بررسی آثار فقهی، حقوقی تعهد ثالث به پرداخت مهریه درنکاح دائم

محورهای موضوعی : حقوق خصوصی

علی تولائی ¹ (دانشگاه یزد)
رامین پورسعید ² (پیام نور تهران)
محمدیار ارشدی ³ (پیام نور تهران)
عبدالرسول دیانی ⁴ (پیام نور تهران)
اعظم ابراهیمی ⁵ (پیام نور تهران)

تاریخ دریافت : 1396/02/12 تاریخ پذیرش : 1396/02/12 تاریخ انتشار : 1396/02/12

کلید واژه: مهریه, حق حبس, تعهد ثالث, انحلال نکاح, تعدیل مهریه,

چکیده مقاله :

در عقد نکاح مرد مکلف است تا مالی را تحت عنوان مهریه به زن تملیک کندیا آن را مثابه یک تعهد مالی برعهده گیرد. از نظرفقهی دلیل متقنی بر اینکه مهر لزوماً باید از دارایی زوج باشد وجود ندارد. بنابراین شخص ثالث غیر از زوج می‌تواند مال خود را به عنوان مهریه قرار دهد یا به پرداخت مهریه متعهد گردد. تعهد ثالث به پرداخت مهریه در بردارنده آثار فقهی و حقوقی متعددی است، سؤال اساسی در این زمینه این است که تعهد ثالث به پرداخت مهر از حیث آثار با زمانی که زوج متعهد به تأدیه مهر است مساوی است یا متفاوت؟ اگرچه بین این دو تعهد شباهت‌هایی وجود دارد، اما در موارد انحلال نکاح و حق حبس تفاوت‌هایی مشاهده می‌گردد. در این نوشتار به بررسی این تفاوت‌ها از منظر فقه امامیه با تأکید بر حقوق ایران می-پردازیم

چکیده انگلیسی:

In marriage the husband is obliged to give money as dowry to the woman or to take it as a commitment. There is no legal reason that the dowry shall be the property of the husband. So someone other than husband can give or be obligated to pay dowry. Party's commitment to pay the dowry involves several legal effects. The basic question in this context is that the commitment of third party is equal to pay dowry by husband himself or it is different? There are many similarities between the two cases, but in dissolution of the marriage commitment and the right of lien, some differences are seen. This article surveys these differences in Imamiyah jurisprudence with emphasizing on Iran's civil law.