معنای زندگی در گلستان و بوستان سعدی با رویکرد اخلاق عرفانی و اسلامی

محورهای موضوعی : عرفان اسلامی

بهاره پورداداش‌میری ¹ , علی عین علیلو ^{2 *} , سیده ماندانا هاشمی‌اصفهان ³

1 - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.
2 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.نویسنده مسئول: [e-mail]
3 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.

تاریخ دریافت : 1401/10/02 تاریخ پذیرش : 1401/12/08 تاریخ انتشار : 1403/09/18

کلید واژه: ادبیات تعلیمی, معنای زندگی, اخلاق اسلامی, بوستان , گلستان , عرفان اسلامی.,

چکیده مقاله :

معنای زندگی یکی از مهم‌ترین موضوعات دینی، فلسفی و روانشناختی است. فقدان معنای زندگی به سردرگمی می‌انجامد؛ درک هدف‌مندی و داشتن سیری عقلانی برای معنادارکردن زندگی ضروری است و بازتابی از اهداف ارزشمند است. جستار پیش رو، با روش توصیفی- تحلیلی به مطالعة مفهوم زندگی در اندیشة سعدی، در دو کتاب گلستان و بوستان سعدی، پرداخته است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد سعدی به لحاظ شخصیّت و روان، انسانی است متعادل با گرایش به اخلاقیّات اسلامی و عرفانی؛ او به جهت گرایش به اعتقادات خود، به دایرة تعصّب بیجا و زهد نامعقول وارد نشده است و اعتبار زندگی را صرفاً به جهان آخرت موکول نمی‌کند. بدبینی به خلقت و آفرینش و نظام عالم با فلسفة اسلام- یعنی توحید است - سازگار نیست. سعدی زندگی را بر مبانی مفهوم دنیوی و اخروی بودن آن، دارای کارکردهایی متفاوت و دارای اعتبار و ارزش می‌داند.

چکیده انگلیسی:

The meaning of life is one of the most important religious, philosophical and psychological issues. The lack of meaning in life leads to confusion. Understanding of purposefulness and having a rational mind is essential to make life meaningful, and the meaning of life is a reflection of valuable goals. The present article has studied the concept of life in Saadi's thought in his two books, Golestan and Bustan, by descriptive-analytical method. The results of the research show that Saadi, in terms of personality and psyche, is a moderate human being with a tendency towards Islamic ethics that has not entered the circle of unreasonable prejudice and irrational asceticism in order to expand his beliefs, and does not postpone the validity of life to the Hereafter (afterlife). Pessimism about the creation and universe is not compatible with the philosophy of Islam (monotheism); based on the concept of worldliness and otherworldliness, Saadi considers life to have different functions, validity and value.