بررسی رابطه علی خودکارآمدی تحصیلی و سازگاری تحصیلی با میانجی¬گری هیجان-های تحصیلی
محورهای موضوعی : روش ها و مدل های روانشناختیعزتاله قدم‌پور 1 , محمد عباسی 2 , عرفان بهرامی 3 , مسعود جعفری 4
1 - استاد، گروه روان¬شناسی، دانشگاه لرستان، خرم¬آباد، ایران
2 - دانشیار، گروه روان¬شناسی، دانشگاه لرستان، خرم¬آباد، ایران
3 - دانشجوی دکتری، گروه روان¬شناسی، دانشگاه لرستان، خرم¬آباد، ایران
4 - آموزگار رسمی مقطع ابتدایی
کلید واژه: خودکارآمدی تحصیلی, هیجان¬های مثبت تحصیلی, هیجان¬های منفی تحصیلی, سازگاری تحصیلی.,
چکیده مقاله :
زمینه و هدف: خودکارآمدی تحصیلی از جمله عواملی است که با سازگاری تحصیلی دانشجویان مرتبط است بنابراین، شناسایی عواملی که بر روی این رابطه تاثیرگذار هستند، ضرورت پیدا میکند. از این رو، این پژوهش با هدف بررسی رابطه علی خودکارآمدی تحصیلی و سازگاری تحصیلی با میانجیگری هیجانهای تحصیلی انجام شد.
روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی-همبستگی از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه لرستان در سال تحصیلی 1400-1399 و نمونه آماری 313 نفر (245 دختر و 68 پسر) بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده مقیاس خودکارآمدی تحصیلی، پرسش‌نامه هیجانهای تحصیلی و پرسش‌نامه سازگاری تحصیلی دانشجویان مورد تحلیل معادلات ساختاری شدند. به منظور پردازش داده‌ها، روش معادلات ساختاری به کار رفت.
یافته ها: یافته ها نشان داد شاخصهای برازندگی مطلوب و مدل پیشنهادی ارائه شده مورد تایید است. مطابق با یافته های پژوهش، اثر مستقیم خودکارآمدی تحصیلی و هیجانهای مثبت به سازگاری تحصیلی معنیدار و مثبت و مسیر مستقیم هیجانهای منفی به سازگاری تحصیلی معنیدار و منفی بود. هم‌چنین، اثر غیرمستقیم خودکارآمدی از راه نقش میانجی هیجانهای تحصیلی مثبت و هیجانهای تحصیلی منفی بر سازگاری تحصیلی نیز معنیدار بود.
نتیجه گیری: دانشجویانی که خودکارآمدی تحصیلی بالاتری دارند، هیجانهای مثبت بیش‌تری داشته و بالطبع امیدی بیش‌تر به جریان تحصیلی دارند و در نتیجه سازگاری تحصیلی بالاتری دارند. این افراد از زندگی تحصیلی خود لذت می‌برند. هم‌چنین، دانشجویان با خودکارآمدی بالا در مسیر تحصیل خود با هیجانات منفی از قبیل اضطراب و خشم کم‌تر درگیر شده و در نتیجه سازگاری تحصیلی بیش‌تری را از خود نشان میدهند.
Background and purpose: Academic self-efficacy is one of the factors that are related to the academic adjustment of students, so it becomes necessary to identify the factors that influence this relationship. Therefore, this research was conducted with the aim of investigating the causal relationship of academic self-efficacy and academic adjustment with the mediation of academic emotions.
Methods: In terms of purpose, this research was applied and in terms of method, it was descriptive-correlation type of structural equation model which was carried out in the form of path analysis. The statistical population of all Lorestan University students in the academic year 2020-2021; The statistical sample was 313 people, who were selected by available sampling method. The tools used were the Collegians Academic Self - Efficacy Scales (CASES), the Academic Emotions Questionnaire (AEQ) and the Student Adaptation to College Questionnaire (SACQ). Data were processed using structural equation modeling.
Findings: The findings showed that the optimal fit indices and the proposed model are approved. According to the research findings, the direct effect of academic self-efficacy and positive emotions to academic adjustment was positive and significant, and the direct path of negative emotions to academic adjustment was negative and significant. Also, the indirect effect of self-efficacy through the mediating role of positive and negative academic emotions on academic adjustment was significant.
Conclusion: Students who have higher academic self-efficacy, have more positive emotions, and more hope for the academic flow and as a result, experience higher academic adjustment. These people enjoy their academic life. Also, students with high self-efficacy are less involved with negative emotions such as anxiety and anger in their studies, and as a result, they show more academic adjustment.