سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال بحران دوم قرهباغ
محورهای موضوعی : مجله پژوهش های سیاسی و بین المللیفاضل فیضی 1 , نفیسه نعمتزاده 2
1 - استادیار روابط بین الملل در گروه علوم سیاسی دانشکده حقوق و علوم سیاسی واحد تاکستان، تاکستان(ایران).
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد روابط بین الملل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد الکترونیکی، تهران(ایران).
کلید واژه: سیاست خارجی, ایران, جمهوری آذربایجان, ارمنستان, قرهباغ, بحران, منافع ملی.,
چکیده مقاله :
تحولات منطقه قفقاز جنوبی به دلیل مجاورت جغرافیایی و قرابت قومی، دینی و فرهنگی که مردم این منطقه با ایران دارند، بر منافع ملی جمهوری اسلامی ایران تاثیر گذار میباشد. در این راستا ایران در جهت نقش آفرینی در بحران اول قرهباغ، سیاست بیطرفی فعال را اتخاذ نمود. این درحالی است که طی بحران دوم، ایران بهطور صریحتری از تعلق «قره باغ» به آذربایجان صحبت کرد. این مقاله به بررسی تغییر راهبرد سیاست خارجی ایران در بحران دوم قرهباغ و پاسخ به این سؤال میپردازد که «چه عواملی باعث تغییر راهبرد سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال بحران دوم قرهباغ شد»؟ به نظر میرسد سیاست ایران بهعنوان یک کشور اسلامی و شیعی و در سایه مؤلفههایی همچون قومیت و مذهب به تغییر راهبرد سیاست خارجی ایران در بحران دوم در قالب تاکید بر تمامیت ارضی آذربایجان ضمن احترام به حقوق اقلیتهای قومی و خدشهناپذیری مرزهای بینالمللی انجامید.این نوشتار بر اساس روششناسی توصیفی _ تحلیلی و منابع کتابخانه ای انجام گرفته است.
Developments in the South Caucasus region have an impact on the national interests of the Islamic Republic of Iran due to the geographical proximity and ethnic, religious and cultural affinity that the people of this region have with Iran. In this regard, Iran adopted a policy of active neutrality in order to play a role in the first Nagorno-Karabakh crisis. This is while during the second crisis, Iran spoke more openly about "Karabagh" belonging to Azerbaijan. This article examines the change of Iran's foreign policy strategy in the second Nagorno-Karabakh crisis and answers the question, "What factors caused the change in the foreign policy strategy of the Islamic Republic of Iran regarding the second Nagorno-Karabakh crisis?" It seems that Iran's policy as an Islamic and Shia country and in the shadow of factors such as ethnicity and religion led to a change in Iran's foreign policy strategy in the second crisis in the form of emphasizing the territorial integrity of Azerbaijan while respecting the rights of ethnic minorities and the inviolability of international borders. The basis of descriptive-analytical methodology and library resources has been done.