تدوین مدل خودشکوفایی بر اساس ذهنآگاهی و احساس انسجام روانی با نقش میانجی تحمل پریشانی دانشجویان
محورهای موضوعی : روانشناسي اجتماعيلیلا سادات متقی 1 * , آرمین محمودی 2 , سید فیض الله افرازی زاده 3
1 - دانشجوی دکترا
2 - روه روانشناسی، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج ، ایران
3 - گروه روانشناسی، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج ، ایران.
کلید واژه: خودشکوفایی, ذهنآگاهی, احساس انسجام روانی, تحمل پریشانی.,
چکیده مقاله :
هدف از انجام پژوهش حاضر تدوین مدل خودشکوفایی بر اساس ذهنآگاهی و احساس انسجام روانی با نقش میانجی تحمل پریشانی دانشجویان شهر شیراز بود. این پژوهش به شیوه توصیفی از نوع همبستگی و با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه‌های شیراز در نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بودند و حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰)، برابر با ۶۰۰ نفر تعیین و به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شد. جهت گردآوری دادهها در این پژوهش از پرسشنامه های خودشکوفایی سلیمانی و همکاران (1394)، تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵)، ذهنآگاهی بائر و همکاران (2006) و احساس انسجام روانی آنتونووسکی (1993) استفاده گردید. دادهها با نرم‌افزارهای SPSS نسخه ۲۱ و SmartPLS نسخه ۳ تحلیل شدند. نتایج برآورد مدل نشان داد که مقدار ضریب تعیین برای خودشکوفایی 0.49، و شاخص برازش کلی مدل (GoF) برابر با 0.205 به‌دست آمد که بیانگر برازش متوسط و قابل قبول مدل پیشنهادی است. همچنین نتایج مدل‌سازی نشان داد ذهنآگاهی و احساس انسجام روانی به‌طور مستقیم و غیرمستقیم (با نقش میانجی تحمل پریشانی) اثر مثبت و معناداری بر خودشکوفایی دارند (0.01>p). مسیرهای مستقیم بین ذهنآگاهی و تحمل پریشانی (β=0.42)، و بین تحمل پریشانی و خودشکوفایی (β=0.32) نیز معنادار بودند. این یافته‌ها نقش کلیدی ذهنآگاهی و انسجام روانی در تبیین سازوکار روان‌شناختی خودشکوفایی را تأیید می‌کنند.
واژگان کلیدی: خودشکوفایی، ذهنآگاهی، احساس انسجام روانی، تحمل پریشانی.
The present study aimed to develop a structural model of self-actualization based on mindfulness and sense of coherence, with the mediating role of distress tolerance among university students in Shiraz. This research employed a descriptive-correlational design and was analyzed using structural equation modeling (SEM). The statistical population comprised all university students in Shiraz during the second semester of the 2023–2024 academic year. A sample of 600 students was selected using multi-stage cluster random sampling based on Krejcie and Morgan’s (1970) sample size table. Data were collected using the Self-Actualization Scale (Soleimani et al., 2015), the Distress Tolerance Scale (Simons & Gaher, 2005), the Five-Facet Mindfulness Questionnaire (Baer et al., 2006), and the Sense of Coherence Scale (Antonovsky, 1993). Data analysis was conducted using SPSS version 21 and SmartPLS version 3. The results of the model estimation indicated an R² value of 0.49 for self-actualization, and the global goodness-of-fit index (GoF) was calculated at 0.205, reflecting a moderate and acceptable model fit. Moreover, both mindfulness and sense of coherence demonstrated significant direct and indirect positive effects on self-actualization through the mediating role of distress tolerance (p < 0.01). The direct path coefficients from mindfulness to distress tolerance (β = 0.42) and from distress tolerance to self-actualization (β = 0.32) were also statistically significant. These findings underscore the central role of mindfulness and psychological coherence in explaining the underlying psychological mechanisms of self-actualization.
Keywords: Self-Actualization, Mindfulness, Sense of Coherence, Distress Tolerance.
Keywords: Self-Actualization, Mindfulness, Sense of Coherence, Distress Tolerance.