چالش های فراروی جریان اسلام‌گرایی نوین در ساخت قدرت ترکیه
محورهای موضوعی : مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی
کلید واژه: ترکیه, قدرت, حزب عدالت و توسعه, سکولار, اسلام‌گرا,
چکیده مقاله :
کامبیز قهرمانی[1]- ابراهیم متقی[2]- علیرضا گلشنی[3] تاریخ دریافت: 25/9/1398- تاریخ پذیرش: 26/10/1398 چکیده هدف این پژوهش بررسی چالش های فراروی جریان اسلام‌گرای نوین در ساخت قدرت ترکیه اسلام‌گرایی است. اسلام‌گرایان نوین ترکیه بازیگرانی هستند که به طور عملی توانسته اند گفتمان کمالیستی در این کشور را به روش های دموکراتیک تضعیف کرده، گفتمان تازه اسلام‌گرایی را در این کشور به منصه ظهور برسانند. سیاست داخلی و خارجی ترکیه پس از به قدرت رسیدن حزب عدالت و توسعه با دو چالش عمده روبرو شده است: اقتدارگرایی داخلی، و سیاست تهاجمی در سیاست خارجی. هر دو مسئله به‌شدت مشروعیت داخلی و بین‌المللی ترکیه را تحت تأثیر قرار داده است. اقتدارگرایی داخلی بیش از هر چیز ناظر بر قدرت‌طلبی اردوغان است که با حذف رقیبان و تغییرات در قانون اساسی، یادآور سلطانیسم اسلامی و ترکی است که مدت‌های طولانی بر گذشته ترکیه مستولی بوده‌اند. نوعثمانی‌گری محور اصلی سیاست خارجی ترکیه است. رهبران ترک تلاش می‌کنند تا با تکیه بر نقش محوری این کشور، جایگاه و رسالتی تاریخی و بزرگ برای کشورشان در نظر گیرند. از سوی دیگر، تعلقات ایدئولوژیکی نیز رهبران حزب عدالت و توسعه را رها نمی‌کند. آنان با این استدلال که ترکیه کشوری اسلامی است به شدت به دفاع از سیاست‌های منطقه‌ای برخی جریان‌های اسلام‌گرا نظیر اخوان‌المسلمین روی آورده‌اند. [1]- دانشجوی دکتری، اندیشه سیاسی، گروه علوم سیاسی، واحد شهرضا، دانشگاه آزاد اسلامی شهرضا، ایران gharamanikambiz@yahoo.com [2]- استاد تمام و عضو هیئت علمی، علوم سیاسی، گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران emottghi@ut.ac.ir [3]- دانشیار و عضو هیئت علمی، علوم سیاسی، گروه علوم سیاسی، واحد شهرضا، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا، ایران agolshani41@yahoo.com
Kambiz Gharamani[1] Ebrahim Motaghi[2] Ali Reza Golshani[3] Abstract: The purpose of this study is to examine the challenges facing the new Islamist current in the construction of Turkish Islamist power. The new Islamists in Turkey are actors who practically undermined the Kemalist discourse in a democratic way, bringing the new discourse of Islamism to the fore. Turkey's domestic and foreign policy have faced two major challenges since the AKP came to power: domestic authoritarianism, and aggressive foreign policy. Both issues have greatly affected Turkey's domestic and international legitimacy. Domestic authoritarianism, above all, looks at Erdogan's power-seeking, reminiscent of rivals and changes in the constitution, reminiscent of Islamic and Turkish monarchies that have long dominated Turkey's past. Neo-Ottomanism is the central axis of Turkish foreign policy. Turkish leaders strive to build on their country's "pivotal" role and place a historic and grand mission in their country. On the other hand, ideological orientation does not abandon the leaders of the AKP. By arguing that Turkey is an Islamic state, they have strongly defended the regional policies of some Islamist currents, such as the Muslim Brotherhood. [1] PhD student, Political Thought, Department of Political Science, Shahreza Branch, Islamic Azad University of Shahreza, Iran [2] Professor and Faculty Member, Political Science, Department of Political Science, Faculty of Law and Political Science, University of Tehran [3] Associate Professor, Department of Political Science, Shahreza Branch, Islamic Azad University, Shahreza Branch, Iran
_||_