تبیین الگوی نوشهرگرایی در محله‌های نوبنیاد شهر اصفهان (مطالعه موردی محله‌های خانه اصفهان و سپاهانشهر)
سید مجتبی مهدوی
1
(
دانشجوی دکتری، گروه جغرافیا، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
)
احمد خادم الحسینی
2
(
دانشیار گروه جغرافیا، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
)
رضا مختاری ملک آبادی
3
(
دانشیار و و عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان، ایران
)
صفر قائدرحمتی
4
(
دانشیار دانشگاه تربیت مدرس
)
امیر گندمکار
5
(
دانشیار گروه جغرافیا، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
)
کلید واژه: شهر اصفهان, نوشهرگرایی, محلات نوبنیاد, شاخص‌های نوشهرگرایی,
چکیده مقاله :
توسعه روزافزون شهرها و شکل گیری محلات جدید شهری با اصول مدرنسیم و کمرنگ شدن محله‌های تاریخی و بافت قدیمی و سنتی شهر نوعی عدم توازن بین بافت ها و محله‌های شهری را بوجود آورده است که نیاز به ارائه الگوی مناسبی در محلات نوبنیاد و جدید شهری می باشد . رشد روزافزون شهرها ، نیاز به خدمات مطلوب و مناسب جهت سکونت و رفاه کلیه ساکنین و عدم توجه به نیازهای جوامع از جمله مباحثی است که رویکرد و نگرش نوشهرگرایی را مورد توجه ویژه قرارداده است.
هدف کلی این پژوهش بررسی وضعیت محله‌های نوبنیاد شهری از نظر شاخص‌های نوشهرگرایی و تبیین الگوی مناسب نوشهرگرایی در محله‌های شاخص نوبنیاد خانه اصفهان و سپاهانشهر در شهر اصفهان می‌باشد. روش این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و از نظر ماهیت کاربردی می‌باشد. در فرایند انجام پژوهش، با استفاده از روش معادلات ساختاری مبتنی بر رویکرد حداقل مربعات جزئی به تببین الگوی نوشهرگرایی محله‌های نوبنیاد خانه اصفهان، سپاهان شهر پرداخته شد.
با توجه به نتایج پژوهش حاضر، عوامل و شاخص های مهم و کلیدی نوشهرگرایی در محله های مورد مطالعه شهر اصفهان، مبلمان مناسب شهری در سطح محله، وسایل نقلیه شخصی درون محله ها باتوجه به ظرفیت محدوده معابر درون محلی، سرانه فضای سبز و زمان دسترسی بیشتر از ده دقیقه به فضای سبز ، همگونی ساخت و سازها در کنار اماکن تاریخی، وضعیت عملکرد مدیریت شهری و رضایتمندی ساکنین، دستورالعمل‌ها در خصوص ساخت و ساز در بافت‌های قدیمی و هماهنگی بین مقامات، مسئولان و مراجع تصمیم‌گیری و جلوگیری از موازی کاری ها می باشند.
چکیده انگلیسی :
The increasing development of cities and the formation of new urban neighborhoods with the principles of modernism and the fading of the historical neighborhoods and the old and traditional texture of the city has created a kind of imbalance between urban textures and neighborhoods, which requires the provision of a suitable model in newly founded and new urban neighborhoods. . The ever-increasing growth of cities, the need for desirable and suitable services for the residence and well-being of all residents, and the lack of attention to the needs of communities are among the topics that have drawn special attention to the approach and attitude of neo-urbanism.
The general purpose of this research is to investigate the condition of newly founded urban neighborhoods in terms of the indicators of neo-urbanism and to explain the appropriate model of neo-urbanism in the neighborhoods of Isfahan Khane and Sepahanshahr in the city of Isfahan. The method of this research is descriptive-analytical and practical in nature. In the process of conducting the research, by using the method of structural equations based on the partial least squares approach, the explanation of the pattern of neo-urbanism in the neighborhoods of Isfahan Khaneh, Sepahan Shahr was discussed.
According to the results of the present research, the important and key factors and indicators of urbanization in the studied neighborhoods of Isfahan city, suitable urban furniture at the neighborhood level, personal vehicles in the neighborhoods according to the capacity of local roads, per capita green space and access time. More than ten minutes to the green space, the homogeneity of the constructions next to the historical places, the performance status of the urban management and the satisfaction of the residents, the instructions regarding the construction in the old contexts and the coordination between the authorities, the officials and decision-making authorities and the prevention of parallel works.