بررسی تاثیر داروی سیلیمارین در درمان کاتاراکت تجربی در خرگوش

محورهای موضوعی : علوم بالینی دامپزشکی

وریا توحیدی ¹ , سعید عظیم پور ²

1 - بخش علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران
2 - بخش علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران.

تاریخ دریافت : 1396/09/06 تاریخ پذیرش : 1397/04/06 تاریخ انتشار : 1397/06/01

کلید واژه: خرگوش, سیلیمارین, کاتاراکت,

چکیده مقاله :

در کاتاراکت بعلت تیره و تار شدن عدسی چشم نور کمتری از عدسی عبور می کند. دراین بیماری توانایی تطابق و وضوح بینایی چشم با گذشت زمان کاهش می یابد و در نتیجه حساسیت تفریق از بین خواهد رفت توانایی دید در نور روشن کاهش خواهد می یابد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر داروی سیلیمارین در کاهش کاتاراکت در خرگوش بود. به این منظور 12 سر خرگوش به مدت دو هفته جهت حصول اطمینان از سالم بودن کلینیکی آنها نگهداری شدند. کاتاراکت سریع با تزریق زیر جلدی سلنیت سدیم با دوز 1 میلی گرم بازای هر کیلوگرم وزن بدن و دو بار تزریق مجدد با فواصل دو روز در میان (در مجموع 3 میلی گرم بازای هر کیلوگرم وزن بدن) در 12 سر خرگوش ایجاد گردید. نه روز پس از تزریق سلنیت سدیم در همه خرگوش ها کاتاراکت قشری و زیر کپسول خلفی مشاهده گردید. افتالموسکوپی و اولتراسونوگرافی مد روشنایی به صورت روزانه و معاینه با اسلیت لامپ بیومیکروسکوپی هر چهار روز یک بار تا ظهور نشانه های کاتاراکت در روز نهم به عمل آمد. در این روز خرگوش ها به دو گروه شاهد و مطالعه تقسیم شدند و به گروه مطالعه 140 میلی گرم بازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی داروی سیلیمارین داده شد. به مدت 22 روز چشم خرگوش های هر دو گروه شاهد و مطالعه به وسیله افتالموسکوپی و اولتراسونوگرافی مد روشنایی به صورت روزانه و معاینه با اسلیت لامپ بیومیکروسکوپی هر چهار روز یک بار بررسی شدند. چشم های چهار خرگوش از دو گروه پس از مرگ بی درد، جهت بررسی آسیب شانسی عدسی چشم ها در روز بیست و سوم به آزمایشگاه آسیب شناسی ارسال گردید. به وسیله افتالموسکوپی، اولتراسونوگرافی مد روشنایی و اسلیت لامپ بیومیکروسکوپی و نیز آسیب شناسی کاتاراکت ایجاد شده در دو گروه باهم مقایسه شدند. اسلیت لامپ بیومیکروسکوپی و آسیب شناسی کاهش نشانه های کاتاراکت در گروه درمان با سیلیمارین نسبت به گروه کنترل را نشان داد ولی اولتراسونوگرافی مد روشنایی نتوانست اثر سیلیمارین را در کاهش نشانه های کاتاراکت نشان دهد.

چکیده انگلیسی:

In cataract, less light passes through the lens as a result of blurring of the lens. The ability of lens adaptation reduces with time. As a result, the sensitivity of subtraction will go away. The aim of this study was to evaluate the effect of silymarin in treatment of cataract in rabbits. For this purpose, 12 rabbits were kept for two weeks prior to injection for assuring of being clinically healthy and their eyes were examined for being free of cataract and other disorders by means of ophthalmoscopy, slit lamp biomicroscopy and ultrasonography. Rapid cataract was induced by subcutaneous injection of 1 mg/kg BW of sodium selenite and repeated two more times with 2 days interval (3 mg/kg BW totally). All rabbits were examined by ophthalmoscopy and B-mode ultrasonography daily and slit lamp biomicroscopy with three days interval until cataract was developed at day 9. At this time, Linear Cortical and posterior subscapular cataract were observed in all rabbits. Rabbits were divided in experimental group that received 140 mg/kg BW of silymarin and control group without silymarin treatment at this day. Rabbits in both groups were examined by ophtalmoscopy and B-mode ultrasonography daily and slit lamp biomicroscopy with three days interval up to day 22. four rabbits of each group were euthanized at day 23 for histological examination of the lenses. Reduction in progression of cataract in silymarin treated rabbits were confirmed by slit lamp biomicroscopy and histology. B-mode ultrasonography was unable to show effect of silymarin in reduction of progression of cataract.