نقد و نظری بر مدایح حافظ
محورهای موضوعی : فصلنامه تخصصی زبان و ادبیات فارسی
اکبر شعبانی
1
(استادیار گروه زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نیشابور)
کلید واژه: شعر فارسی, Persian poetry, Hafez, Eulogy, حافظ و مدیحه,
چکیده مقاله :
حافظ از معدود شاعرانی است که با گذشت زمان بیشتر مورد توجّه قرار گرفته و مقبولیّت عام یافته است؛ به‌خصوص در دوران اخیر، محقّقان داخلی و خارجی آثار متعدّد درباره جنبه‌های مختلف هنر او نوشته‌اند و صد البتّه شاخص‌ترین ویژگی شعر حافظ، جنبه عرفانی آن است. به‌طور طبیعی عرفان با مدح و ستایش و تملّق و چاپلوسی، منافات آشکار دارد. درعین‌حال وجود برخی مدایح در دیوان حافظ، انکارناپذیر است که با توجّه به مقام بلند معنوی شاعر، ممکن است برای بعضی ایجاد شبهه کند. مؤلف در این نوشتار، به‌بهانه پاسخ‌گویی به شبهات احتمالی، سعی کرده است در حد توان، درباره مدایح حافظ، به بیان واقعیّت امر و نه توجیه آن بپردازد.
Hafez is one of those few poets whosefame and popularity have been on the increase with the passage of time. In recent years, various works have been written by national and international writers on different aspects of his art. The most outstanding feature of his poetry is the mystic aspect, which, based on the common definition of mysticism, is naturally different from eulogy, praise, and flattery. However, the existence of some undeniable eulogies in his book of poems has caused some to have some doubts about his poems. The present article tries to respond to such doubts about Hafez’s eulogies in a realistic way. It does not aim to justify them.
_||_