ یک از گروه‌های کنترل مشاهده نشد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  4 - بررسی آسیب شناسی بافتی درمسمومیت تجربی با دیازینون در بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان(Oncorhynchus mykiss)
  مسعود سعیدی فر حبیب وهاب زاده رودسری عباسعلی زمینی الهام میررسولی رضوان اله کاظمی
  این مطالعه به منظور بررسی سمیت آفت کش دیازینون به عنوان یک آلاینده اکوسیستم های آبی برروی تغییرات آسیب شناسی بافت کبد و آبشش بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان در سال 1388در مرکز علوم شیلاتی و فنون دریایی دکتر کیوان(دانشگاه آزاد اسلامی، بندر چمخاله)انجام گردید. در این آزمای أکثر

  این مطالعه به منظور بررسی سمیت آفت کش دیازینون به عنوان یک آلاینده اکوسیستم های آبی برروی تغییرات آسیب شناسی بافت کبد و آبشش بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان در سال 1388در مرکز علوم شیلاتی و فنون دریایی دکتر کیوان(دانشگاه آزاد اسلامی، بندر چمخاله)انجام گردید. در این آزمایش تعداد 120 قطعه بچه ماهی قزل آلا با میانگین وزنی 3 تا 5 گرم وجود داشت براساس روش O.E.C.D به مدت 20 روز در معرض غلظت های 25 و 50 و 75 درصد از LC50 دیازینون( که برابر 65/1 میلی گرم بر لیتر است) به صورت ساکن قرار گرفتند. نمونه بافت‌های کبد و آبشش در هر تیمار ،در محلول بوئن تثبیت و مقاطع نمونه بافت‌ها با ضخامت 7 میکرون برش یافته و با استفاده از روش هماتوکسیلین ـ آئوزین رنگ‌آمیزی و توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. تاثیرات آسیب شناسی بافتی دیازینون بر روی بافت کبد پرخونی، رکود صفراوی، نکروزی شدن سلول، دژنرسانس چربی وآتروفی سلولی را در تیمارها نشان داد. همچنین پرخونی، هیپرپلازی آبششی و بهم چسبندگی لاملاهای ثانویه و چماقی شدن لاملا از مهم ترین تغییرات مشاهده شده در ماهیان تحت تیمار سم دیازینون بود. این تغییرات آسیب شناسی بافتی با افزایش غلظت سم بطور معنی داری افزایش یافت. تفاصيل المقالة