یکپارچهسازی ذینفعان و عملکرد مالی؛ نقش میانجیگری جهتگیری پایداری زیست محیطی
محورهای موضوعی :
دانش سرمایهگذاری
مسعود فرح آبادی
1
,
فرزانه حیدر پور
2
,
آزیتا جهانشاد
3
1 - گروه حسابداری، واحد بین الملل کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران
2 - گروه حسابداری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - گروه حسابداری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
تاریخ دریافت : 1399/09/29
تاریخ پذیرش : 1399/12/25
تاریخ انتشار : 1400/07/01
کلید واژه:
جهتگیری پایداری زیست محیطی,
عملکرد مالی,
یکپارچهسازی ذینفعان,
چکیده مقاله :
هدف از این مقاله، مطالعه تاثیر یکپارچه سازی ذی نفعان و عملکرد مالی با توجه به نقش میانجی گری جهت گیری پایداری زیست محیطی بوده است. نمونه آماری شامل 392 نفر از مدیران و کارشناسان شرکت های بورسی بوده که با بهره گیری از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده است. نوع پژوهش، از نظر هدف در زمره تحقیقات کاربردی و از منظر گردآورده داده ها از نوع تحقیقات توصیفی-پیمایشی با توصیفی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بوده است. با بررسی نتایج تحلیل ها، آزمون فرضیه ها نشان داد که یکپارچه سازی ذی نفعان بر عملکرد مالی با نقش میانجی جهت گیری پایداری زیست محیطی تاثیرگذار است. بر این اساس، نظارت و مشارکت ذی نفعان بر رفتار مدیریت در زمینه جهت گیری پایداری زیست محیطی با توجه به نظریه نمایندگی، علاوه بر بهبود عملکرد اقتصادی ناشی از بهره گیری از استراتژی های تولید و مدیریت بهتر، شامل مزایای بلند مدت از عملکرد زیست محیطی بهتر، مانند اجتناب از تعهدات زیست محیطی در آینده نیز خواهد بود.
چکیده انگلیسی:
The purpose of this study was to study the impact of stakeholder integration and financial performance with respect to the mediating role of environmental sustainability orientation. The statistical sample consisted of 392 managers and experts of stock exchange companies who were selected using random sampling method. The type of research was applied research in terms of purpose and descriptive-survey research in terms of data collection with a description of structural equation modeling. Examining the results of the analysis, testing the hypotheses showed that stakeholder integration has an impact on financial performance with the mediating role of environmental sustainability orientation. Accordingly, stakeholder monitoring and participation in management behavior in the field of environmental sustainability orientation according to agency theory, in addition to improving economic performance due to better production and management strategies, including long-term benefits of environmental performance. Better yet, it will be like avoiding environmental commitments in the future.
منابع و مأخذ:
جباری پیریوسفیان، جابر؛ نوبری، علیرضا (1399). شناسایی و رتبه بندی عوامل سرمایه گذاری سبز، فصلنامه دانش سرمایه گذاری، سال نهم، شماره 34، ص ص: 107-71.
محفوظی، غلام رضا؛ اکبری، محسن؛ قاسمی شمس، معصومه (1396). بررسی تأثیر مسئولیت اجتماعی شرکت ها بر حساسیت سرمایهگذاری به جریان نقدی، فصلنامه دانش سرمایه گذاری، سال ششم، شماره 21، ص ص: 57 –
شهسواری، معصومه؛ سلمانی، رسول (1397). بررسی پیامدهای اقتصادی مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت ها با تأکید بر کارایی سرمایهگذاری، فصلنامه دانش سرمایه گذاری، سال هفتم، شماره 27، ص ص: 240 –
Amankwah‐Amoah, J., Danso, A., & Adomako, S. (2019). Entrepreneurial orientation, environmental sustainability and new venture performance: Does stakeholder integration matter?. Business Strategy and the Environment, 28(1), 79-87.
Assembly, G. (2015). Resolution adopted by the General Assembly on 19 September 2016. A/RES/71/1, 3 October 2016 (The New York Declaration).
Beckman, E., Kumar, A., & Kim, Y. K. (2013). The impact of brand experience on downtown success. Journal of Travel Research, 52(5), 646-658.
Bhattacharya, C. B., & Sen, S. (2003). Consumer–company identification: A framework for understanding consumers’ relationships with companies. Journal of marketing, 67(2), 76-88.
