تبیین نشاط اجتماعی در بین اقوام و رابطه آن با هویت جمعی (مطالعه موردی اقوام آذری، کرد و لر)
محورهای موضوعی : جامعه شناسی
رسول ربانی
1
(
استاد گروه علوم اجتماعی دانشگاه اصفهان.
)
سمیه کریمی‌زاده اردکانی
2
(
دانشجوی دکتری جامعهشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان.
)
جواد نظری
3
(
دانشجوی دکتری جامعهشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان.
)
حسین رضایی‌امینلویی
4
(
دانشجوی دکتری جامعهشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان
)
کلید واژه: هویت جمعی, نشاط اجتماعی, ارتباط اجتماعی, اقوام ایرانی,
چکیده مقاله :
نشاط اجتماعی پدیده ای ضروری درهرجامعه می باشد. نشاط اجتماعی برای تقویت بسیاری از مؤلفه های رشد اجتماعی مانند امید اجتماعی، اعتماد اجتماعی و .... مفید خواهد بود. چرا که یکی از اصلی ترین نیازهای جوامع امروزی است. هدف مقاله، دست یافتن به میزان نشاط اجتماعی در بین سه قوم ایرانی (آذری، کرد و لر ) می باشد. بررسی این اقوام در 3 شهر تبریز، نقده وشهرکرد انجام شده است. در بررسی چارچوب نظری محققان فرضیه ها را برمبنای نطریه های بلومر، بوردیو و دورکیم تدوین نموده اند. روش مورد استفاده پیمایش بوده و با فرمول کوکران 450 نمونه از جامعه آماری ذکر شده، انتخاب شدکه نمونه گیری چندمرحله ای یعنی نمونه گیری خوشه ای و تصادفی ساده مبنای کار قرار داده شد. یافته های تحقیق نشان می دهد که میزان نشاط در میان اقوام متفاوت بوده و میانگین آن 90/21 می باشد و بیشترین مقدار مربوط به قوم آذری می باشد. متغیرهای رابطه اجتماعی، هویت محلی و ملی در ارتباط با میزان نشاط قرارگرفته و نتایج تحلیل رگرسیونی نشان داد که متغیر هویت محلی بیشترین ارتباط با میزان نشاط داشته است. سپس هویت ملی و بعد هم رسانه بیشترین ارتباط را با متغیر وابسته داشته اند. در صورتی که متغیر روابط کمترین رابطه را با متغیر وابسته درمدل رگرسیونی نشان داده است. اما نکته مهم تر این که عدد 63/0 در سمت راست متغیر وابسته نشان دهنده ضریب عدم تعیین است که مشهور به psi است و اگر این عدد را از 1 کم کنیم، ضریب تعیین مدل به دست می آید. 37/0=62/0-1 یعنی 37 درصد از متغیر وابسته یعنی نشاط اجتماعی توسط این مدل تبیین شده است و این نشانگر برازش خوب مدل می باشد.
Social vitality is one of the necessary phenomenons in any society. To strengthen the elements of social development such as community of hope and social confidence, social vitality is very important. The purpose of this article is to find the amount of social vitality among Iranian tribes (Azeris, Kurds and Lurs). The research was done in Tabriz, Nagadeh and shahre Kord. In examining the theoretical framework the researchers developed the assumptions on the basis of Blomer, Bourdieu and Durkheim. Using the Cochran formula, 450 were selected and the multistage cluster sampling and random sampling of were used to do this. The findings of the study show that social vitality varies among ethnic groups with the mean score of 90/21 and the Azeri has the greatest mean. The relationship between Social relation, local and national identity with social vitality were based and regression analysis showed that the local identity had the highest correlation with social vitality. Then, the national identity and the media had the highest correlation with the dependent variable. More importantly, however, value of 63/0 on the right side of the dependent variable represents the coefficient of determination that is known as psi and if this number is minused from 1, we determine the model coefficient (37/0). It means that 37% of the dependent variable explained by this model.
ازکمپ، ا. (1370). روانشناسیکاربردی. مترجم: ف، رهبر. مشهد: آستان قدس رضوی.
اینگلهارت، ر. (1373). تحول فرهنگی در جامعه پیشرفته صنعتی. مترجم: م، وتر. تهران: کویر.
اعتماد. (1388). زنده باد امید. گفتگو با سوسن شریعتی: ارشاد علیجانی. تهران: ضمیمه ش: 2135، سوم دی.
اعتماد. (1388). امید ملکی، توهم سیاسی امید اجتماعی. ضمیمه ش 2135، سوم دی.
پورحسین، ر. نشاطاجتماعی.www.drph.bloga.com . زمان استفاده از سایت: 1/8/1389.
تنهایی، ح؛ ا. (1383). درآمدی بر مکاتب و نظریههای جامعهشناسی. مشهد: مرندیز.
توسلی، غ. (1380). نظریههای جامعهشناسی. تهران: سمت.
حاجیانی، ا. (1389). مقاله ارائه شده در نشست هویت دینی و علمی. سایت بنیاد بازشناسی لارستان کهن حوزه مطالعات جنوب و خلیج فارس.
ربانی، ر و دیگران. (1389). بررسی عوامل موثر بر هویت اجتماعی شهرهای جدید. فصلنامه مطالعات ملی، سال یازدهم، ش 3.
ربانی، ر و دیگری. (1386). روانشناسی اجتماعی. اصفهان: دانشگاه اصفهان.
رضاییان، علی. (1379). مدیریت رفتار سازمانی. تهران: سمت.
ربانی، ر و دیگران. (1386). بررسی رفاه اقتصادی و اجتماعی و میزان مشارکت شهروندان در امور شهری. مجله علوم اجتماعی، سال چهارم، ش2.
صیادیفر، س. گمشدهای به نام شادی اجتماعی (چرا شاد نیستیم). سایت نشریه قدس، 7/12/1384.
صفیزاده، ف. (1389). شادی و نشاط رمز موفقیت در ایران باستان. سایت نسل برتر.
عبدی، ع و دیگری. (1378). تحولات فرهنگی در ایران. تهران: روش.
کار، آ. (1385). علم شادمانی و نیرومندیهای انسانی. ترجمه: پ، شریفی و دیگران. تهران: سخن.
مایکل، ا. (1383). روانشناسیشادی. ترجمه: م، گوهری و دیگران. اصفهان: انتشارات جهاد دانشگاهی.
نساج، ح. (1388). جهانی شدن و هویت اقوام ایرانی. فصلنامه پژوهش، سیاستنظری، ش پنجم، دوره جدید.
هزارجریبی، ج و دیگری. (1388). بررسی عوامل مؤثر بر نشاط اجتماعی در شهر تهران. نشریه جامعهشناسیکاربردی، سال بیستم ، ش 1.
واحد بهداشت و روان مرکز بهداشت شرق تهران. نشاطاجتماعی و سلامت روان. سایت دانشگاه علوم پزشکی و درمانی شهید بهشتی. زمان استفاده ازسایت: 10/8/1389.
وزارت کشور. (1388). پیش نویس طرح نشاط اجتماعی وزارت کشور. سایت وزارت کشور.
Adams Vh.a. (1997). paradox in African Amrican quality of life. social indicators Research.p 502.
Argyle.M. (1999). Causes and correlates of happiness in D.kahneman. E.diener & N.Schwarz(Eds). well- being:the foundations of hedonic psychology (pp 353-373 ).
Campbell, A. (1981). the sense of well-being in America. new York:Mc GROW-Hill.
Gilbert p, trower p. (1990). the Evolution and manifestation of social anxiety in crozier WR, shyness and Embarrasment: prospective from social psychology (pp,144.177). Cambridge, uk: Cambridge university press.
Martin MW, Gawron V.J. (1979). individual differences in pdlly annaism. journal of personality assessment (p430.412.411).
Seligman and Danner, E, M. (2002). Very happy people, sychological sience. 13:81-4.
Zhan, L. (1992). Quality of life conceptual and mensurment issue. journal of advance nursing 17, 596.