کفایت روان سنجی نسخه ی فارسی مقیاس تمایل به عضلانی بودن در ورزشکاران مرد رشته ی پرورش اندام شهرستان گرگان

محورهای موضوعی : روش ها و مدل های روانشناختی

رضا مولودی ¹ , سامان نونهال ² , اصغر دادخواه اصغر دادخواه ³

1 - دانشجوی دکتری روان شناسی بالینی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران
3 - استاد گروه روان شناسی بالینی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران

تاریخ دریافت : 1392/06/24 تاریخ پذیرش : 1392/06/24 تاریخ انتشار : 1391/10/01

کلید واژه: مقیاس تمایل به عضلانی بودن, کفایت روان سنجی, پرورش اندام,

چکیده مقاله :

هدف از این مطالعه، بررسی خصوصیات روان­سنجی نسخه­ی فارسی مقیاس تمایل به عضلانی بودن در ورزشکاران رشته­ی پرورش اندام بود. 400 نفر از ورزشکاران مرد رشته­ی پرورش اندام شهرستان گرگان بصورت در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه­های پژوهش شامل مقیاس تمایل به عضلانی بودن، مقیاس وابستگی به تمرین، پرسشنامه­ی بررسی اختلال­های خوردن، و پرسشنامه­ی اختلال در عملکرد پاسخ دادند. نتایج مربوط به تحلیل عاملی اکتشافی سه عامل نگرش به تصویر تن عضلانی، رفتارهای مربوط به عضلانی بودن، و مصرف دارو برای پرورش عضلات را آشکار ساخت. عامل مصرف دارو برای پرورش عضلات برای اولین بار در پیشینه­ی پژوهشی مقیاس تمایل به عضلانی بودن ظاهر شد. این عامل­ها از همسانی دورنی و روایی همگرایی مناسب و رضایت­بخشی برخوردارند. یافته­های این مطالعه شواهد اولیه را در مورد روایی و اعتبار مناسب مقیاس تمایل به عضلانی بودن عرضه می­کنند، اما در مورد تأیید روایی عامل جدید مصرف دارو برای پرورش عضلات و هم­چنین بررسی خصوصیات روان­سنجی مقیاس در ورزشکاران سایر رشته­ها به تحقیقات بیش­تری نیاز است.

چکیده انگلیسی:

The Purpose of the present study was to evaluate reliability and validity of Persian version of drive for muscularity scale in Gorganian Body builder men.  After a rigorous translation and back-translation procedure, 400 men completed, Drive for muscularity scale, Exercise Dependence Scale, Eating Disorder Examination Questionnaire, And Clinical Impairment Assessment.   Exploratory factor analysis revealed 3 factor solution named muscularity- oriented body image attitudes, muscularity-oriented behaviors, and drug use in order to developing muscles. These factors showed good to satisfactory internal consistency and convergent validity. The study provides primary evidence toward validity and reliability of Persian version of Drive for Muscularity scale. However, further studies need to establish validity of drug use in order to developing muscles. In addition, psychometric properties of the scale in other athletic majors and women should be assessed.