حسن و قبح: شرعی یا عقلی؟
محورهای موضوعی : حقوق خصوصی
زهره افشار
1
(دانشگاه تهران)
کلید واژه: عقل, شرع, حسن, قبح,
چکیده مقاله :
از مهمترین مباحث فقهی که اثبات آن تأثیر بسزایی در علم حقوق خواهد داشت: اثبات حسن و قبح عقلی است. چنین به نظر می‌رسد که ادلّه مستقل عقلی یا به تعبیر دیگر مستقلّات عقلی، که حکم شرعی از آنها بدست می‌آید در یک مسأله منحصر می‌باشد و آن مسأله حسن و قبح عقلی است. سؤال این است که آیا برای افعال ما، حسن و قبح ذاتی وجود دارد و آیا کارهای ما در نظر شارع دارای ارزش ذاتی‌اند، پیش از آن که حکم شارع را درباره آنها فرض کنیم یا این طور نیست، بلکه خوب آن چیزی است که شارع خوب بداند و زشت و قبیح آن است که شارع زشت تلقی نماید و فعل بخودی خود و صرف نظر از حکم شارع نه حسن دارد نه قبح. فراموش نشود که مسلمانان اجماع دارند بر اینکه منشأ احکام تنها خداوند است و اختلاف آنان مربوط به راه‌های شناخت احکام است. پس از پاسخ به این سؤال، سؤال دیگری مطرح می‌شود که آیا عقل می‌تواند بدون تعلیم شارع و بیان او، مستقلاً جهات حسن و قبح را درک نماید؟ در نهایت پذیرش حسن و قبح عقلی، چه تأثیری بر جریان امور خواهد داشت؟ در مقاله‌ی حاضر تلاش شده که با بررسی منابع و نظرات متعدد فقهی بدین سؤالات پاسخ داده و اثبات نماییم که حسن و قبح عقلی است و حتی اگر شارع ما را به حسن راهنمایی نمی‌کرد به وسیله-ی عقل بدان می‌رسیدیم و حتی اگر شارع ما را از قبیح باز نمی‌داشت با عقل خود از آن امتناع می‌کردیم. این قضاوت عقلی راجع به افعال است که منجر به وحدت نظر مردم دنیا، صرف‌نظر از کیش و آیین آنها، راجع به قبیح بودن ظلم و خیانت و حسن‌بودن عدل و امانت شده است.
One of the main discussions in law is to prove rational virtue and indecency. It seems that, according to rational reasons, the case of rational virtue and indecency is exclusive. There are questions in this regard as follows: Is there any natural relation between virtue and indecency for our acts? Do they have natural value from our legislator's viewpoint? We should say that according to Muslims' viewpoint the base of all precepts is God. Their diversity of opinions only relates to precepts recognition methods. After answering these mentioned questions, the author presents questions as follows: can wisdom perceive the aspects of virtue and indecency independently? And finally what is the effect of rational virtue and indecency acceptance on affairs? In the present article, the author tries to answer these questions based on judicial viewpoints and proves that virtue and indecency are rational. And if the legislator doesnât guide us to virtue, we understand it by our wisdom and vice versa.