بازشناسی ابعاد تمثیلی شخصیت پیر طریقت
محورهای موضوعی : تمثیل در زبان و ادب فارسی
فاضل عباس زاده
1
(استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد پارس آباد مغان - ایران)
مهدی جباری
2
(مدرس زبان و ادبیات فارسی
دانشگاه فرهنگیان- پردیس الزهراء زنجان - ایران)
کلید واژه: تمثیل, تصوّف, پیر, کرامت, سیر و سلوک, Sufism, journey, Allegory, master, dignity,
چکیده مقاله :
پیمودن وادی‌های سخت وهولناک طریقت، بدون تمسک به وجود وارسته‌ی پیر و مراد مقدور نیست. لزوم حضور معنوی پیر در سیرو سلوک مریدان، از جمله‌ی موضوعات مهم و دامنه داری است که بیشتر به صورت تمثیلی و نمادین در کانون توجه صوفیه قرار گرفته است. به جز شمار اندکی از متصوّفه چون اویسیان که به مجذوبان، نامبردار بودند و کشف و شهود و راهیابی به حقیقت را تنها از طریق مراقبه و زدودن شوائب از لوح ضمیرخویش، میسر می‌دانسته‌اند، اکثر بزرگان تصوّف، بر ضرورت پیرگزینی تأکید داشته‌اند و براین باور بوده‌اند که توفیق در سیر و سلوک و پیمودن نشیب و فراز جاده‌ی طریقت، بی مدد پیر محقّق نمی‌گردد. در این مقاله ضمن به دست دادن تعریفی مانع و جامع از پیر در عرفان، بخشی از شاخص‌های تمثیلی پیران طریقت در حیطه‌های متفاوت؛ یعنی لزوم پیروی از پیر، شرایط احراز مقام پیری، کرامت پیران و مراتب ایشان، به روایت منابع عرفانی مورد واکاوی قرار گرفته است و سپس به بررسی محاسن و معایب تبعیت مرید از مراد در نظام خانقاهی پرداخته شده است.
Walking though hard ways, without Trusting master and disciple is not possible. Thus the need for attendance of the spiritual master has been among the major issues at the center of sufism. Except for a small number of sufis, like Ovagsian who considered discovery journey is merely possible through meditation; that most sufi scholars have emphasized the need for choosing master, believing that success in the journey through ups and downs on the way to perfection, can not be achieved without the help of a master. In this paper, we provide a comprehensive definition of master in the Theasosophy. We include the master and to need to follow master.