طراحی مدل دگردیسی با رویکرد پاسخگویی به محیط در آموزش و پرورش شیراز
شیوا بنی هاشمی
1
(
)
رضا زارعی
2
(
استادیار گروه مدیریت آموزشی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران.
)
عبداله احمدی
3
(
گروه مدیریت آموزشی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران.
)
احمد رضا اوجی نژاد
4
(
استاديار گروه علوم تربيتي دانشگاه آزاداسلامی واحد مرودشت
)
کلید واژه: دگردیسی سازمانی, پاسخگویی به محیط, مدیریت استراتژیک منابع انسانی, تضمین کیفیت یاددهی-یادگیری, تحول دیجیتالی, تحول سازمانی, آموزش و پرورش شیراز, تحلیل مضمون, مدل مفهومی.,
چکیده مقاله :
هدف این پژوهش، طراحی و اعتباریابی مدل دگردیسی با رویکرد پاسخگویی به محیط در آموزش و پرورش شیراز بود. این تحقیق با رویکرد توسعه‌ای و به روش ترکیبی انجام شد. در بخش کیفی، از تحلیل مضمون و مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با 26 نفر از مدیران و معلمان آموزش و پرورش شیراز استفاده شد. انتخاب نمونه‌ها به روش هدفمند و بر اساس اشباع نظری صورت گرفت. به‌منظور تأمین اعتبار داده‌ها، بازبینی مشارکت‌کنندگان و مرور خبرگان غیرشرکت‌کننده به کار گرفته شد. نتایج این مرحله نشان داد که مدل دگردیسی شامل چهار بعد اصلی است: مدیریت استراتژیک منابع انسانی، تضمین کیفیت فرایند یاددهی-یادگیری، تحول دیجیتالی، و تحول سازمانی که در مجموع 25 شاخص را دربرمی‌گیرد.بر اساس نتایج بخش کیفی، ابزار جمع‌آوری داده‌های کمی طراحی و بین 250 معلم در آموزش و پرورش شیراز توزیع شد. در بخش کمی، پژوهش به روش توصیفی-همبستگی انجام شد و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Smart PLS و تحلیل عاملی تأییدی مورد بررسی قرار گرفت. اعتبار مدل از نظر روابط ساختاری و شاخص‌های اندازه‌گیری تأیید شد.یافته‌ها نشان داد که توجه به ابعاد چهارگانه مدل دگردیسی، می‌تواند نظام آموزش و پرورش را در انطباق با تغییرات محیطی و پاسخگویی به نیازهای اجتماعی و آموزشی یاری کند. مدیریت استراتژیک منابع انسانی موجب ارتقای شایستگی‌ها و عملکرد کارکنان می‌شود، تضمین کیفیت در فرایند یاددهی-یادگیری باعث بهبود نتایج آموزشی می‌گردد، تحول دیجیتالی استفاده بهینه از فناوری را تسهیل می‌کند، و تحول سازمانی موجب تقویت ساختارهای مدیریتی و افزایش انعطاف‌پذیری می‌شود. نتایج این پژوهش نشان داد که مدل پیشنهادی می‌تواند به‌عنوان الگویی عملی برای تدوین برنامه‌های راهبردی و بهبود عملکرد سازمانی در آموزش و پرورش شیراز مورد استفاده قرار گیرد.
چکیده انگلیسی :
The aim of this research was to design and validate a transformation model with an environmental responsiveness approach in Shiraz education. This research was conducted with a developmental approach and a mixed method. In the qualitative part, content analysis and semi-structured interviews with 26 managers and teachers of Shiraz education were used. Samples were selected purposively and based on theoretical saturation. In order to validate the data, participant review and non-participating expert review were used. The results of this stage showed that the transformation model includes four main dimensions: strategic human resource management, quality assurance of the teaching-learning process, digital transformation, and organizational transformation, which includes a total of 25 indicators. Based on the results of the qualitative part, a quantitative data collection tool was designed and distributed among 250 teachers in Shiraz education. In the quantitative part, the research was conducted using a descriptive-correlational method and the data were examined using Smart PLS software and confirmatory factor analysis. The validity of the model was confirmed in terms of structural relationships and measurement indicators. The findings showed that paying attention to the four dimensions of the transformation model can help the education system adapt to environmental changes and respond to social and educational needs. Strategic human resource management improves employee competencies and performance, quality assurance in the teaching-learning process improves educational outcomes, digital transformation facilitates the optimal use of technology, and organizational transformation strengthens management structures and increases flexibility. The results of this study showed that the proposed model can be used as a practical model for developing strategic plans and improving organizational performance in Shiraz education.
منابع فارسی:
جوکار، ع.، و وثوقی نیری، ع. (1399). طراحی الگوی پاسخگویی اجتماعی پلیس. پژوهشنامه نظم و امنیت انتظامی، 13(4 (پیاپی 52))، 83-108.
حسینی، م. (1401). تغییر و تحول سازمانی. کنفرانس بین‌المللی مدیریت و صنعت.
عالی‌پور، ع. (1398). مطالعه تحلیل فرآیند دگردیسی استارت‌آپ به اسپین‌آف دانشگاهی. آموزش عالی ایران، 11(3)، 1-25.
مشایخی، م.، و مشبکی، ا. (1401). دگردیسی سازمانی؛ مدلی برای تطبیق سریع با محیط. فصلنامه مدیریت بهبود و تحول، 31(104)، 151-170.
منابع لاتین:
Abatecola, G. (2012). Organizational adaptation: An update. International Journal of Organizational Analysis, 20(3), 274-293.
Baruah, B., & Ward, A. (2015). Metamorphosis of intrapreneurship as an effective organizational strategy. International Entrepreneurship and Management Journal, 11(4), 811-822.
Bellini, V., Ori, E., Coccolini, F., & Bignami, E. (2023). Evidence pyramid and artificial intelligence: A metamorphosis of clinical research. Discover Health Systems, 2(1), 40.
De Toni, A. F., Zollo, G., & De Zan, A. (2023). Organizational paradoxes and metamorphosis in collective action. Systems, 11(2), 241.
DE Bernard, M. (2022). The metamorphosis of cultural and creative organizations-exploring change from a spatial perspective. London, England: Routledge.
Felin, T., Foss, N. J., Heimeriks, K. H., & Madsen, T. L. (2012). Microfoundations of routines and capabilities: Individuals, processes and structure. Journal of Management Studies, 49(8), 1351-1374.
Guerrero, M., & Pugh, R. (2022). Entrepreneurial universities’ metamorphosis: Encountering technological and emotional disruptions in the COVID-19 era. Technovation, 118, 102584.
Hambrick, D. C. (2007). Upper echelons theory: An update. Academy of Management Review, 32(2), 334-343.