هدف این پژوهش بررسی تاثیر روان درمانی تحلیل کارکردی و شفقت درمانی بر تحمل پریشانی و دشواری تنظیم هیجان بیماران قلبی- عروقی بود. این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون باگروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران قلبی- عروقی شهر مشهد در سال 1399 بودند. نمون أکثر
هدف این پژوهش بررسی تاثیر روان درمانی تحلیل کارکردی و شفقت درمانی بر تحمل پریشانی و دشواری تنظیم هیجان بیماران قلبی- عروقی بود. این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون باگروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران قلبی- عروقی شهر مشهد در سال 1399 بودند. نمونه پژوهش شامل 45 بیمار قلبی- عروقی مراجعه کننده به کلینیک و درمانگاه ولیعصر بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (هر گروه 15 نفر) و یک گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. پس از اجرای پیش آزمون، گروه های آزمایش تحت مداخلات روان درمانی تحلیل کارکردی و شفقت درمانی قرار گرفتند و در پایان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل مقیاس تحمل پریشانی Simons و Gaher (2005) و پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان Gratz و Roemer (2004) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روش تحلیل کواریانس چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد بین اثربخشی روان درمانی تحلیل کارکردی و شفقت درمانی بر تحمل پریشانی و دشواری تنظیم هیجان بیماران مبتلا به بیماری قلبی و عروقی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P). شفقت درمانی اثربخشی بیشتری نسبت به روان درمانی تحلیل کارکردی بر تحمل پریشانی و دشواری تنظیم هیجان بیماران مبتلا به بیماری قلبی و عروقی دارد. بر اساس یافته ها میتوان نتیجه گرفت که شفقت درمانی منجر به افزایش تحمل پریشانی و کاهش دشواری در تنظیم هیجان بیماران قلبی- عروقی می شود.
تفاصيل المقالة
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان پذیرش و تعهد و شفقت درمانی بر مولفههای بهزیستی روانی انجام شد. این مطالعه نیمهتجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش بیماران مرد مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس عضو انجمن مالتیپل اسکلروزیس شهر تهران در سال 13 أکثر
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان پذیرش و تعهد و شفقت درمانی بر مولفههای بهزیستی روانی انجام شد. این مطالعه نیمهتجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش بیماران مرد مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس عضو انجمن مالتیپل اسکلروزیس شهر تهران در سال 1398 بودند. نمونه پژوهش 45 نفر بود که پس از بررسی ملاکهای ورود به مطالعه با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی ساده در سه گروه مساوی جایگزین شدند. گروههای آزمایش بهترتیب 8 جلسه 75 دقیقهای (هفتهای یک جلسه) با روشهای درمان پذیرش و تعهد و شفقت درمانی آموزش دیدند و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. دادهها با کمک پرسشنامه بهزیستی روانی جمعآوری و با روشهای تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرمافزار SPSS نسخه 19 تحلیل شدند. یافتهها نشان داد که هر دو روش درمان باعث افزایش بهزیستی هیجانی، روانشناختی و اجتماعی در مبتلایان به مالتیپل اسکلروزیس شدند (05/0p <) و بین دو روش در بهبود بهزیستی هیجانی، روانشناختی و اجتماعی آنان تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0P>). نتایج نشاندهنده اثربخشی هر دو روش در افزایش مولفههای بهزیستی روانی و عدم تفاوت معنادار بین آنها بود. بنابراین، استفاده از هر دو روش به درمانگران و متخصصان سلامت برای بهبود بهزیستی روانی توصیه میشود.یافتهها نشان داد که هر دو روش درمان باعث افزایش بهزیستی هیجانی، روانشناختی و اجتماعی در مبتلایان به مالتیپل اسکلروزیس شدند (05/0p <) و بین دو روش در بهبود بهزیستی هیجانی، روانشناختی و اجتماعی آنان تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0P>). نتایج نشاندهنده اثربخشی هر دو روش در افزایش مولفههای بهزیستی روانی و عدم تفاوت معنادار بین آنها بود. بنابراین، استفاده از هر دو روش به درمانگران و متخصصان سلامت برای بهبود بهزیستی روانی توصیه میشود.
تفاصيل المقالة
پژوهش حاضر ، با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی – رفتاری ودرمان متمرکز بر شفقت درمانی برسخت رویی و تاب آوری روانی و کیفیت زندگی زنان درشرف طلاق بود. جامعه آماری پژوهش حاضر ، کلیه مراجعه کنندگان به مراکز اورژانس اجتماعی شهر تهران بود. از این جامعه یه روش نمونه گیری أکثر
پژوهش حاضر ، با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی – رفتاری ودرمان متمرکز بر شفقت درمانی برسخت رویی و تاب آوری روانی و کیفیت زندگی زنان درشرف طلاق بود. جامعه آماری پژوهش حاضر ، کلیه مراجعه کنندگان به مراکز اورژانس اجتماعی شهر تهران بود. از این جامعه یه روش نمونه گیری هدفمند ( با درنظرگرفتن ملاک های ورود و خروج ) ابتدا 45 نفر انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش اول و 15 نفر درگروه آزمایش دوم و 15 نفر درگروه گواه گروه بندی شدند .پژوهش حاضر جزء طرح های نیمه آزمایشی با پیش آزمون – پس آزمون سه گروهی است . آموزش گروهی درمان متمرکز برشفقت (براساس پروتکل درمانی گیلبرت و نف، 2007)و برنامه جلسات آموزش درمان شناختی – رفتاری (براساس طرح درمانی ویلدرموت 2008) درطی 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد.ابزار پژوهش شامل مقیاس کیفیت زندگی فرم کوتاه ( SF-36) ویروشربون (1992) ، پرسشنامه سخت رویی کوباسا (1997) . مقیاس تاب آوری کونور و دیودسون (2003) بودند. نتایج داده ها با آزمون آماری کوواریانس چند متغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان متمرکز برشفقت درمانی نسبت به درمان شناختی – رفتاری تاثیر بیشتری بربهبود کیفیت زندگی ، سخت رویی و تاب آوری داشته است.
تفاصيل المقالة
این پژوهش با هدف بررسی تأثیر مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد شفقت درمانی بر مسئولیت پذیری و سلامت معنوی دختران کار فرهنگسرای پگاه اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. به این منظور 30 نفر از بین دختران کار منطقه ده اصفهان، ب أکثر
این پژوهش با هدف بررسی تأثیر مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد شفقت درمانی بر مسئولیت پذیری و سلامت معنوی دختران کار فرهنگسرای پگاه اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. به این منظور 30 نفر از بین دختران کار منطقه ده اصفهان، به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه 15 نفر). شرکت کنندگان قبل و بعد از مداخله به ابزار پژوهش که شامل 42 سوال از پرسشنامه روانشناختی کالیفرنیا (CPI) گاف (1984)، که مربوط به بعد مسئولیت پذیری بود و پرسشنامه سلامت معنوی الیسون و پولوتزین (1983) پاسخ دادند. مشارکت کنندههای گروه آزمایش، به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت دوره درمانی شفقت درمانی بر طبق مفاهیم و طرح درمانی گیلبرت (2014) قرار گرفتند،اما گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. دادهها در دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره) تحلیل شد. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد شفقت درمانی، منجر به افزایش مسئولیت پذیری و افزایش سلامت معنوی در دختران کار گردیده است(p<0/05) . درمان گروهی مبتنی بر شفقت از طریق افزایش مهربانی نسبت به خود و همچنین افزایش حس انسان دوستی، میزان مسئولیت پذیری را در دختران کار افزایش می دهد.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications