مطالعه تاثیر فارگسین (Fargesin) بر آسیب ناشی از ایسکمی-بازخونرسانی کلیه در موش¬های صحرایی نر

محورهای موضوعی : آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی

محمدامین نظری ¹ , داریوش مهاجری ² , مهبد باژبان ³

1 - دانش¬آموخته دکترای حرفه¬ای دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، علوم پزشکی تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
2 - استاد گروه پاتوبيولوژي، دانشکده دامپزشکی، علوم پزشکی تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
3 - دانش¬آموخته دکترای حرفه¬ای دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، علوم پزشکی تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

تاریخ دریافت : 1402/09/22 تاریخ پذیرش : 1403/01/17 تاریخ انتشار : 1403/05/30

کلید واژه: ایسکمی- بازخونرسانی, فارگسین, کلیه, موش صحرایی.,

چکیده مقاله :

آسیب ناشی از ایسکمی- بازخونرسانی کلیه یکی از مهم‌ترین عوامل نارسایی حاد کلیوی به شمار می‌رود. فارگسین ترکیبی گیاهی است که دارای خواص ضد التهابی می­باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی اثرات فارگسین بر آسیب ایسکمی-‌ بازخونرسانی کلیه در موش‌های صحرایی بود. بدین منظور 21 سر موش صحرایی نر ویستار به­طور تصادفی به 3 گروه هفت‌تایی شامل گروه­های شاهد، القاء ایسکمی- بازخونرسانی و ایسکمی- بازخونرسانی به­همراه تیمار با فارگسین (mg/kg 50 به‌صورت گاواژ به مدت 12 هفته پس از ایجاد ایسکمی درکلیه سمت چپ) تقسیم شدند. در پایان دوره و پس از ایجاد بیهوشی، ابتدا از ورید دمی همه موش­ها جهت سنجش کراتینین و اوره سرم خونگیری شد و سپس همگی آسان­کشی شدند. در ادامه جهت بررسی فعالیت آنتی‌اکسیدانی و پارامترهای التهابی در کلیه از تکنیک الایزا استفاده شد. آسیب‌شناسی بافتی نیز با روش معمول صورت گرفت. یافته­ها نشان داد که القاء ایسکمی- بازخونرسانی منجر به افزایش معنی­دار سطوح کراتینین و اوره خون موش­ها نسبت به مقدار آن در خون حیوانات گروه شاهد شده (05/0>p)، ولی تجویز فارگسین موجب کاهش معنی‌دار فراسنجه­های مذکور گردید (05/0>p). همچنین ظرفیت آنتی‌اکسیدانی بافت کلیه در گروه ایسکمی- بازخونرسانی به­طور معنی­داری کاهش، اما در موش­های تیمارشده با فارگسین افزایش یافت (05/0>p). نیز تجویز فارگسین موجب کاهش معنی‌دار IL-1 و TNF-α در مقایسه با گروه ایسکمی-بازخونرسانی در بافت کلیه شد (05/0>p). نتایج آسیب­شناسی بافتی هم یافته­های بیوشیمیایی تحقیق را تایید کرد. به­نظر می­رسد که فارگسین می­تواند اثرات محافظتی در آسیب ایسکمی- بازخونرسانی کلیه داشته باشد که احتمالاً از طریق کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب در بافت کلیه ایجاد می­شود.

 

چکیده انگلیسی:

Renal ischemia-reperfusion (IR) injury is one of the most important causes of acute renal failure. Fargesin has anti-inflammatory properties and most recent studies have focused on its anti-inflammatory effects. The aim of the present study was to evaluate the effect of Fargesin on renal ischemia-reperfusion injury in rats. For this purpose, 21 male Wistar rats were randomly divided into three groups of seven rats each including: Sham operated group, IR group and IR plus Fargesin treatment. Fargesin (50 mg/kg) was administered through gavage for 12 weeks after left renal IR induction. After anesthesia, blood was taken from the tail vein to measure serum creatinine and urea, thereafter all rats were euthanized. The ELISA technique was used to evaluate the antioxidant status of renal tissue and inflammatory parameters. Histopathological studies were carried out by routine methods. Renal IR resulted in a significant increase in creatinine and blood urea levels compared to sham group (p<0.05), whereas administration of Fargesin significantly reduced these parameters (p<0.05). The antioxidant activity of renal tissue significantly decreased in the IR group but increased in the Fargesin treated rats (p<0.05). Fargesin significantly reduced IL-1 and TNF-α compared to IR group in renal tissue (p<0.05). Histopathology confirmed the biochemical findings. The results obtained showed that Fargesin has a beneficial and protective effect on renal IR injury. These effects of Fagersin may be due to the reduction of oxidative stress and inflammation in renal tissue.

 

متن کامل:



آسیب‌شناسی درمانگاهی دامپزشکی                                                                                                          دوره 18، شماره 2، پیاپی 70، تابستان 1403، صفحات: 142-127

 

 

"مقاله پژوهشی"                                                                                DOI: 10.71499/jvcp.2024.3121447

مطالعه تاثیر فارگسین (Fargesin) بر آسیب ناشی از ایسکمی-بازخونرسانی کلیه در 

موش­های صحرایی نر

 

محمدامین نظری1، داریوش مهاجری2*، مهبد باژبان3 

 

1– دانش­آموخته دکترای حرفه­ای دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، علوم پزشکی تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

2- استاد گروه پاتوبيولوژي، دانشکده دامپزشکی، علوم پزشکی تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

3– دانش­آموخته دکترای حرفه­ای دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، علوم پزشکی تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

*نویسنده مسئول مکاتبات: [e-mail]

(دریافت مقاله: 22/9/1402 پذیرش نهایی: 17/1/1403)

 

 

چکیده

آسیب ناشی از ایسکمی- بازخونرسانی کلیه یکی از مهم‌ترین عوامل نارسایی حاد کلیوی به شمار می‌رود. فارگسین ترکیبی گیاهی است که دارای خواص ضد التهابی می­باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی اثرات فارگسین بر آسیب ایسکمی-‌ بازخونرسانی کلیه در موش‌های صحرایی بود. بدین منظور 21 سر موش صحرایی نر ویستار به­طور تصادفی به 3 گروه هفت‌تایی شامل گروه­های شاهد، القاء ایسکمی- بازخونرسانی و ایسکمی- بازخونرسانی به­همراه تیمار با فارگسین (mg/kg 50 به‌صورت گاواژ به مدت 12 هفته پس از ایجاد ایسکمی درکلیه سمت چپ) تقسیم شدند. در پایان دوره و پس از ایجاد بیهوشی، ابتدا از ورید دمی همه موش­ها جهت سنجش کراتینین و اوره سرم خونگیری شد و سپس همگی آسان­کشی شدند. در ادامه جهت بررسی فعالیت آنتی‌اکسیدانی و پارامترهای التهابی در کلیه از تکنیک الایزا استفاده شد. آسیب‌شناسی بافتی نیز با روش معمول صورت گرفت. یافته­ها نشان داد که القاء ایسکمی- بازخونرسانی منجر به افزایش معنی­دار سطوح کراتینین و اوره خون موش­ها نسبت به مقدار آن در خون حیوانات گروه شاهد شده (05/0>p)، ولی تجویز فارگسین موجب کاهش معنی‌دار فراسنجه­های مذکور گردید (05/0>p). همچنین ظرفیت آنتی‌اکسیدانی بافت کلیه در گروه ایسکمی- بازخونرسانی به­طور معنی­داری کاهش، اما در موش­های تیمارشده با فارگسین افزایش یافت (05/0>p). نیز تجویز فارگسین موجب کاهش معنی‌دار IL-1 و TNF-α در مقایسه با گروه ایسکمی-بازخونرسانی در بافت کلیه شد (05/0>p). نتایج آسیب­شناسی بافتی هم یافته­های بیوشیمیایی تحقیق را تایید کرد. به­نظر می­رسد که فارگسین می­تواند اثرات محافظتی در آسیب ایسکمی- بازخونرسانی کلیه داشته باشد که احتمالاً از طریق کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب در بافت کلیه ایجاد می­شود.

 

کلید‌واژه‌ها: ایسکمی- بازخونرسانی، فارگسین، کلیه، موش صحرایی.

 

 

مقدمه

یکی از علل شایع نارسایی حاد کلیوی، ایسکمی است که اگر به مدت کافی برقرار بماند، باعث ایجاد آسیب در توبول­های کلیوی شده، همچنین کاهش در فیلتراسیون گلومرولی رخ می­دهد (Legrand et al., 2008; Ávila et al., 2019; Tanyeli et al., 2019). آسیب ناشی از ايسكمی بافت­ها معضلی است بسیار مهم که خونرسانی مجدد متعاقب آن، منجر به آسیب‌های بافتی شدیدتر نیز می­شود. اين فرآيند که منجر به تخریب گسترده بافت­ها می­شود تحت عنوان آسيب ايسكمي- بازخونرساني (ischemia-reperfusion injury) شناخته می­شود. در این پدیده، در خصوص علت اصلی آسیب می­توان به تولید گونه­های فعال اکسیژن (reactive oxygen species; ROS) مانند سوپراكسيد و راديكال هيدروكسيل اشاره نمود که در واقع در روند توسعه آسیب ایسکمی - بازخونرسانی کلیوی نقش دارند چرا که برقراری مجدد جریان خون، سبب فراهم شدن میزان زیادی اکسیژن برای بافت دچار ایسکمی می­شود که این افزایش غلظت اکسیژن سبب فعال­شدن ماکروفاژها در دیواره عروق شده و به دنبال آن رادیکال­های فعال اکسیژن آزاد می­شوند. مرگ سلولی هم به دنبال آسیب ایسکمی- بازخونرسانی در ارتباط نزدیک با تولید رادیکال­های آزاد و پراکسیداسیون لیپیدی ناشی از آن می‌باشد، بدین ترتیب که با برقراري مجدد خون، سلول­های آماسی باعث آزاد­سازي فاكتورهاي التهابی مانند اينترلوكين­ها و راديكال­هاي آزاد در بافت دچار ایسکمی می­شوند (Thurman, 2007; Legrand et al., 2008; Mohajeri et al., 2013). آسیب ایسکمی باعث افزایش بیان مولکول­های چسبندگی و تولید واسطه­های التهابی مثل سایتوکاین­ها و کموکاین­ها توسط اندوتلیوم عروق و توبول­ها شده که منجر به جذب لوکوسیت­ها به کلیه می­شوند. مولکول‌های چسبندگی مثل اینتگرین و سلکتین در کنار سایتوکاین­های پیش­التهابی آسیب سلولی را افزایش می­دهند­ (­Garcia-Criado et al., 1998; Thurman, 2007; Li et al., 2016).

رادیکال­های آزاد اکسیژن بافت­ها را از طریق پراکسیداسیون لیپیدی تحت تاثیر قرار داده و ساختار‌های ‌سلولی، پروتئین­ها، لیپید­ها و اسید­های نوکلئیک آنها را تخریب کرده و با آسیب رساندن به غشا­های سلولی باعث رهاشدن اجزای سلولی شده و در نتیجه آسیب بافتی ناشی از ایسکمی را تشدید می‌کنند (Minutoli et al., 2016). در ایسکمی-بازخونرسانی کلیوی مالون­دی­آلدئید (malondialdehyde; MDA)، محصول پراکسیداسیون لیپیدی، افزایش و فعالیت آنزیم‌های آنتی­اکسیدانی به­عنوان دفع­کننده رادیکال­های آزاد اکسیژن کاهش می‌یابد (Legrand et al., 2008).

داروهای شیمیایی متعددی برای کاهش صدمات ناشی از آسیب ایسکمی-بازخونرسانی مورد استفاده می­باشد، ولی با توجه به بروز عوارض متعدد و اغلب جبران‌ناپذیر در پی مصرف آنها از یک­سو و همچنین فراوانی و دسترسی آسان به گیاهان داروئی و تمایل به استفاده از داروهای سنتی، امروزه گرایش برای تولید داروهای جدید با منشأ طبیعی که مؤثرتر و سازگارتر با بدن موجودات زنده باشد، بیشتر شده است .

فارگسین (Fargesin) یک نوع نئولیگنان (neolignan) مشتق­شده از گونه­های گیاه ماگنولیا (Magnolia) نظیر Magnolia biondiiand و Magnoliae flos می­باشد (Zhao et al., 2007; Shen et al., 2008) که طب سنتی از آن برای درمان گرفتگی بینی، سردرد و سینوزیت در کشورهای شرق آسیا مانند چین و ژاپن استفاده می‌شود. بیشتر مطالعات اخیر در مورد فارگسین هم بر اثرات ضدالتهابی آن متمرکز شده‌است (Lee et al., 2012; Choi et al., 2013). این ماده دارای اثراتی همچون کاهش استرس اکسیداتیو، سرکوب آپوپتوز میوکارد، بهبود متابولیسم لیپیدی و گلوکز از طریق مهار فعال­سازی سیگنالینگ NF-kB (Nuclear factor kappa B) هم می‌باشد (Pham et al., 2017). همچنین فارگسین از طریق سرکوب مسیر PKC (Protein Kinase-C) از جمله مسیر پایین­دستی ژانوس کیناز (Janus kinases)، فاکتورهای هسته‌ای‌AP-1 و NF-kβ اثرات ضد التهابی خود را نشان می‌دهد. این نتایج حاکی از آن است که فارگسین دارای خواص ضد التهابی با کاربردهای بالقوه در ایجاد دارو علیه اختلالات التهابی است (Pham et al., 2017). طبق مطالعات بیان شده است که یکی از مکانیسم­های اثر فارگسین ممکن است به فعالیت آنتی اکسیدانی آن مربوط باشد. ROS یا گونه آزاد اکسیژن، با فعالیت طبیعی سلول­ها تولید می­شود و توسط گزانتین اکسیداز (XOD)، نیکوتین آمید آدنین دی نوکلئوتید فسفات (NADPH) اکسیداز، گلوکز اکسیداز و سیکلوکسیژناز (COX) تنظیم می‌شود (Nishiyama et al., 2004; Mansour et al., 2011).

 تحت شرایط پاتولوژیک همچون آسیب ایسکمی- بازخونرسانی کلیوی، افزایش تولید ROS منجر به اختلال عملکرد اندوتلیال، پراکسیداسیون لیپید و افزایش رسوب پروتئین‌های‌ماتریکس خارج سلولی می‌شود که از فاکتورهای مهم آسیب کلیوی هستند (Diep et al., 2002). مالون­دی­آلدئید (MDA)، یک نشانگر زیستی برای استرس اکسیداتیو می‌باشد که به طور قابل توجهی در نتیجه ایسکمی افزایش می‌یابد (Han et al., 2008). سوپراکسید دیسموتاز (SOD) یکی از آنزیم­های آنتی‌اکسیدانی می‌باشد که با تسریع در تبدیل گونه­های فعال اکسیژن (ROS) به پراکسید هیدروژن (H2O2)، رادیکال سوپراکسید را از بین می‌برد و کاتالاز (CAT) در تجزیه H2O2 به آب و اکسیژن عمل می­کند. طی مطالعات انجام شده، بیان کرده­اند که فارگسین می­تواند از طریق اثر روی فعالیت آنزیم­های استرس اکسیداتیو، روند تخریب بافت­ها را بهبود بخشد (Sha et al., 2016).

با توجه به اهمیت مطالب ارائه شده، مطالعه حاضر جهت ارزیابی تاثیر فارگسین بر آسیب ناشی از ایسکمی-بازخونرسانی تجربی کلیه در موش صحرایی نر انجام گردید.

 

مواد و روش­ها

مطالعه حاضر از نوع تجربي آزمايشگاهي بوده که در سال 1400 در مركز تحقيقات دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تبریز انجام شد­ه و در طی آن كليه ملاحظات اخلاقي و روش­های كار بر روي حيوانات آزمايشگاهي مورد تائيد كميته نظارت بر حقوق حيوانات آزمايشگاهي، رعایت گردیده­است (Anonymous, 2004). 

برای انجام مطالعه، از تعداد 21 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 20±۲۰۰ گرم استفاده شد. شرایط تغذیه و نگه­داری برای تمام گروه­ها یکسان و به صورت ۱۲ ساعت روشنایی/ تاریکی و دمای 2±21 درجه سلسیوس بود. جیره غذایی یکسان و آب نیز به طور آزاد در دسترس همه موش­ها قرار گرفت و پس از یک هفته عادت دادن به شرایط جدید، آزمایش شروع شد. همه تیمارها بین ساعت ۱ تا ۶ بعد از ظهر از چرخه روشنایی اجرا شد.

در طی دوره آزمایش تحقیق، موش‌ها‌به طور تصادفی به 3 گروه مساوی 7 تائی به این شرح تقسیم شدند که گروه اول به عنوان شم (Sham) یا شاهد جراحی در نظر گرفته شد و در آن­ها فقط محل جراحی را برش داده و سپس بخیه زده شد. در گروه دوم به عنوان گروه القاء ایسکمی- بازخونرسانی (Ischemia-Reperfusion; I/R) پس از القاء ایسکمی کلیوی، 30 دقیقه بعد عمل بازخونرسانی انجام شد. در مورد موش‌های گروه سوم هم به عنوان گروه القاء ایسکمی- بازخونرسانی به­علاوه تیمار با فارگسین (I/R + Fargesin)، پس از القاء ایسکمی کلیوی، 30 دقیقه بعد عمل بازخونرسانی انجام و سپس فارگسین (سیگما-آمریکا) با دوز mg/kg50 به صورت خوراکی به مدت 12 هفته گاواژ شد (Wang et al., 2020). لازم به ذکر است که قبل از ایجاد ایسکمی و برقراری مجدد خون‌رسانی، همه گروه‌ها توسط تزریق داخل صفاقی کتامین (mg/kg 90) و زایلازین (mg/kg 10) بی‌هوش شدند (Sancaktutar et al., 2014) و پس از ضدعفونی ناحیه جراحی، خط وسط در قسمت میانی شکم برش داده شد. البته در گروه شاهد جراحی فقط دست‌کاری عروق کلیه چپ اکتفا کرده و در سایر گروه‌ها عروق کلیه چپ به مدت 30 دقیقه به‌وسیله گیره غیر­ضربه‌ای عروقی مسدود شد (Kirkby et al., 2007). پس از برداشتن گیره و رفع انسداد، بر روی حفره شکمی بخیه زده­شد و سپس حیوانات به قفس‌های خود بازگردانده شدند.

- پروتکل نمونه­برداری از موش­ها و آزمایشات بیوشیمائی مورد نظر 

جهت اندازه‌گیری برخی فاکتور‌های بیوشیمیایی شامل کراتینین و اوره سرم، نمونه خون از ورید دمی اخذ گردید. سپس سرم نمونه‌های خون توسط عمل سانتریفیوژ (HB705, Iran) با سرعت 3000 دور در دقیقه و به مدت 15 دقیقه جدا شده و میزان اوره و کراتینین سرم طبق دستورالعمل کیت تجاری (پارس آزمون) و به روش رنگ سنجی و با استفاده از دستگاه اتوآنالایزر (Cobas  8000, Roche) اندازه‌گیری گردید.

در ادامه تحقیق همه موش­ها هم­زمان با ایجاد دررفتگی در مهره­های گردن آسان‌کشی شدند و بلافاصله کلیه چپ آن‌ها ‌جدا و خارج شد. برای سنجش فاکتورهای آنتی­اکسیدانی و التهابی، قسمتی از بافت کلیه همه موش­ها بصورت مجزا سریعاً جدا و در سالین بسیار سرد شستشو داده­شد و از آن هموژنات بافتی ۱۰ درصد در15/1درصد (w/v) کلرور­پتاسیم تهیه گردید. در ادامه هموژنات مذکور با سرعت 7۰۰۰ دور در دقیقه به مدت ۱۰ دقیقه در دمای ۴ درجه سلسیوس سانتریفیوژ شده و مایع رویی بدست آمده از نمونه­های بافتی هموژنیزه­، برای اندازه­گیری میزان IL-1 و TNF-α و همچنین سنجش فعالیت سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، آنزیم­های کاتالاز (CAT) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) و نیز اندازه­گیری میزان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی (MDA) در بافت کلیه مورد استفاده قرار گرفت.

برای اندازه­گیری میزان IL-1 و TNF-α از کیت‌های الایزای مربوطه بر اساس پروتکل شرکت سازنده (Nanjing Giancheng Bioengineering Institute, Nanjijng, China) استفاده شد. فعالیت آنزیم­های آنتی اکسیدانی مورد مطالعه و میزان MDA نیز با استفاده از کیت‌های‌تجاری موجود (Nanjing Giancheng Bioengineering Institute, Nanjijng, China) و طبق دستورالعمل شرکت تولید کننده کیت انجام شد. مقدار MDA بافتی به صورت نانومول مالون­دی­آلدئید (nmol) در میلی­گرم پروتئین و فعالیت آنتی اکسیدانی به صورت واحد‌های‌قراردادی در میلی­گرم پروتئین عنوان گردید.

فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز نیز توسط روش نیشیکیمی و همکاران تعیین گردید (Nishikimi et al., 1972) که بدین منظور مقدار ۵  میکروگرم از پروتئین‌های تام هر یک از هموژنات­های کلیه با بافر پیروفسفات سدیم، فنازین متوسولفات (phenazine methosulfate; PMS) و نیترو-بلو­تترازولیوم (Nitro-blue Tertazilium; NBT) مخلوط گردید. واکنش با افزودن نیکوتین­آمید-آدنین دی­نوکلئوتید (Nicotinamide-adenine dinucleotide; NADH) آغاز شد. مخلوط مذکور در دمای ۳۰ درجه سلسیوس به مدت ۹۰ ثانیه گرمخانه­گذاری شده و سپس با افزودن 1 میلی لیتر اسید استیک گلاسیال (Merck, Germany) واکنش در مخلوط فوق، متوقف گردید و بلافاصله شدت جذب مخلوط رنگزای تشکیل شده در طول موج 560 نانومتر اندازه‌گیری شد و در نهایت هر واحد از فعالیت سوپراکسید دیسموتاز به صورت غلظت آنزیم مورد نیاز برای ممانعت از تولید رنگ تا ۵۰ درصد در 1 دقیقه­، تحت شرایط مطالعه، تعیین گردید. 

همچنین فعالیت آنزیم کاتالاز توسط روش کلایبورن و بر اساس تجزیه پراکسید هیدروژن در طول موج 240 نانومتر، مورد سنجش قرار گرفت (Claiborne, 1985). بدین منظور، مخلوط مورد سنجش متشکل از 95/1 میلی­لیتر بافر فسفات (­M, pH=705/0)­، 1 میلی­لیتر پرکسید هیدروژن (M 019/0) و 50/0 میلی‌لیتر PMS (۱۰ درصد) در حجم نهایی ۳ میلی­لیتر بود و تغییرات در جذب نوری، در طول موج 240 نانومتر اندازه­گیری شده و به شکل "فعالیت کاتالاز در دقیقه" محاسبه و ثبت گردید.

فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز هم با استفاده از روش روتراک و همکاران (Rotruck et al., 1973) و بر اساس واکنش ذیل مورد سنجش قرار گرفت: 

H2O2+2GSH (گلوتاتیون احیاء) → 2H2O + GSSG (گلوتاتیون اکسید)

‌مطابق واکنش بالا، گلوتاتیون پراکسیداز در هموژنات بافتی تهیه شده، گلوتاتیون را اکسیده کرده و بطور هم­زمان پراکسید هیدروژن به آب احیاء می­گردد. لازم به ذکر است که بدین منظور، مخلوط واکنشگر مربوطه متشکل از 2/0 میلی­لیتر اتیلن دی آمین تترا استیک اسید (ethylenediamine tetra-acetic acid; EDTA) mM 8/0، 1/0 میلی­لیتر آزید سدیم (sodium azide)  mM10، 1/0 میلی­لیتر پراکسید­ئیدروژن mM 5/2 و 2/0 میلی­لیتر هموژنات بود که در دمای ۳۷ درجه سلسیوس به مدت ۱۰ دقیقه گرمخانه­گذاری گردید. واکنش حاصله پس از ۱۰دقیقه، توسط تری کلرواستیک اسید متوقف و گلوتاتیون باقیمانده توسط محلول دی تیوبیس نیتروبنزوئیک اسید (Dithiobis nitrobenzoic acid; DTNB) مجدداً فعال گردیده و منجر به تشکیل ترکیب رنگی ­گردید که حذب نوری آن با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر در طول موج 420 نانومتر اندازه‌گیری ‌شد. واکنش با افزودن 5/0 میلی­لیتر تری کلرواستیک اسید 10 درصد متوقف و لوله­ها با ۲۰۰۰ دور در دقیقه به مدت ۱۵ دقیقه سانتریفیوژ شد. ۳ میلی‌لیتر دی سدیم هیدروژن  mM 8/0 و 1/0 میلی­لیتر DTNB 04/0 درصد به محلول شناور افزوده شد و بلافاصله رنگ حاصله در  mM۴۲۰ اندازه­گیری شد. در نهایت فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز به صورت میلی­گرم پروتئین/ دقیقه/ میکرومول گلوتاتیون اکسید محاسبه و ثبت گردید­. 

در نهایت هم سنجش سطح پراکسیداسیون لیپیدی در بافت کلیه با روش رنگ سنجی (calorimetrically) به وسیله اندازه­گیری TBARS (thiobabituric acid reacting substances) طبق روش فراگا و همکاران انجام شد (Fraga et al., 1988) که بدین‌منظور به‌طور خلاصه 1/0 میلی­لیتر هموژنات بافتی با 2 میلی‌لیتر معرف TCA-Hcl (trichloroacetic acid) TBA-(Thiobarbituric acid) (37 درصد TBA، 25/0 مول HCl و 15 درصدTCA ، به نسبت 1:1:1) مخلوط و پس از ۱۵ دقیقه قرارگیری در بن ماری جوشان، خنک گردید و در شتاب g­3500 به مدت ۱۰ دقیقه در دمای اتاق سانتریفیوژ شد. شدت جذب نوری محلول رویی شفاف در طول موج ۵۳۵ نانومتر در مقابل بلانک اندازه‌گیری گردید و مقادیر بدست آمده به صورت نانومول در ۱۰۰ گرم بافت کلیه محاسبه و ثبت شد.

- بررسی آسیب بافتی در کلیه موش­ها 

بدین منظور، در مرحله آسان­کشی موش­ها، همزمان کلیه راست آن­ها نیز خارج گردید و پس از ثبوت در فرمالین 10 درصد (Merck, Germany) مقاطع بافتی مورد نظر با استفاده از تکنیک متداول رنگ­آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین تهیه گردید (Luna, 1968). در ادامه مشاهدات ریزبینی در 5 ميدان ميکروسکوپي از هر برش بافتی، به‌طور تصادفي و با استفاده از ميكروسكوپ نوري Nikon (مدل­ECLIPSE E200، ساخت كشور ژاپن) انجام شد. بررسي مقاطع آسيب‌شناسي توسط يك مقياس نيمه كمّي (semiquantitative scale) و به‌صورت دوسو كور جهت ارزيابي از لحاظ تغییرات پاتولوژیک شامل: الف) آسیب گلومرول­ها به شکل "گلومرولیت، آتروفی گلومرولی، فیبروز گلومرولی و اتساع فضای ادراری، ب)  آسيب بينابيني به شکل پرخونی، خونریزی، ادم، ارتشاح بینابینی سلول­های آماسی و فیبروز بينابيني و ج) آسيب توبولي به شکل اتساع توبولی، تغییرات دژنراتیو و نکروز سلول­های توبولی، پهن و مسطح شدن سلول­های توبولی و مشاهده کست­های هیالنی داخل توبول­ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین از لحاظ شدت هم آسیب­های بافتی مشاهده شده، بر اساس روش بهالودیا و همکاران به صورت عدم وجود آسیب (-) آسیب ملایم (+)، آسیب متوسط (++) و آسیب شدید (+++) رتبه بندی شدند (Bhalodia et al., 2009).

-تحليل آماری داده­ها 

براي تحليل داده‌های جمع­آوری‌شده از نرم‌افزار SPSS-17 استفاده شد. داده‌هاي به‌دست‌آمده كمّي، به صورت میانگین±انحراف استاندارد (mean±SEM) ارائه و اختلاف معني‌دار بين گروه‌ها توسط آزمون آماري آنالیز واریانس یک­طرفه (ANOVA) و آزمون تعقيبي توكي (Tukey) مورد بررسي قرار گرفت. همچنین اختلافات در سطح 05/0p< معني‌دار تلقي شدند.

 

یافته­ها

-مقادیر فاکتور‌های بیوشیمیایی مربوط به عملکرد کلیوی 

تغییرات فاکتور‌های بیوشیمیایی عملکرد کلیوی در سرم موش­های صحرایی گروه­های مورد مطالعه در جدول 1 ارائه شده است که مشاهده می­گردد در گروه موش­های القاء ایسکمی- بازخونرسانی، ایجاد ایسکمی- بازخونرسانی موجب افزایش معنی­دار سطح اوره و کراتینین سرم موش­ها نسبت به گروه شاهد شده­است (05/0p<). همچنین در موش­های گروه تیمار شده با فارگیسین نیز تیمار با فارگسین موجب کاهش معنی‌دار اوره و کراتینین سرم موش­ها نسبت به گروه موش­های القاء ایسکمی- بازخونرسانی گردیده­است (05/0p<).

 

 

جدول 1- تاثير فارگسین بر تغييرات پارامترهای بيوشيميايي سرمی مربوط به عملکرد کلیه در عمل ایسکمی- بازخونرسانی کلیه موش­های ‌صحرايي‌

گروه آزمایشی	مقدار فراسنجه­‌هاي بيوشيميايي بررسی شده (mean±S.E.M)
	اوره (mg/dl)	کراتینین (mg/dl)
شاهد جراحی	37/0±11/28	10/0±21/1
ایسکمی-/بازخونرسانی	*58/0±32/41	*24/0±63/2
ایسکمی-/بازخونرسانی + فارگسین	66/0±19/30	17/0±24/1

*: نشانگر اختلاف آماری معني‌دار با مقادیر مربوط به گروه شاهد می­باشد.

 

 

- سطوح بافتی سایتوکاین­های التهابی 

تغییرات سطوح سایتوکاین­های التهابی در بافت کلیه موش­های صحرایی گروه­های مورد مطالعه هم در جدول 2 ارائه شده است که ملاحظه می­گردد در گروه موش­های القاء ایسکمی- بازخونرسانی(I/R)، انجام عمل ایسکمی-بازخونرسانی موجب افزایش معنی­دار مقادیر مارکرهای پیش التهابی IL-1 و TNF-α نسبت به گروه شاهد شده­است (05/0p<). اما در گروه موش­های تیمار شده با فارگیسین، تجویز فارگسین موجب کاهش تولید مارکرهای پیش التهابی ذکر شده در مقایسه با گروه I/R گردیده­است(05/0p<).

 

 

جدول 2- تاثير فارگسین بر تغييرات سطوح بافتی سایتوکاین­های التهابی در آسیب ایسکمی بازخونرسانی کلیه در موش ‌صحرايي‌

گروه آزمایشی	مقدار فراسنجه­‌هاي بيوشيميايي بررسی شده (mean±S.E.M)
	IL-1 (pg/ml)	TNF-α (pg/ml)
شاهد جراحی	41/5±63/115	13/6±19/111
ایسکمی-/بازخونرسانی	*69/9±51/271	*27/11±55/230
ایسکمی-/بازخونرسانی + فارگسین	77/6±11/119	19/7±22/118

*: نشانگر اختلاف آماری معني‌دار با مقادیر مربوط به گروه شاهد می­باشد.

 

 

- میزان فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدانی و شاخص پراکسیداسیون لیپیدی در بافت کلیه 

تغییرات فعالیت آنزیم­های آنتی اکسیدانی و میزان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی در بافت کلیه موش­های صحرایی گروه­های مورد مطالعه در جدول 3 ارائه شده است. در گروه IR ایجاد ایسکمی و بازخونرسانی موجب کاهش معنی­دار آنزیم­های آنتی­اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، آنزیم­های کاتالاز (CAT) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) بافت کلیه گردید (05/0p<) و همچنین موجب افزایش معنی­دار میزان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی (مالون­دی­آلدئید) در بافت کلیه شد (05/0p<). در گروه I/R + Fargesin تیمار با فارگسین موجب افزایش معنی­دار آنزیم­های آنتی­اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، آنزیم­های کاتالاز (CAT) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) بافت کلیه و کاهش معنی­دار میزان مالون­دی­آلدئید (MDA) بافت کلیه در مقایسه با گروه I/R شد (05/0p<).

 

 

جدول 3- مقایسه تغییرات اکسیدانی/آنتی‌اکسیدانی بافت کلیه در موش­های صحرایی گروه‌های موردمطالعه

گروه آزمایشی	فراسنجه­‌هاي بيوشيميايي (mean±S.E.M)
	مالون‌دي‌آلدئيد  (nmol/g protein)	سوپراكسيد دیسموتاز (U/mg protein)	كاتالاز (U/mg protein)	گلوتاتيون پراكسيداز  (U/mg protein)
شاهد جراحی	18/0±74/4	61/0±13/18	92/4±14/70	18/1±19/24
ایسکمی/بازخونرسانی	*65/0±61/6	*57/0±45/12	*15/2±64/50	a15/1±38/16
ایسکمی/بازخونرسانی + فارگسین	32/0±59/4	32/0±92/17	35/3±89/67	b20/1±77/22

 مقادیر به­صورت ميانگين ± انحراف استاندارد برای 7 سر موش صحرایی در هر گروه ارائه شده است.

­­*: نشانگر اختلاف معني‌دار با گروه شم

 

 

- ارزیابی آسیب شناختی بافت کلیه موش­ها

در مطالعات ریزبینی نمونه­های مربوط به موش­های گروه شاهد جراحی، ساختار بافت کلیه­ها کاملاً سالم و طبیعی بود (اشکال ­1و 2).

 

 

 

شکل 1- نماي ريز‌بيني بافت کلیه موش­ صحرايي از گروه شم که ساختار آن طبيعي است (رنگ آمیزی هماتوكسيلين- ائوزين، بزرگنمايي 100×).

 

 

شکل 2- نماي ريز‌بيني بافت کلیه موش­ صحرايي از گروه شم که ساختار آن طبيعي است (رنگ آمیزی هماتوكسيلين-ائوزين، بزرگ‌نمايي 600×).

 

 

در نمونه­های بافتی مربوط به گروه موش­های القاء ایسکمی- بازخونرسانی، آسیب بافت کلیه به­صورت تغییرات دژنراتیو سلول­های توبولی، نکروز حاد توبول‌ها، ادم، پرخونی و خونریزی شدید بینابینی مشاهده گردید. همچنین تغییرات نکروز، آتروفی، اتساع فضای ادراری، پرخونی و خونریزی شدید نیز در گلومرول­ها بسیار واضح بود (اشکال 3 و 4).

 

 

 

 

شکل 3- نماي ريز‌بيني از بافت کلیه یک موش­ صحرايي از گروه IR که در آن تغییرات شدید و گسترده نکروز سلول­های اپیتلیال توبولی و همچنین نکروز (پیکان ضخیم) و آتروفی گلومرولی (پیکان باریک) و پرخونی و خونریزی در کلافه مویرگی گلومرول (نوک پیکان) و بافت بینابینی کلیه­ (پیکان خمیده) مشخص مي‌باشد (رنگ آمیزی هماتوكسيلين-ائوزين، بزرگ‌نمايي 100×).

 

 

شکل 4- نماي ريز‌بيني با درشت­نمایی بیشتر از بافت کلیه یک موش­ صحرايي از گروه IR که در آن تغییرات شدید و گسترده نکروز سلول­های اپیتلیال توبولی (پیکان ضخیم) و همچنین نکروز و آتروفی گلومرولی (پیکان باریک) و پرخونی و خونریزی در بافت بینابینی کلیه (نوک پیکان) مشخص مي‌باشد (رنگ آمیزی هماتوكسيلين-ائوزين، بزرگ­نمايي 600×).

 

 

در نمونه­های بافتی گروه (I/R + Fargesin) بهبود قابل توجهی در بروز تغییرات پاتولوژیک مشاهده گردید. تغییرات پاتولوژیک مشاهده شده در این گروه شامل پرخونی و ادم جزعی و تغییرات ملایم دژنراتیو همراه با نکروز خفیف و پراکنده سلول­های اپیتلیال توبولی بود (شکل­های 5 و 6). تغييرات آسيب‌شناسي بافتي تمامي گروه‌ها در جدول 4، درجه‌بندي و مقايسه گرديده است.

 

 

 

 

شکل 5- نماي ريز‌بيني از بافت کلیه یک موش­ صحرايي از گروه I/R + Fargesin که از شدت  آسیب بافتی کاسته شده و آسیب­ها عمدتاً به شکل تغییرات دژنراتیو خفیف در سلول­های پوششی توبول­ها (پیکان ضخیم) و پرخونی و ادم  در بافت بینابینی (پیکان باریک)  مشاهده می­شود (هماتوكسيلين-ائوزين، بزرگ­نمايي 100×).

 

 

شکل 6- نماي ريز‌بيني از بافت کلیه یک موش­ صحرايي با درشت­نمایی بیشتر از گروه I/R + Fargesin که از شدت  آسیب بافتی کاسته شده و آسیب­ها عمدتاً به شکل تغییرات دژنراتیو خفیف در سلول­های پوششی توبول­ها (پیکان) مشاهده می­شود (هماتوكسيلين-ائوزين، بزرگ­نمايي 100×).

 

 

 

 

جدول 4- تاثير فارگسین بر آسيب ایسکمی/بازخونرسانی بافت کلیه در موش ‌صحرايي‌

آسیب بافتی	آسیب گلومرولی	تورم­حاد سلولی	پرخونی و خونریزی	اتساع توبولی	نکروز سلول­های پوششی توبول­ها
گروه­ها
شم	-	-	-	-	-
ایسکمی/بازخونرسانی	+++	+++	+++	+++	+++
ایسکمی/بازخونرسانی + فارگسین	+,-	+	+	+	+,-

علامت (-) نشانگر عدم وجود آسیب، علامت (+) نشانگر آسیب پاتولوژیک ملایم، (++) آسیب متوسط و (+++) آسیب شدید می­باشد.

 

 

بحث و نتیجه‌گیری

در شرایط بالینی یکی از آسیب‌های‌ حاد کلیوی، آسیب ایسکمی-بازخونرسانی می‌باشد که می‌تواند موجب آسیب غیرقابل برگشت کلیه، اختلال در عملکرد ارگان‌های‌دور همچون کبد، مغز و قلب و همچنین مرگ و میر شود. از آنجایی که استرس اکسیداتیو و التهاب در کلیه و سایر اندام‌ها‌ دیگر مشخصه آسیب ناشی از ایسکمی-بازخونرسانی می‌باشد، مداخلاتی که این فرآیند‌ها‌را هدف قرار می‌دهند در کنترل اثرات مضر ایسکمی-بازخونرسانی مفید خواهد بود (Patschan et al., 2012). تولید رادیکال‌های‌آزاد اکسیژن به مقدار زیاد، در کلیه که دچار ایسکمی- بازخونرسانی شده، منجر به آسیب می‌شود که روندی اجتناب ناپذیر در تروما، عفونت و پیوند کلیه می‌باشد (El-Abhar et al., 2003).

نتایج مطالعه حاضر بیان کرد که متعاقب آسیب ناشی از ایسکمی-یازخونرسانی کلیوی، میزان کراتینین و اوره سرمی افزایش پیدا کرده که افزایش سطوح این مواد نشانگر آسیب کلیوی می‌باشد. همچنین نتایج آسیب شناسی بافتی، آن را تایید کرد. همانطور که بیان شد، از مکانیسم‌های‌آسیب متعاقب ایسکمی-یازخونرسانی کلیوی می‌توان به افزایش استرس اکسیداتیو و همچنین فاکتورهای التهابی اشاره نمود که در این مطالعه به دنبال ایجاد ایسکمی-یازخونرسانی، سطوح فعالیت آنزیم‌های‌SOD، GPx و CAT کاهش پیدا کرده و میزان MDA افزایش یافت. از طرفی متعاقب تیمار با فارگسین، فاکتور‌های‌مذکور بهبود معنی داری را نشان دادند. مکانیسم دیگر اشاره شده، التهاب بافتی می‌باشد که با افزایش میزان فاکتور‌های‌IL-1 و TNF-α مشخص شد. فارگسین با اثرات ضد التهابی خود توانست این فاکتورها را نیز بهبود بخشد. در گروه دریافت کننده فارگسین میزان فعالیت کلیوی بهبود پیدا کرد و سطوح سرمی اوره و کراتنین کاهش معنی داری را نشان داد. نتایج آسیب شناسی بافتی نیز آن را تایید کرد. کلیه­ها کراتینین و اوره را به عنوان یک محصول متابولیکی زائد دفع می­کنند، از این رو سطح پلاسمایی این پارامتر‌ها‌می‌تواند عملکرد کلیه را منعکس کند. در این مطالعه سطح سرمی کراتنینین و اوره در گروه I/R بیشتر از گروه شم بود. همسو با نتایج مطالعه کیرکبای و همکاران در سال 2007 و ابوطالب و همکاران در سال 2019 آسیب ایسکمی-‌بازخونرسانی بافت کلیه موجب افزایش کراتینین و اوره شده و موجب کاهش عملکرد کلیه گردیده است (Kirkby et al., 2007; Aboutaleb et al., 2019). تجویز فارگسین موجب کاهش غلظت اوره، و کراتینین بوده است که نشان دهنده اثر بهبود دهنده این ترکیب می‌باشد. این اثرات ممکن است مربوط به فعالیت ضد التهابی و ضد اکسیدانی ماده فارگسین باشد. چندین مطالعه گزارش کرده اند که برخی از گیاهان با خواص ضد اکسیدانی می‌تواند آسیب کلیه ناشی از استرس اکسیداتیو در وضعیت ایجاد ایسکمی، کاهش و عملکرد کلیه را ارتقا بخشد (Szcześniak et al., 2016; Yaribeygi et al., 2019). بنابراین اغلب از آنتی‌اکسیدان‌ها‌به عنوان یکی از روش‌های درمانی استفاده می‌شود و گزینه‌ای‌مناسبی جهت محافظت از سلول‌ها‌در برابر رادیکال‌های‌آزاد و آسیب‌های‌اکسیداتیو می‌باشد. پراکسیداسیون لیپیدها منجر به کاهش استحکام و افزایش آسیب‌پذیری غشاء سلول­ها می‌شود. مکانیسم‌‌های‌دفاعی ‌آنتی‌اکسیدانی‌، از تشکیل رادیکال‌‌های‌آزاد اضافی جلوگیری می‌کنند. از طرفی یون سوپراکسید (-O2) و رادیکال هیدروکسیل (•OH) از مواردی هستند که منجر به صدمات قابل توجهی در بافت‌ها‌ و اندام‌ها‌ می‌شوند (Fang et al., 2002). بنابراین، حذف یون‌‌های‌ سوپراکسید و 
رادیکال­های هیدروکسیل احتمالاً یکی از موثرترین مکانیسم‌‌های‌تدافعی در برابر انواع بیماری‌ها است. افزایش فعالیت‌‌های و CAT، دو آنزیمی که به ترتیب یون‌‌های‌سوپراکسید و یون‌‌های‌هیدروکسیل را پاکسازی می­کنند، به طور قابل توجهی منجر به بهبود عوارض استرس اکسیداتیو می­شوند. بنابراین کاهش فعالیت آنزیم‌‌های و CAT منجر به تجمع رادیکال­های آزاد شده و نهایتاً باعث القاء اثرات مضر مانند از بین رفتن یکپارچگی غشای سلول و عملکرد غشا می‌شود (Vijayakumar et al., 2004). طبق مطالعات انجام شده، تیمار با ادویه­جات مختلف، با بهبود سطح SOD و CAT می­تواند تأثیر مثبتی بر پراکسیداسیون لیپیدها در سیستم‌‌های‌بیولوژیکی داشته باشد (Jeyakumar et al., 1999; Shobana and Akhilender Naidu, 2000). GSH (Glutathione) یک آنزیم مهم درون زاد در برابر تخریب پراکسیدان­ها در غشاهای سلولی است. GSH می‌تواند برای سم­زدایی در مقابل گونه­های اکسیژن فعال مانند H2O2 و یا کاهش پراکسیدهای چربی عمل کند. (GSH) یک پاک­کننده رادیکال آزاد مستقیم نیز است. این آنزیم به عنوان یک بستر برای GPx (Glutathione peroxidase) و GST (Glutathione S-transferases) عمل می­کند. نتایج این مطالعه حاکی از آن بوده است که ایجاد ایسکمی و بازخونرسانی موجب کاهش سطح CAT، SOD و GPx و همچنین افزایش میزان MDA در بافت کلیه گشته است. به دنبال تجویز فارگسین در گروه تیمار موجب افزایش و بهبودی پارامتر‌های‌آنتی اکسیدانی و کاهش میزان مالون در آلدئید گردیده است. کاهش میزان مالون دی آلدئید به عنوان یکی از شاخص‌های‌مهم استرس اکسیداتیو، نشان دهنده فعالیت آنتی اکسیدانی فارگسین می‌باشد. همچنین می‌توان استنباط کرد که افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی بافت کلیه موجب کاهش تولید رادیکال‌های‌آزاد می‌گردد که مطابق با نتایج مشاهدات قبلی می‌باشد (Zolali et al., 2015). در مطالعه‌ای وانگ و همکاران بیان کردند که فارگسین با بهبود آنزیم‌های‌استرس اکسیداتیو همچون افزایش فعالیت SOD، GPx و GSH و همچنین کاهش میزان MDA منجر به کاهش عوارض قلبی ناشی از ایسکمی قلبی شده است که این نتایج همسو با نتایج حاضر بود (Wang et al., 2015). پاسخ التهابی نشان دهنده دفاع بیولوژیکی از سیستم ایمنی بدن برای بازگرداندن به وضعیت اصلی پس از ایجاد آسیب می‌باشد. تعیین سطح اینترلوکین 1 (IL-1) و فاکتور نکروز دهنده آلفا (TNF-α) به عنوان یکی شاخص مهم در حالت التهابی بدن با توجه به نتایج بدست آمده، موش‌های‌صحرایی ناشی از I/R در گروه کنترل جراحی سطح بالاتری از سیتوکاین‌های‌پیش التهابی را داشتند. در مطالعه زانگ و همکاران نتایج نشان داد ایجاد ایسکمی به مدت 30 دقیقه موجب افزایش معنی دار میزان کراتینین، اوره و TNF- α در موش‌های‌صحرایی تحت جراحی ایسکمی کلیه در مقایسه با گروه شم گردیده است (Zhang et al., 2016). مطالعه‌ای‌نشان داده است که فارگسین  می­تواند تولید و بیان  mRNA TNF-α را در مخاط روده بزرگ موش‌های‌مبتلا به کولیت کاهش دهد. به عنوان یک واسطه مهم التهاب، TNF-α نقش مهمی در پاتوژنز IBD ایفا می‌کند (Wang et al., 2018).

نتیجه نهائی این­که بر اساس یافته­های مطالعه حاضر و نیز سایر محققین، می­توان اظهار داشت که تجویز 12 هفته فارگسین قادر است اثرات مفید و محافظتی در آسیب ایسکمی- بازخونرسانی کلیه داشته باشد که این اثرات احتمالاً از طریق کاهش و تداخل در یک سری از فراینده‌ها ‌از جمله استرس اکسیداتیو و التهاب در بافت کلیه ایجاد می­شود. البته برای اعلام نظر دقیق و قاطع، انجام مطالعات آتی با مدت زمان تیمار طولانی­تر و با دوز‌های‌ بیشتر دارو بر روی موش‌های‌صحرایی تحت القا ایسکمی- بازخونرسانی با مدت زمان بازخونرسانی بیشتر، توصیه می­گردد.

 

سپاسگزاری

نویسندگان از آقای دکتر ناظری برای همکاری در انجام این تحقیق قدردانی می­نمایند.

 

تعارض منافع

نویسندگان اعلام می­دارند که هیچ­گونه تضاد منافعی ندارد.

 

 

 

منابع 

·       Aboutaleb, N., Jamali, H., Abolhasani, M. and Toroudi, H.P. (2019). Lavender oil (Lavandula angustifolia) attenuates renal ischemia/reperfusion injury in rats through suppression of inflammation, oxidative stress and apoptosis. Biomedicine & pharmacotherapy, 110: 9-19.

·       Anonymous .(2004). Australian code of practice for the care and use of animals for scientific purposes, 7th ed., http://www.nhmrc.gov.au/publications/synopse (access in 2011).

·       Ávila, C., Líbano, L., Rojas, I. and Rodrigo, R. (2019). Role of ischemia-reperfusion in oxidative stress-mediated injury during kidney transplantation. Clinical Research, 5:1-4.

·       Bhalodia, Y., Kanzariya, N., Patel, R., Patel, N., Vaghasiya, J., Jivani, N., et al. (2009). Renoprotective activity of benincasa cerifera fruit extract on ischemia/reperfusion-induced renal damage in rat. I J K D, 3(2): 80-85.

·       Choi, S.S., Cha, B.Y., Choi, B.K., Lee, Y.S., Yonezawa, T., Teruya, T., et al. (2013). Fargesin, a component of Flos Magnoliae, stimulates glucose uptake in L6 myotubes. Journal of natural medicines, 67: 320-326.

·       Claiborne, A. (1985). Catalase activity. In: Greenwald, R.A. editor, Hand Book of Methods for Oxygen Radical Research. CRC Press. Boca Raton, Florida, pp: 84-86.

·       Diep, Q.N., Amiri, F., Touyz, R.M., Cohn, J.S., Endemann, D., Neves, M.F., et al. (2002). PPARα activator effects on Ang II–induced vascular oxidative stress and inflammation. Hypertension, 40(6): 866-871.

·       El-Abhar, H.S., Abdallah, D.M. and Saleh, S. (2003). Gastroprotective activity of Nigella sativa oil and its constituent, thymoquinone, against gastric mucosal injury induced by ischaemia/reperfusion in rats. Journal of ethnopharmacology, 84(2-3): 251-258.

·       Fang, Y.Z., Yang, S. and Wu, G. (2002). Free radicals, antioxidants, and nutrition Nutrition, 18: 872-879.

·       Fraga, C.G., Leibovitz, B.E. and Tappel, A.L. (1988). Lipid peroxidation measured as thiobarbituric acid-reactive substances in tissue slices: characterization and comparison with homogenates and microsomes. Free Radical Biology and Medicine, 4(3): 155-161.

·       Garcia-Criado, F.J., Eleno, N., Santos-Benito, F., Valdunciel, J.J., Reverte, M., Lozano-Sanchez, F.S., et al. (1998). Protective effect of exogenous nitric oxide on the renal function and inflammatory response in a model of ischemia-reperfusion. Transplantation, 66(8): 982-90.

·       Han, X., Pan, J., Ren, D., Cheng, Y., Fan, P. and Lou, H. (2008). Naringenin-7-O-glucoside protects against doxorubicin-induced toxicity in H9c2 cardiomyocytes by induction of endogenous antioxidant enzymes. Food and Chemical Toxicology, 46(9): 3140-3146.

·       Jeyakumar, S.M., Nalini, N. and Menon, V.P. (1999). Antioxidant activity of ginger (Zingiber officinale Rosc) in rats fed a high fat diet. Medical science research, 27(5): 341-344.

·       Kirkby, K., Baylis, C., Agarwal, A., Croker, B., Archer, L. and Adin, C. (2007). Intravenous bilirubin provides incomplete protection against renal ischemia-reperfusion injury in vivo. American Journal of Physiology-Renal Physiology, 292(2): F888-F894.

