مقایسه‌ی اثرات ضد قارچی فلوکونازول و نانوفلوکونازول بر روی درماتوفیت‌های حیوان‌گرای جدا شده از انسان و حیوان
محورهای موضوعی : پاتوبیولوژی مقایسه اینجمالسادات موسوی 1 , سیدجمال هاشمی 2 , منصور بیات 3
1 - گروه قارچ‌شناسی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه‌آزاد اسلامی، واحد علوم وتحقیقات، تهران، ایران
2 - استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، گروه قارچ‌شناسی، دانشکده بهداشت، تهران، ایران
3 - گروه قارچ‌شناسی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه‌آزاد اسلامی، واحد علوم وتحقیقات، تهران، ایران
کلید واژه: فلوکونازول, نانوذره, درماتوفیت, تست حساسیت دارویی,
چکیده مقاله :
یکی از شایع‌ترین عفونت‌های قارچی در انسان و حیوانات درماتوفیتوزیس می‌باشد. امروزه در برخی موارد بیماری، مقاومت‌های دارویی و درمانی در برابر داروهای رایج مشاهده شده است لذا طراحی و استفاده از داروهای ضد قارچی جدید جهت درمان این بیماری ضروری به نظر میرسد. در این مطالعه فرم نانوفلوکونازول دارو طراحی و تست‌های حساسیت دارویی برای گونه‌های‌ی درماتوفیتی انجام شد. از بیماران مشکوک به درماتوفیتوزیس آزمایش مستقیم و کشت به عمل آمد و درماتوفیت‌های جدا شده توسط تعیین توالی ژنومی ناحیه‌ی ITS1-5.8S-ITS2 تعیین هویت شدند. تست حساسیت دارویی برای ایزوله‌های درماتوفیتی با پروتکل استاندارد CLSI M38-A2 انجام گردید و MIC50 و MIC90برای هر گونه محاسبه شد. 47 مورد کلنی درماتوفیت شناسایی شد که شامل 23 مورد ترایکوفایتون منتاگروفیتس، 12 مورد ترایکوفیتون وروکوزوم و 12 مورد میکروسپوروم کنیس بود. نتایج MIC50 برای ترایکوفایتون منتاگروفیتس، ترایکوفیتون وروکوزوم و میکروسپوروم کنیس به ترتیب برابر با 32، 32 و 8 میکروگرم بر میلی‌لیتر برای فلوکونازول و 8، 16 و 4 میکروگرم بر میلی‌لیتر برای نانوفلوکونازول و همچنین MIC90 برای این سه گونه به ترتیب 64، 64 و 16 میکروگرم بر میلی‌لیتر برای فلوکونازول و 16، 32 و 8 میکروگرم بر میلی‌لیتر برای نانوفلوکونازول بدست آمد. نتیجه‌گیری: فرم نانوفلوکونازول در مقایسه با فرم معمول فلوکونازول دارای مقادیر MIC پایین تری در برابر گونه‌های حیوان‌گرای درماتوفیت می‌باشد و در غلظت‌های پایین‌تری از دارو باعث مهار رشد درماتوفیت‌ها شد.
یکی از شایع‌ترین عفونت‌های قارچی در انسان و حیوانات درماتوفیتوزیس می‌باشد. امروزه در برخی موارد بیماری، مقاومت‌های دارویی و درمانی در برابر داروهای رایج مشاهده شده است لذا طراحی و استفاده از داروهای ضد قارچی جدید جهت درمان این بیماری ضروری به نظر میرسد. در این مطالعه فرم نانوفلوکونازول دارو طراحی و تست‌های حساسیت دارویی برای گونه‌های‌ی درماتوفیتی انجام شد. از بیماران مشکوک به درماتوفیتوزیس آزمایش مستقیم و کشت به عمل آمد و درماتوفیت‌های جدا شده توسط تعیین توالی ژنومی ناحیه‌ی ITS1-5.8S-ITS2 تعیین هویت شدند. تست حساسیت دارویی برای ایزوله‌های درماتوفیتی با پروتکل استاندارد CLSI M38-A2 انجام گردید و MIC50 و MIC90برای هر گونه محاسبه شد. 47 مورد کلنی درماتوفیت شناسایی شد که شامل 23 مورد ترایکوفایتون منتاگروفیتس، 12 مورد ترایکوفیتون وروکوزوم و 12 مورد میکروسپوروم کنیس بود. نتایج MIC50 برای ترایکوفایتون منتاگروفیتس، ترایکوفیتون وروکوزوم و میکروسپوروم کنیس به ترتیب برابر با 32، 32 و 8 میکروگرم بر میلی‌لیتر برای فلوکونازول و 8، 16 و 4 میکروگرم بر میلی‌لیتر برای نانوفلوکونازول و همچنین MIC90 برای این سه گونه به ترتیب 64، 64 و 16 میکروگرم بر میلی‌لیتر برای فلوکونازول و 16، 32 و 8 میکروگرم بر میلی‌لیتر برای نانوفلوکونازول بدست آمد. نتیجه‌گیری: فرم نانوفلوکونازول در مقایسه با فرم معمول فلوکونازول دارای مقادیر MIC پایین تری در برابر گونه‌های حیوان‌گرای درماتوفیت می‌باشد و در غلظت‌های پایین‌تری از دارو باعث مهار رشد درماتوفیت‌ها شد.
