مطالعه میزان گرایش سرپرستان خانوار مناطق ده‌گانه شهرداری تبریز به گردشگری و رابطه آن با متغیرهای احساس امنیت اجتماعی، دینداری و عزت -نفس
محورهای موضوعی : جامعه شناسی
معصومه آفتابی
1
(
کارشناسی ارشد جامعهشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز- ایران.
)
محمد عباس‌زاده
2
(
دانشیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه تبریز- ایران (نویسنده مسئول).
)
کلید واژه: دینداری, عزت نفس و گردشگری سلامت, : احساس امنیت اجتماعی,
چکیده مقاله :
بررسی نقش احساس امنیت اجتماعی ، دین داری و عزت نفس در گرایش به گردشگری سلامت از مهم ترین اهداف این پژوهش است. دراین پژوهش که به روش پیمایشی انجام شده 400 نفر از سرپرستان خانوار تبریزی ازمناطق ده گانه شهرداری تبریز با استفاده از شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب و با کمک ابزار پرسشنامه مورد مطالعه قرار گرفتند. 31 درصد جامعه آماری این تحقیق را زنان و 69 درصد را مردان تشکیل داده اند. نتایج نشان داد ، بین متغیراحساس امنیت اجتماعی و گردشگری سلامت سرپرستان خانوار تبریز رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد.بین دین داری و گرایش به گردشگری سلامت سرپرستان خانوار تبریز رابطه معنی داری وجود دارد و بین متغیر عزت نفس و گرایش به گردشگری سلامت سرپرستان خانوار تبریز رابطه معنی داری وجود ندارد.
Studying the role of sense of social security, piety and self-esteem inorientation to health tourism is the most important objectives of the presentstudy. In this survey research, 400 family heads rom 10 districts of Tabrizmunicipality were selected as sample size using clustered samplingmethod, being studied with the aid of questioner research tool. 31% ofstatistical population of this study was women and 69% were men. Resultsof the study indicated that, there is a direct and significant relationshipbetween sense of social security and Tabriz family heads’ health tourismorientation. There is a significant relationship between piety and familyheads’ health tourism orientation. However there is not significant relationbetween the variable of self-esteem and orientation to health tourismamong family heads of Tabriz city.
اکبری، رضا. (1388). بررسی تاثیر تبلیغات بر جذب گردشگران، (مطالعه موردی گردشگری بینالملل شهراصفهان)، جغرفیا و توسعه. شماره 17، صص 147-145.
الوانی، سید مهدی؛ و پیروخت، معصومه. (1385). فرایند مدیریت جهانگردی. دفتر پژوهشهای فرهنگی. چاپ اول.
ایزدی، مرتضی؛ و ایوبیان، علی. (1391). وضعیت گردشگری سلامت در ایران فرصت یا تهدید، مجله طب نظامی. دوره 14، شماره 2، ص 70.
بذرافشان، مرتضی؛ و ضرغام بروجنی، حمید. (1392). بررسی عوامل موثر بر اجرای خطمشیهای گردشگری جمهوری اسلامی ایران، مجله برنامهریزی و توسعه گردشگری. شماره 9، صص 51-31.
ذالی بیگلو، محمدحسین؛ حیدری، رحیم؛ و غریب خواجه، سعید. (1392). بررسی میزان احساس امنیت گردشگران در تبریز، فصلنامه دانش انتظامی آذربایجانشرقی. سال سوم، شماره 2، صص 8-2.
راجی، حسین. (1391). بررسی و مطالعه در خصوص توسعه زمینههای جذب توریسم در راستای توسعه اقتصادی شهر رویان. دومین همایش ملی راهکارهای توسعه اقتصادی با محوریت برنامهریزی منطقهای. ص 3.
رسولزاده، مریم؛ و حسننژاد، مریم. (1391). بررسی و اولویتبندی روشهای تبلیغات موثر در جذب گردشگر در استان خراسان رضوی، (مطالعه موردی شهر طرقبه)، فصلنامه مطالعات گردشگری. دوره اول، شماره اول، ص 1.
رکنی، لادن؛ احمدپور، محمدباقر؛ و رضایی، مهدی. (1387). بررسی گردشگری سلامت، (در جزیره کیش بر اساس نیاز سنجی درمانی کشورهای حاشیه خلیج فارس). ششمین همایش علمی فرهنگی گردشگری. صص 93-2.
روحانی، حسن. (1388). درآمدی بر نظریه سرمایه فرهنگی، نشریه راهبرد. سال هجدهم، شماره 53، صص 8-6.
زند رضوی، سیامک؛ ضیایی، کیوان؛ و رحمانی، مریم. (1388). ظرفیتهای سرمایه اجتماعی برای برپایی اجتماعات محلهای در شهر دوستدار کودک در بم، فصلنامه علمی پژوهشی رفاه اجتماعی. سال نهم، شماره 33، صفحه 104-81 .
ساعی، علی؛ نائیجی، مختار؛ و رضایی، محمد. (1389). ارتباط بین تبلیغات و جذب گردشگری فرهنگی در ایران، (مطالعه موردی گردشگران خارجی فرهنگی اصفهان)، دانشنامه علوم اجتماعی. دوره 1، شماره 4، صص 72-70.
شریفی، نوید. (1391). بررسی رابطه بین رونق گردشگری و سرمایه اجتماعی در مناطق ساحلی دریای خزر، فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات مدیریت گردشگری. سال هفتم، شماره 71، صفحه 62.
شجاعیزند، علیرضا. (1384). مدلی برای سنجش دینداری، مجله جامعهشناسی ایران. دوره ششم. شماره اول، صص 38-34.
صیدانی، سید اسکندر؛ هدایتی مقدمه، زهرا. (1389). نقش امنیت در توسعه گردشگری، فصلنامه تخصصی علوم اجتماعی. دانشگاه آزاد واحد شوشتر، سال چهارم، شماره هشتم، ص 102.
طیبی، سید کمیل؛ جباری، امیر؛ و بابکی، رواله. (1386). بررسی رابطه توسعه گردشگری و رشد اقتصادی ایران، پژوهشنامه علوم انسانی و اجتماعی، ویژه اقتصاد. سال هفتم، شماره 26، ص 93.
عباسی، سمیرا. (1391). تحلیل اثر تبلیغات بر گردشگری و بررسی ابزار تبلیغات موثر بر جذب گردشگران، نشریه بازاریابی تبلیغات. ص 2.
غفاری، رامین. (1386). گردشگری و توسعه پایدار شهری. دوره شانزدهم، شماره 63، ص 20.
معتمدنژاد، کاظم. (1386). وسایل ارتباط جمعی. تهران: انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی. چاپ ششم.
مک‌کوایل، دنیس. (1385). مخاطب‌شناسی. ترجمه: مهدی، منتظرالقائم. تهران: انتشارات دفتر مطالعات.
نویدنیا، منیژه. (1382). درآمدی بر امنیت اجتماعی، فصلنامه مطالعات راهبردی. سال ششم، شماره 19، ص 65.
هزارجریبی، جعفر. (1390).احساس امنیت اجتماعی از منظر توسعه گردشگری،. مجله جغرافیا و برنامهریزی محیطی. شماره 22، ص 131.
_||_