نگاهی به چند مضمون مشترک در مرثیة رودکی و ابوالحسن تهامی
محورهای موضوعی : فصلنامه تخصصی زبان و ادبیات فارسی
1 - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
کلید واژه: elegy, Khorasan, رودکیسمرقندی, ابوالحسن تهامی, مرثیه و خراسان, Rudaki, AbolhassanTahami,
چکیده مقاله :
رودکیسمرقندی شاعر بنام سه دهه اول قرن چهارم هجری است که به سال 329 یا 330 وفات یافته است. اغلب شرح‌حال‌نویسان او را در تبحر و کثرت شعر ستوده‌اند. ابوالحسن تهامی در تهام (مکه) به دنیا آمد و سپس به رمله دره فلسطین مهاجرت کرد و خطیب آن شهر شد، فردی متقی و زاهد بود و در خراسان آن زمان، شعر وی شناخته‌شده بود. آنچه در این کوتاه سخن به آن پرداخته می‌شود، اشتراک در وزن و مفهوم و مضمون مرثیه رودکی در سوگ پسر ابوالفضل بلعمی و قصیده‌ای از تهامی است که با توجه به آموزه‌های مشترک شاعران از قرآن، بیشتر از نوع توارد خاطر به‌شمار می‌آیند.
RudakiSamarghandi was a renowned and well-read Khorasani poet in the first three decades of the fourth Hegira century. He died in 329 or 330 H.G. He composed many poems. Some scholars have estimated the number to range from 130,000 to 1,300,000 poems, but a few poems have remained. Most biographers unanimously acknowledge his skill in composing different kinds of poems. There are mixed views about his being blind or being blinded and about his religious affiliation. His command of the Arabic language and literature was so high that he translated Kelileh and Demneh back into eloquent Persian poems. AbolhassanTahami was born in Taham (Mecca). Then, he migrated to Ramleh, a city in Palestine. He became theoratoer of the city. He was a very virtuous and pious man. He was famous in Khorasan and his poems were memorized by people there. He was believed to be a twelve-imam shiite.
_||_