Ansari S, Hedayati MT, Zomorodian K, Pakshir K, Badali H, Rafiei A, et al. (2016): Molecular characterization and in vitro antifungal susceptibility of 316 clinical isolates of dermatophytes in Iran. Mycopathologia. 181(1-2):89-95.
2. de Hoog GS, Dukik K, Monod M, Packeu A, Stubbe D, Hendrickx M, et al. (2017): Toward a novel multilocus phylogenetic taxonomy for the dermatophytes. Mycopathologia. 182(1-2):5-31.
3. Farokhipor S, Ghiasian S, Nazeri H, Kord M, Didehdar M. (2018): Characterizing the clinical isolates of dermatophytes in Hamadan city, Central west of Iran, using PCR-RLFP method. J Mycol Med. 28(1):101-5.
4. Favre B, Hofbauer B, Hildering K-S, Ryder NS. (2003): Comparison of in vitro activities of 17 antifungal drugs against a panel of 20 dermatophytes by using a microdilution assay. J ClinMicrobiol. 41(10):4817-9.
5. Fernández-Torres B, Carrillo A, Martın E, Del Palacio A, Moore M, Valverde A, et al. (2001): In vitro activities of 10 antifungal drugs against 508 dermatophyte strains. Antimicrob Agents Chemother. 45(9):2524-8.
6. Gupta AK, Cooper EA. (2008): Dermatophytosis (Tinea) and other superficial fungal infections. Diagnosis and treatment of human mycoses: Springer. p. 355-81.
7. Gupta AK, Cooper EA. (2008): Update in antifungal therapy of dermatophytosis. Mycopathologia. 166(5-6):353-67.
8. Gupta M, Tiwari S, Vyas SP. (2013): Influence of various lipid core on characteristics of SLNs designed for topical
delivery of fluconazole against cutaneous candidiasis. Pharm Dev Technol. 18(3):550-9.
9. John H. (2008): Reference method for broth dilution antifungal susceptibility testing of filamentous fungi, approved standard. M38-A2. Clin Lab Stand Inst. 28(16):1-35.
10. Mehrdad A, Jamal HS, Hamed H, Parivash K, Zeinab G, Didehdar M, et al. (2016): In vitro evaluation of antifungal effects of nanoliposomalfluconazole against fluconazole susceptible and resistant Candida species isolated from patients. J Bio Biotech Res. 9(4):633-42.
11. Moghimipour E, Handali S. (2013): Liposomes as drug delivery systems: properties and applications. J Pharm bio Che. 4(1):169-85.
12. Patravale V, Ambarkhane A. (2003): Study of solid lipid nanoparticles with respect to particle size distribution and drug loading. J Pharma Sci. 58(6):392-5.
13. Rezaei-Matehkolaei A, Khodavaisy S, Alshahni MM, Tamura T, Satoh K, Abastabar M, et al. (2018): In vitro antifungal activity of novel triazole efinaconazole and five comparators against dermatophyte isolates. Antimicrob Agents Chemother. 62(5):e02423-17.
14. Samnani A, Shahwal V, Bhowmick M, Joshi A, Dubey B. (2012): Design and evaluation of ultradeformable soft elastic nano vesicle ethosomes for dermal delivery. Int J Biomed Adv Res. 3(02):111-7.
15. Sarrafha MR, Hashemi SJ, Rezaei S, Bayat M. (2018): In vitro Evaluation of the Effects of Fluconazole and Nano-Fluconazole on Aspergillus flavus and Aspergillus fumigatus Isolates. Jundishapur J Microbiol. (In Press).
16. Succi IB, Bernardes‐Engemann AR, Orofino‐Costa R. (2013): Intermittent therapy with terbinafine and nail abrasion for dermatophyte toe onychomycosis: a pilot study. Mycoses. 56(3):327-32.
