رابطه علی بین خودکارامدی تحصیلی و انگیزه پیشرفت با درگیری تحصیلی و نقش واسطه ای تایید خویشتن دانش آموزان دوره متوسطه اول شهر اهواز

محورهای موضوعی : روانشناسي اجتماعي

سارا نداف ¹ , طیبه شریفی ² , علیرضا حیدرئی ³ , نیما اسدزاده ⁴

1 - گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد واحد شهرکرد، ایران.
2 - دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد
3 - دانشگاه آزاد اسلامی اهواز
4 - دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز

تاریخ دریافت : 1397/01/24 تاریخ پذیرش : 1397/04/02 تاریخ انتشار : 1397/06/01

کلید واژه: خودکارامدی تحصیلی, انگیزه پیشرفت, درگیری تحصیلی, تایید خویشتن,

چکیده مقاله :

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه علی بین خودکارامدی تحصیلی و انگیزه پیشرفت با درگیری تحصیلی و نقش واسطه ای تایید خویشتن دانش آموزان دوره متوسطه اول شهر اهواز بود. نمونه این پژوهش مشتمل بر 200 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه اول بودند که برای انتخاب آنها از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است و ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه های خودکارامدی تحصیلی پاتریک، هیکس و رایان(1997)، درگیری تحصیلی پینتریچ و دیگروت(1991)، انگیزه پیشرفت هرمنس(۱۹۷۷) و تایید خویشتن راتوس بود. یافته‌ها نشان داد الگوی پیشنهادی در شاخص‌های برازندگی دارای برازش مطلوبی است. در الگوی نهایی پژوهش مسیر انگیزه پیشرفت به تایید خویشتن به دلیل معنادار نبودن حذف گردید. نتایج پژوهش نشان داد که بین خودکارآمدی تحصیلی با انگیزه پیشرفت (34/0 = Pو 01/0 p≤)، با درگیری تحصیلی(51/0 =P و 01/0 p≤)، با تایید خویشتن(28/0 =P و 01/0 p≤) دانش آموزان رابطه مثبتِ معنی داری وجود دارد. همچنین بین درگیری تحصیلی با انگیزه پیشرفت(34/0 =P و 01/0 p≤) و با تایید خویشتن (32/0 =P و 01/0 p≤)، و بین تایید خویشتن با انگیزه پیشرفت (19/0 =P و 01/0 p≤)، دانش آموزان رابطه مثبتِ معنی داری وجود دارد.

چکیده انگلیسی:

The purpose of the present study was to investigate the causal relationship between educational self-efficacy and the motivation for progress with academic conflict and the mediating role of self-esteem among primary school students in Ahwaz. The sample consisted of 200 high school students who were selected by multi-stage cluster sampling. The research method is descriptive and correlational. Instruments used by Patrick, Hicks and Ryan (1997), Educational Inventory of Pintrich and Divers (1991), Hermann's Advancement Motivation (1977) and Ruthus Self-Confirmation Questionnaire. The results showed that the proposed pattern in fit indices is favorable. In the final pattern of research, the path to the motive of progress was eliminated from self-assertion because it was not meaningful. The results of this study showed that there was a significant correlation between self-efficacy (P = 0.34, p≤0/03), educational involvement (P = 0.51, p≤ 0.01), self-confidence (P = 0.28) And p≤0.01) students have a meaningful positive relationship. Also, there was a significant difference between educational progression-induced learning outcomes (P = 0.34, p≤0.01) and self-confidence (P = 0.32, P≤0.01), and between self-confidence- P and p≤0.01), students have a meaningful positive relationship.