نقش شهرداری تهران در ترویج ابعاد فرهنگی سبک زندگی اسلامی(نمونه موردی:شهرداری منطقه5تهران)

محورهای موضوعی : مطالعات مدیریت شهری

مریم نوذری ¹ , افسانه زمانی مقدم ² , فاطمه احمدی ³

1 -
2 -
3 -

تاریخ دریافت : 1393/10/09 تاریخ پذیرش : 1393/12/09 تاریخ انتشار : 1393/11/01

کلید واژه: سبک زندگی اسلامی, شهرداری تهران, فرهنگ, اخلاق, اوقات فراغت,

چکیده مقاله :

مقدمه و هدف پژوهش: هدف از انجام این تحقیق این است که نقش شهرداری تهران در ترویج ابعاد فرهنگی سبک زندگی اسلامی را تعیین نماییم. روش پژوهش: دربعدفرهنگی مولفه‌های اخلاق واوقات فراغت مطرح می‌شود. برای مولفه اخلاق 4شاخص وبرای مولفه اوقات فراغت 6 شاخص درنظرگرفته شده است. پرسشنامه ای با 16گویه طراحی شدکه شامل دوبخش وضعیت مطلوب وموجوداست. یافته‌ها: یافته‌ها نشان می‌دهد درمولفه اخلاق گویهافزایش سطح آگاهی مردم در برخورد با خرافه بیشترین میانگین وگویه افزایش تمایل جوانان به امر ازدواج کمترین میانگین رادارد. همچنین درمولفه اوقات فراغت، تقویت برنامه‌های فرهنگسراها بیشترین میانگین و گویه معرفی جاذبه‌های طبیعی وتاریخی کمترین میانگین رادارد. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش بیانگراین است که در وضعیت مطلوب شهرداری در همه‌ی گویه‌های مطرح شده در پرسشنامه دارای نقش می‌باشد امادر وضعیت موجود تحلیل‌های آماری نشان می‌دهد شهرداری تاکنون موفق به ایفای نقش در حوزه‌های مطرح شده دراین پژوهش به صورت برجسته نشده است.

چکیده انگلیسی:

Introduction and the goal of research: the goal of this research is to determine the role of Tehran municipality in promoting cultural dimension of Islamic lifestyle. Methodology: In cultural dimension, two components of ethics and leisure are raised. In this study, 4 indicators for ethics and 6 indicators for leisure were determined. A 16-item questionnaire was developed which included two parts of the ideal situation and the status quo. Findings: The study findings show that the highest and the lowest mean among the indicators of ethics belong to “increased awareness of people in dealing with superstition” and “increased tendency of young people to marriage”, respectively. In addition, among the indicators of leisure, “strengthening the programs of cultural centers” and “introduction of natural and historical attractions” obtained the highest and the lowest mean, respectively. Conclusion: The results indicate that all items of the questionnaire are involved in the ideal situation of the municipality. On the other hand, statistical analyses show that the municipality has not managed to play a decisive role in the areas related to the status quo.  

منابع و مأخذ:

آزادارمکی، تقیوشالچی، وحید. (1384). دوجهان ایرانی، مسجدوکافی شاپ، فصل نامه مطالعات فرهنگی وارتباطات، تهران:انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی وارتباطات، شماره20.

اباذری، یوسف علی وچاووشیان، حسن. (1381). ازطبقه بندی تاسبک زندگی، رویکردهای نوین درتحلیل جامعه شناختی هویت اجتماعی، مجله نامه علوم اجتماعی، شماره20.

ادریسی، افسانه وپالیزبان، سمانه. (1388). خدمات شهری شهرداری وسبک زندگی شهروندان، نامه پژوهش فرهنگی، سال دهم، دوره سوم، شماره ششم.

اکبرزاده ابراهیمی، محمدحسن. (1386). رشدگردشگری محلی توسعه گردشگری شهری، مجله شهرداری‌ها، شماره78، قابل دسترسی در www. shahrsazi-mhud. ir

انوری، میناونساج، مینا. (1378). گردشگری شهری وآثارآن بر سیمای شهر وفضای شهری، قابل دسترس در (www. archnoise. com)

بهشتی، سعید (1386). آیین خردپروری. تهران:موسسه فرهنگی دانش واندیشه معاصر.

تاج الدین، محمدباقر. (1393). مدیریت شهری وسبک زندگی، تهران:تیسا

دهخدا، علی اکبر. (1339). لغت نامه، زیرنظردکترمحمدمعین، تهران:دانشگاه تهران

ذائرثابت، فروغ ومیرزایی، الناز. (1391). بررسی وشناخت عوامل اجتماعی موثر برچگونگی گذران اوقات فراغت خانواده‌های شهرتهران، فصلنامه مطالعات سبک زندگی، شماره3.

ربانی، رسول و شیری، حامد (1388). بررسی جامعه شناسی الگوی‌های گذرات اوقات فراغت جوانان در تهران، مجله تحقیقات فرهنگی، دوره دوم، شماره8.