·       Lee, Y.S., Cha, B.Y., Choi, S.S., Harada, Y., Choi, B.K., Yonezawa, T., et al. (2012). Fargesin improves lipid and glucose metabolism in 3T3‐L1 adipocytes and high‐fat diet‐induced obese mice. Biofactors, 38(4): 300-308.

·       Legrand, M., Mik, E.G., Johannes, T., Payen, D. and Ince, C. (2008). Renal hypoxia and dysoxia after reperfusion of the ischemic kidney. Molecular medicine, 14: 502-516.

·       Li, J., Hong, Z., Liu, H., Zhou, J., Cui, L., Yuan, S., Chu, X., et al. (2016). Hydrogen-rich saline promotes the recovery of renal function after ischemia/reperfusion injury in rats via anti-apoptosis and anti-inflammation. Frontiers in pharmacology, 7: 106.

·       Luna, L.G. (1968). Manual of histologic staining methods of the Armed Forces Institute of Pathology. InManual of histologic staining methods of the Armed Forces Institute of Pathology, pp: xii-258).

·       Mansour, S.M., Bahgat, A.K., El-Khatib, A.S. and Khayyal, M.T. (2011). Ginkgo biloba extract (EGb 761) normalizes hypertension in 2K, 1C hypertensive rats: role of antioxidant mechanisms, ACE inhibiting activity and improvement of endothelial dysfunction. Phytomedicine, 18(8-9): 641-647.

·       Minutoli, L., Puzzolo, D., Rinaldi, M., Irrera, N., Marini, H., Arcoraci, V., et al. (2016). ROS‐mediated NLRP3 inflammasome activation in brain, heart, kidney, and testis ischemia/reperfusion injury. Oxidative medicine and cellular longevity, 2016(1): 2183026.

·       Mohajeri, D., Gharamaleki, M.N., Hejazi, S.S. and Nazeri, M. (2013). Preventive effects of turnip (Brassica rapa L.) on renal ischemia-reperfusion injury in rats. Life Science Journal, 10(1): 1165-1170.

·       Nishikimi, M., Rao, N.A. and Yagi, K. (1972). The occurrence of superoxide anion in the reaction of reduced phenazine methosulfate and molecular oxygen. Biochemical and biophysical research communications, 46(2): 849-854.

·       Nishiyama, A., Yao, L., Nagai, Y., Miyata, K., Yoshizumi, M., Kagami, S., et al. (2004). Possible contributions of reactive oxygen species and mitogen-activated protein kinase to renal injury in aldosterone/salt-induced hypertensive rats. Hypertension, 43(4): 841-848.

·       Patschan, D., Patschan, S. and Müller, G.A. (2012). Inflammation and microvasculopathy in renal ischemia reperfusion injury. Journal of transplantation, 2012(1): 764154.

·       Pham, T.H., Kim, M.S., Le, M.Q., Song, Y.S., Bak, Y., Ryu, H.W., et al. (2017). Fargesin exerts anti-inflammatory effects in THP-1 monocytes by suppressing PKC-dependent AP-1 and NF-ĸB signaling. Phytomedicine, 24: 96-103.

·       Rotruck, J.T., Pope, A.L., Ganther, H.E., Swanson, A.B., Hafeman, D.G. and Hoekstra, W. (1973). Selenium: biochemical role as a component of glutathione peroxidase. Science, 179(4073): 588-590.

·       Sancaktutar, A.A., Bodakci, M.N., Hatipoglu, N.K., Soylemez, H., Basarılı, K. and Turkcu, G. (2014). The protective effects of pomegranate extracts against renal ischemia-reperfusion injury in male rats. Urology annals, 6(1): 46-50.

·       Sha, S., Xu, D., Wang, Y., Zhao, W. and Li, X. (2016). Antihypertensive effects of fargesin in vitro and in vivo via attenuating oxidative stress and promoting nitric oxide release. Canadian Journal of Physiology and Pharmacology, 94(999): 900-906.

·       Shen, Y., Li, C.G., Zhou, S.F., Pang, E.C., Story, D.F. and Xue, C.C. (2008). Chemistry and bioactivity of Flos Magnoliae, a Chinese herb for rhinitis and sinusitis. Current medicinal chemistry, 15(16): 1616-1627. 

·       Shobana, S. and Naidu, K.A. (2000). Antioxidant activity of selected Indian spices. Prostaglandins, Leukotrienes and Essential Fatty Acids (PLEFA), 62(2): 107-110.

·       Szcześniak, K.A., Ostaszewski, P., Ciecierska, A. and Sadkowski, T. (2016). Investigation of nutriactive phytochemical–gamma‐oryzanol in experimental animal models. Journal of animal physiology and animal nutrition, 100(4): 601-617.

·       Tanyeli, A., Eraslan, E., GÜLER, M., Kurt, N. and Akaras, N. (2020). Gossypin protects against renal ischemia-reperfusion injury in rats. Kafkas Universitesi Veteriner Fakultesi Dergisi, 26(1).

·       Thurman, J.M. (2007). Triggers of inflammation after renal ischemia/reperfusion. Clinical immunology, 123(1): 7-13.

·       Vijayakumar, R., Surya, D. and Nalini, N. (2004). Antioxidant efficacy of black pepper (Piper nigrum L.) and piperine in rats with high fat diet induced oxidative stress. Redox Report, 9(2): 105-110.

·       Wang, G., Gao, J.H., He, L.H., Yu, X.H., Zhao, Z.W., Zou, J., et al. (2020). Fargesin alleviates atherosclerosis by promoting reverse cholesterol transport and reducing inflammatory response. Biochimica et Biophysica Acta (BBA)-Molecular and Cell Biology of Lipids, 1865(5): 158633.

·       Wang, X., Cheng, Y., Xue, H., Yue, Y., Zhang, W. and Li, X. (2015). Fargesin as a potential β1 adrenergic receptor antagonist protects the hearts against ischemia/reperfusion injury in rats via attenuating oxidative stress and apoptosis. Fitoterapia, 105: 16-25.

·       Wang, Z., Wu, X., Wang, C.L., Wang, L., Sun, C., Zhang, D.B., et al. (2018). Tryptanthrin protects mice against dextran sulfate sodium-induced colitis through inhibition of TNF-α/NF-κB and IL-6/STAT3 pathways. Molecules, 23(5): 1062.

·       Yaribeygi, H., Simental‐Mendía, L.E., Butler, A.E. and Sahebkar, A. (2019). Protective effects of plant‐derived natural products on renal complications. Journal of cellular physiology, 234(8): 12161-12172.

·       Zhang, H., Deng, A., Zhang, Z., Yu, Z., Liu, Y., Peng, S., et al. (2016). The protective effect of epicatechin on experimental ulcerative colitis in mice is mediated by increasing antioxidation and by the inhibition of NF-κB pathway. Pharmacological reports, 68: 514-520.

·       Zhao, W., Zhou, T., Fan, G., Chai, Y. and Wu, Y. (2007). Isolation and purification of lignans from Magnolia biondii Pamp by isocratic reversed‐phase two‐dimensional liquid chromatography following microwave‐assisted extraction. Journal of separation science, 30(15): 2370-2381.

·       Zolali, E., Asgharian, P., Hamishehkar, H., Kouhsoltani, M., Khodaii, H. and Hamishehkar, H. (2015). Effects of gamma oryzanol on factors of oxidative stress and sepsis-induced lung injury in experimental animal model. Iranian journal of basic medical sciences, 18(12): 1257.

·       Zweier, J.L. and Talukder, M.H. (2006). The role of oxidants and free radicals in reperfusion injury. Cardiovascular research, 70(2): 181-190.

 

127