بررسی درستی در قرآن، نهج البلاغه و مثنوی معنوی

محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات قرآنی

حسین شهابی ¹ (مدرس دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی استان کرمان.)

تاریخ دریافت : 1394/08/06 تاریخ پذیرش : 1394/08/06 تاریخ انتشار : 1393/07/09

کلید واژه:

چکیده مقاله :

یکی از فضایل اخلاقی که نقش بسزایی در سازندگی انسان دارد، صداقت در گفتار و عمل است و راستی یکی از مهم‌ترین پایه‌ها و اصولی است که اساس جوامع انسانی را تشکیل می‌دهد. اصولاً فطرت بشر با راستی و صداقت سرشته شده است و اگر انسان به همان فطرت اصلی خود باقی بماند همواره به سوی پاکی‌های فضایل، متمایل و از رذایل پیراسته خواهد بود. ولی عوامل مختلف از قبیل تربیت، محیط و نظایر آن می‌توانند از بروز این صفات جلوگیری نمایند. در این پژوهش به اندیشه‌های قرآنی و علوی در مورد راستی و صداقت پرداخته شده است.

چکیده انگلیسی:

One of the decent ethics that plays an important role in the perfection of all human being is honesty both in speaking and act which is one of the important bases in human societies. Basically the human nature is joined with honesty and if he remains in his nature he would go forward to excellence and would be free of mediocrity. However different factors such as education, environment and so on can stop human from evilness. The present article studies Quranic thoughts on accuracy, honesty and trustworthiness.

منابع و مأخذ:

قرآن کریم.

نهج البلاغه.

طباطبایی، سید محمدحسین. بی تا، المیزان فی تفسیر القرآن، قم: دفتر انتشارات اسلامی.

دهخدا، علی اکبر. 1373، لغتنامه، چاپ اول از دوره جدید، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

مولوی. 1387، مثنوی معنوی(شرح وگزارش)، تهران: انتشارات اطلاعات