اثر خصوصیات خاک و سابقه مصرف علف‌کش متریبوزین مورد استفاده در مزارع سیب زمینی بر کارایی این علف‌کش جهت کنترل علف هرز تاج‌خروس وحشی (Amaranthus retroflexus L.)
محورهای موضوعی : پژوهش علف های هرز
مرجان دیانت
1
,
سید اسماعیل مفیدی
2
,
محمد کاظم رمضانی
3
1 - دانشگاه ازاد اسلامی-واحد علوم و تحقیقات-دانشکده کشاورزی و صنایع غذایی
2 - دانش آموخته کارشناسی ارشد شناسایی و مبارزه علف هرز دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
3 - عضو هیئت علمی و دانشیار موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور،
ولنجک، تهران
کلید واژه: سیب زمینی, منحنی غلظت-پاسخ, وزن خشک, متریبوزین,
چکیده مقاله :
متریبوزین یکی از رایج ترین علف‌کش های مورد استفاده در زراعت سیب زمینی است. به‌منظور بررسی تأثیر خصوصیات خاک و سابقه مصرف علف کش متریبوزین بر کارایی این علف کش در کنترل علف هرز تاج‌خروس وحشی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه مؤسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور در سال 1391 انجام شد. عامل اول نوع خاک در شش سطح (همدان با 15 سال و بدون سابقه مصرف، جیرفت با 15 سال و بدون سابقه مصرف، اصفهان دو سال سابقه مصرف و مشهد سه سال سابقه مصرف) و عامل دوم غلظت علف کش متریبوزین در شش سطح (صفر، 100، 300، 700، 1000 و 1500 گرم در هکتار(به ترتیب 10،0، 30، 70، 100 و 150% درصد غلظت توصیه‌شده)) بود. قبل از کاشت تاج‌خروس وحشی، گلدان ها با مقادیر مورد نظر علف کش متریبوزین تیمار شد و 4 هفته بعد از کاشت، برداشت انجام شد و صفات طول ریشه و اندام هوایی و وزن خشک آن‌ها اندازه گیری و منحنی‌های غلظت-پاسخ رسم گردید. بالاترین و پایین ترین خسارت به تاج‌خروس وحشی به ترتیب در خاک های جیرفت بدون سابقه مصرف و همدان با 15 سال سابقه مصرف دیده شد. در خاک جیرفت با 15 سال سابقه ی مصرف، کاهش وزن خشک اندام هوایی در غلظت های 1/0، 3/0، 7/0، 1 و 5/1 کیلوگرم متریبوزین در هکتار نسبت به عدم مصرف آن، به ترتیب 15، 29، 45، 46 و 56 درصد بود، درحالی‌که در خاک همدان با 15 سال سابقه مصرف، کاهش وزن اندام هوایی در غلظت های مذکور متریبوزین نسبت به عدم مصرف علف کش به ترتیب 6، 11، 25، 31 و 36 درصد بود. نتایج نشان داد که در خاک های مختلف افزایش غلظت علف کش سبب کنترل مطلوب تر تاج‌خروس وحشی گردید ولی افزایش میزان رس و ماده آلی و همچنین افزایش سابقه مصرف، از شدت تأثیر بقایای متریبوزین کاست.
Metribuzin is one of the most common herbicides used in potato cultivation. This experiment was conducted to study the effect of soil characterstics and utilization history of metribuzin on its efficiency to redroot pigweed control as factorial on the base of randomized complete blocks design with three replications at Institue of Plant Protection in 2012. First factor was soil type in six levels (Hamedan with 15 years and without utilization history, Jiroft with 15 years and without utilization history, Isfahan with 2 years utilization history and Mashhad with 3 years utilization history) and second factor was different concentrations of metribuzin (0, 100, 300, 700, 1000 and 1500 g ai ha-1). Before cultivating redroot pigweed seed, the pots with mentioned soils were treated with metribuzin and harvesting was done four weeks after cultivating. Then, length and dry weight of shoot and root were measured and dose-response curves were drawn. The highest and lowest damage to redroot pigweed was observed in soils of Jiroft without utilization history and Hamedan with 15 years utilization history, respectively. In Jiroft soil with 15 years utilization history, shoot dry weight reductions were 15, 29, 45, 46 and 56 percent at concentrations of 0.1, 0.3, 0.7, 1 and 1.5 kg ai ha-1 of metribuzin, while in Hamedan soil with 15 years utilization history shoot dry weight reductions in the mentioned concentrations of metribuzin were 6, 11, 25, 31 and 36 percent, respectively. Results showed in different soils, increasing the concentration of herbicide resulted in a more favorable control of redroot, but increasing the amount of clay and organic matter, as well as increasing the history of consumption, affected the severity of the effects of metribuzin residues.
_||_