حاکمیت معاویه و استراتژی حکمروایی تطمیعی
محورهای موضوعی : فصلنامه تاریخزینب امیدی 1 , سید علیرضا واسعی 2 , محمود سید 3
1 - دانشجوی دکترا تاریخ اسلام ، گروه تاریخ و باستان شناسی ، واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران
2 - دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی ، تهران ، ایران
3 - استادیار گروه تاریخ و باستان شناسی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
کلید واژه: اقتدار گرایی, حکمروایی تطمیعی, معاویه, دهاه اربعه عرب,
چکیده مقاله :
نظام اجتماعی جزیره العرب قبل از اسالم، در محدوده نظام قبیله ای و عشیره ای بوده و سازمان اجتماعی واحدی در این سرزمین شکل نگرفته بود. این مسئله بیش از هر چیز، متأثر از تراکم جمعیتی باال، نفوذ قدرتمند سنت ها، عدم رشد فکری و تمدنی و ... بود که بر نوع نظام سیاسی حاکم بر مناطق مختلف جزیرة العرب تأثیر گذاشت و نوع سیادت آنها را متناسب با توسعه و یا عدم توسعه سازمان اجتماعی پیش برد. با گسترش جزیره، حاکمیت واحدی تحت لوای اسالم شکل گرفت.با این حال با رحلت پیامبر گرامی اسالمی برخی از مظاهر دوره جاهلیت مجددا بازتولید شد و برخی از شخصیت ها از شرایط موجود در جهت اقتدار یابی خود بهره برداری کردند. بر اساس آنچه بیان گردید، سوال محوری پژوهش حاضر این است استراتژی حکمروایی معاویه برای کسب قدرت و حفظ آن با تکیه به همراهی و همکاری دیگر دعاء چگونه بوده است. فرضیه مطرح شده آن است که معاویه شخصا برای رسیدن به قدرت و تحکیم پایه های اقتدار از مجموعه عواملی استفاده کرد که دهاه عرب بخشی از مولفه ها دراین سیاست چندجانبه بودند. پژوهش حاضر با تکیه بر منابع کتابخانه ای و به روش توصیفی- تحلیلی سامان یافته است.
The transformation of the Islamic caliphate into the Umayyad dynasty, which took place relatively shortly after the demise of Prophet Mohammad became the source of many questions and reflections, especially since those who led such a change were the Islam’s antagonists in the early years of prophecy and the rise of Islamic rule. Although the role of the deep-rooted tradition of tribalism and tribal activist families cannot be ignored in this authorization, what captivates the minds of researchers is the convergent role of the characters who were known in pre-Islamic times as the Arab’s geniuses.In this paper by adopting a transcendental approachto the role of heroes / geniuses / figures in history and assuming thatthe four geniuses, especially Mu'awiyah as a central figure had a Prominent role in the reproduction of the Arab political system, answers to the central question of why Islamic society quickly turned to the pre-Islamic political system and surrendered to a governance that was not justified so much on the scale of Islamic values