سنجش توسعه یافتگی روستاهای بخش مرکزی شهرستان فلاورجان: کاربرد تاکسونومی عددی
محورهای موضوعی : پژوهش‌های اقتصاد روستا
حمید رستگاری
1
(دانشجوی دکتری توسعه کشاورزی دانشگاه یاسوج)
مهدی نوری‌پور
2
(دانشیار ترویج کشاورزی و توسعه روستایی ، دانشگاه یاسوج)
کلید واژه: رتبه‌بندی, توسعه روستایی, شاخص‌های توسعه,
چکیده مقاله :
توجه به توسعه روستایی به علت اهمیت این بخش در توسعه اقتصادی و اجتماعی، ضرورتی اجتناب ناپذیر است. بدیهی است که این امر در مناطقی که جمعیت روستایی قابل توجهی دارند، از اهمیت بالاتری برخوردار است. شهرستان فلاورجان در استان اصفهان از جمله این مناطق می باشد. با توجه به تعدد و گستره روستاهای این شهرستان، نیاز به مطالعاتی میباشد که بر اساس آنها، سیاستها و برنامه‌های متناسب با امکانات و توانمندیهای بالقوه و بالفعل نقاط روستایی تنظیم و اجرا گردد. لذا، هدف مورد نظر این مقاله، سنجش سطح توسعه یافتگی روستاهای بخش مرکزی شهرستان فلاورجان بود. بدین منظور از 51 زیر شاخص در هفت شاخص اصلی آموزشی، زیربنایی، ارتباطی، بهداشتی- درمانی، سیاسی- اداری، مالی، خدمات بازرگانی- پشتیبانی و فرهنگی- تفریحی بر اساس اطلاعات مرکز آمار ایران در سال 1390، با بهرهگیری از روش تاکسونومی عددی استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش شامل روستاهای با 20 خانوار به بالا بود. نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر حاکی از آن بودند که روستاهای جولرستان و زفرهتوسعه یافته و روستاهای کرسگان، قلعهامیر، جوجیل، بوستان، شرودان، هویه، خیرآباد، محمدیه، بندرات، جلالآباد، کارویه، کاویان، کافشان، کروج، حسینآباد، ریاخون و دارفشان نیمه توسعه یافته و روستاهای اسفهران، دشتلو، دشتچی، موسیان، مهرنجان اتراک، جیلاب و مهرنجان توسعه نیافته میباشند. بدیهی است که با توجه به محدودیت امکانات و منابع و در نتیجه، ضرورت اولویتبندی برنامهها و فعالیتهای توسعه، نتایج این مطالعه میتواند مبنایی برای شناخت مناطق کمتر توسعه یافته منطقه مورد مطالعه و توجه بیشتر و جدیتر به آنها در برنامهها و سیاستها باشد.
_||_