Boiral, O., Ebrahimi, M., Kuyken, K., & Talbot, D. (2019). Greening remote SMEs: The case of small regional airports. Journal of Business Ethics, 154(3), 813-827.
Choi, J., & Wang, H. (2009). Stakeholder relations and the persistence of corporate financial performance. Strategic management journal, 30(8), 895-907.
Danso, A., Adomako, S., Lartey, T., Amankwah-Amoah, J., & Owusu-Yirenkyi, D. (2019). Stakeholder integration, environmental sustainability orientation and financial performance. Journal of business research.
Desai, V. M. (2018). Collaborative stakeholder engagement: An integration between theories of organizational legitimacy and learning. Academy of Management Journal, 61(1), 220-244.
Erdiaw‐Kwasie, M. O., Alam, K., & Kabir, E. (2017). Modelling corporate stakeholder orientation: Does the relationship between stakeholder background characteristics and corporate social performance matter?. Business Strategy and the Environment, 26(4), 465-479.
Fernández-Cuesta, C., Castro, P., Tascón, M. T., & Castaño, F. J. (2019). The effect of environmental performance on financial debt. European evidence. Journal of cleaner production, 207, 379-390.
Fiaschi, D., Giuliani, E., & Nieri, F. (2017). Overcoming the liability of origin by doing no-harm: Emerging country firms’ social irresponsibility as they go global. Journal of World Business, 52(4), 546-563.
Foxon, T. J. (2011). A coevolutionary framework for analysing a transition to a sustainable low carbon economy. Ecological Economics, 70(12), 2258-2267.
Freeman, R. E. (1984). Strategic Management. A Stakeholder Approach. Pitman, Boston
Hang, M., Geyer‐Klingeberg, J., Rathgeber, A., & Stöckl, S. (2018). Economic development matters: A meta‐regression analysis on the relation between environmental management and financial performance. Journal of Industrial Ecology, 22(4), 720-744.
Harrison, J. S., & Wicks, A. C. (2013). Stakeholder theory, value, and firm performance. Business ethics quarterly, 97-124.
Hategan, C. D., Sirghi, N., Curea-Pitorac, R. I., & Hategan, V. P. (2018). Doing well or doing good: The relationship between corporate social responsibility and profit in Romanian companies. Sustainability, 10(4), 1041.
Huang, Q., Chen, X., Ou, C. X., Davison, R. M., & Hua, Z. (2017). Understanding buyers' loyalty to a C2C platform: the roles of social capital, satisfaction and perceived effectiveness of e‐commerce institutional mechanisms. Information systems journal, 27(1), 91-119.
Lee, S. Y. (2012). Corporate carbon strategies in responding to climate change. Business Strategy and the Environment, 21(1), 33-48.
Lewandowski, S. (2017). Corporate carbon and financial performance: The role of emission reductions. Business Strategy and the Environment, 26(8), 1196-1211.
Pislaru, M., Herghiligiu, I. V., & Robu, I. B. (2019). Corporate sustainable performance assessment based on fuzzy logic. Journal of cleaner production, 223, 998-1013.
Plaza-Úbeda, J. A., de Burgos-Jiménez, J., & Carmona-Moreno, E. (2010). Measuring stakeholder integration: knowledge, interaction and adaptational behavior dimensions. Journal of Business Ethics, 93(3), 419-442.
Porter, M. E., & Kramer, M. R. (2011). The Big Idea: Creating Shared Value. How to reinvent capitalism—and unleash a wave of innovation and growth. Harvard Business Review, 89(1-2).
Roxas, B., Ashill, N., & Chadee, D. (2017). Effects of entrepreneurial and environmental sustainability orientations on firm performance: A study of small businesses in the Philippines. Journal of Small Business Management, 55(sup1), 163-178.
Putz, R. (2017). Exploring U-shaped relationships between Corporate Environmental Management Performance and Corporate Financial Performance (A&C).
Shevchenko, A., Pan, X., & Calic, G. (2020). Exploring the effect of environmental orientation on financial decisions of businesses at the bottom of the pyramid: Evidence from the microlending context. Business Strategy and the Environment, 29(5), 1876-1886.
Wang, Y. M., Chin, K. S., Poon, G. K. K., & Yang, J. B. (2009). Risk evaluation in failure mode and effects analysis using fuzzy weighted geometric mean. Expert systems with applications, 36(2), 1195-1207.
Yu, Y., & Huo, B. (2019). The impact of environmental orientation on supplier green management and financial performance: The moderating role of relational capital. Journal of cleaner production, 211, 628-639.
_||_