17. Takeuchi H, Sugihara H. (2010): Absorption of calcitonin in oral and pulmonary administration with polymer-coated liposomes. Yakugakuzasshi.130(9):1135-42.
18. Weitzman I, Summerbell RC. (1995): The dermatophytes. ClinMicrobiolRev. 8(2):240-59.
Ansari S, Hedayati MT, Zomorodian K, Pakshir K, Badali H, Rafiei A, et al. (2016): Molecular characterization and in vitro antifungal susceptibility of 316 clinical isolates of dermatophytes in Iran. Mycopathologia. 181(1-2):89-95.
2. de Hoog GS, Dukik K, Monod M, Packeu A, Stubbe D, Hendrickx M, et al. (2017): Toward a novel multilocus phylogenetic taxonomy for the dermatophytes. Mycopathologia. 182(1-2):5-31.
3. Farokhipor S, Ghiasian S, Nazeri H, Kord M, Didehdar M. (2018): Characterizing the clinical isolates of dermatophytes in Hamadan city, Central west of Iran, using PCR-RLFP method. J Mycol Med. 28(1):101-5.
4. Favre B, Hofbauer B, Hildering K-S, Ryder NS. (2003): Comparison of in vitro activities of 17 antifungal drugs against a panel of 20 dermatophytes by using a microdilution assay. J ClinMicrobiol. 41(10):4817-9.
5. Fernández-Torres B, Carrillo A, Martın E, Del Palacio A, Moore M, Valverde A, et al. (2001): In vitro activities of 10 antifungal drugs against 508 dermatophyte strains. Antimicrob Agents Chemother. 45(9):2524-8.
6. Gupta AK, Cooper EA. (2008): Dermatophytosis (Tinea) and other superficial fungal infections. Diagnosis and treatment of human mycoses: Springer. p. 355-81.
7. Gupta AK, Cooper EA. (2008): Update in antifungal therapy of dermatophytosis. Mycopathologia. 166(5-6):353-67.
8. Gupta M, Tiwari S, Vyas SP. (2013): Influence of various lipid core on characteristics of SLNs designed for topical
delivery of fluconazole against cutaneous candidiasis. Pharm Dev Technol. 18(3):550-9.
9. John H. (2008): Reference method for broth dilution antifungal susceptibility testing of filamentous fungi, approved standard. M38-A2. Clin Lab Stand Inst. 28(16):1-35.
10. Mehrdad A, Jamal HS, Hamed H, Parivash K, Zeinab G, Didehdar M, et al. (2016): In vitro evaluation of antifungal effects of nanoliposomalfluconazole against fluconazole susceptible and resistant Candida species isolated from patients. J Bio Biotech Res. 9(4):633-42.
11. Moghimipour E, Handali S. (2013): Liposomes as drug delivery systems: properties and applications. J Pharm bio Che. 4(1):169-85.
12. Patravale V, Ambarkhane A. (2003): Study of solid lipid nanoparticles with respect to particle size distribution and drug loading. J Pharma Sci. 58(6):392-5.
13. Rezaei-Matehkolaei A, Khodavaisy S, Alshahni MM, Tamura T, Satoh K, Abastabar M, et al. (2018): In vitro antifungal activity of novel triazole efinaconazole and five comparators against dermatophyte isolates. Antimicrob Agents Chemother. 62(5):e02423-17.
14. Samnani A, Shahwal V, Bhowmick M, Joshi A, Dubey B. (2012): Design and evaluation of ultradeformable soft elastic nano vesicle ethosomes for dermal delivery. Int J Biomed Adv Res. 3(02):111-7.
15. Sarrafha MR, Hashemi SJ, Rezaei S, Bayat M. (2018): In vitro Evaluation of the Effects of Fluconazole and Nano-Fluconazole on Aspergillus flavus and Aspergillus fumigatus Isolates. Jundishapur J Microbiol. (In Press).
16. Succi IB, Bernardes‐Engemann AR, Orofino‐Costa R. (2013): Intermittent therapy with terbinafine and nail abrasion for dermatophyte toe onychomycosis: a pilot study. Mycoses. 56(3):327-32.
17. Takeuchi H, Sugihara H. (2010): Absorption of calcitonin in oral and pulmonary administration with polymer-coated liposomes. Yakugakuzasshi.130(9):1135-42.
18. Weitzman I, Summerbell RC. (1995): The dermatophytes. ClinMicrobiolRev. 8(2):240-59.