رفعت جاه، مریم. (1390). فراغت و ارزش‌های فرهنگی، فصل نامه علمی پژوهشی تحقیقات فرهنگی، دوره چهارم، شماره1.

رفیع پور، فرامرز (1377). توسعه وتضاد، کوششی درجهت تحلیل انقلاب اسلامی ومسائل اجتماعی ایران، تهران:شرکت سهامی انتشار.

ساروخانی، باقرومیرزایی ملکیان، محمد (1390). رابطه بین نحوه گذران اوقات فراغت و هویت ملی جوانان شهر تهران، فصلنامه مطالعات جامعه شناختی ایران، سال اول، شماره دوم، ص1-28

سرچاهی، احمد. (1388). اعتدال درزندگی ازمنظرقرآن وحدیث، کمیته ارزشیابی تحصیلات حوزوی خراسان.

شریفی، احمدحسین (1392). سبک زندگی اسلامی ایرانی، تهران:آفتاب توسعه

شیخ زاده، حسین (1386). کنش‌های متقابل نهادشوراها وفرهنگ عمومی، ماهنامه اطلاع رسانی، آموزشی پژوهشی شوراها، شماره 16.

شریفی، احمدحسین وهمکاران (1391). همیشه بهار (اخلاق وسبک زندگی اسلامی)، قم :دفترنشرمعارف.

صالحی امیری، سیدرضا (1392). مفاهیم ونظریه‌های فرهنگی، تهران:انتشارات ققنوس.

عظیمی، علی (1390). اعتدال ومیانه روی درزندگی، قابل دسترسی در (http://www. maarefquran. com/images/farsi/maqaleShenasi/1285. pdf)

علی احمدی، امید (1392). مدیریت شهری وخانواده، تهران:تیسا

عیوضی، غلامحسین (1391). مبانی سبک زندگی مومنانه با نگاهی به مکاتب مادی با تاکید براقتصاد، فصلنامه مطالعات سبک زندگی، شماره2.

غلامی نیا، عبدالحمید (1388). تاثیرانسان شناسی براخلاق شهروندی، فصلنامه دین وسیاست، دوره ششم، شماره21، ص171-161

فاضل قانع، حمید (1392)، سبک زندگی براساس آموزه‌های اسلامی (بارویکرد رسانه ای)، قم:صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، مرکز پژوهش‌های اسلامی.

فروغی، علی وعسکری مقدم، رضا (1388). بررسی میزان گرایش به خرافات دربین شهروندان تهرانی، نشریه راهبرد، شماره53

کاویانی، محمد (1392). سبک زندگی اسلامی وابزارسنجش آن، قم:پژوهشگاه حوزه ودانشگاه

مجدی، علی اکبروهمکاران (1389). سبک زندگی جوانان ساکن شهر مشهد و رابطه آن باسرمایه فرهنگی و اقتصادی والدین، مجله علوم اجتماعی دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، پاییز و زمستان.

مرادمند، علی (1389). کتاب وکتابخوانی ازمنظر قرآن، فصلنامه کتاب، شماره81.

مرادی، اعظم وقلمکاریان، سیدمحمد وطاهری، صغری (1392)، عوامل موثربرشادی ازنگره‌ی قرآن وروانشناسی، پژوهش‌های اجتماعی اسلامی، سال نوزدهم، شماره سوم.

معیدفر، سعید (1392)، مدیریت شهری، فرهنگ عمومی وباورهای دینی، تهران:تیسا

Brunso,k. ,scholderer,j. and grunert,k. g (2004). closing the gap between values and behavior –ameans-end theory and lifestyle. journal of business research ,vol. 57,pp. 665-78.

Carl H. Becker (1924), Die Kanzel im Kultus des alten Islam, Islamstudien, I (Lipzig).

Carmines, E. G & Zeller, R. A. (1979), Reliability and Validity Assessment,SageUnivercity Paperseries on Quantitative Application in the Social Sciences, Beverly Hills.

Diez, E. (1918)، Churasanische Baudenkmaler، (Berlin).

Herzfeld, E (1942) ; Damascus I, Ars Islsmica,.

Hubacek,Klaus,and Guan Dabo,and Batua Anamika (). Changing lifestyles and consumption patterns in developing countries: A scenario analysis for China and India. White Rose Research Online.

Jensen,M. (2009). lifestyle:suggesting mechanisms and a definition from a cognitive science perspective,environ. Dev. Sustain ,Vol. 11 No 1,PP. 215-28.

Lynch Kevin (1981), A Theory of City From.

Pacione,Michael, (2005),URBAN OGRAPHY:A GLOBAL PERSPECTIVE,Routledge

Kilicbay,Baris,and Mutlu Binark. (2002). Consumer Culture ,Islam and the Politics of Lifestyle. European Journal of Communication. 17 (4):495-511.

Richard Ettinghausen and Oleg Grabar (1994), The Art and Architecture of Islam, (New Haven and London).

Sandikci,Ozlem,and Ger Guliz. (2007). constructing and representing the islamic consumer in turkey. Fashion Theory, Volume 11,Issue 2/3,pp 189-210.