ابن مقفع ِشهید. قربانی تفکر شعوبیه ادیب ودانشمند.
محورهای موضوعی : باحث معرفتی و روش­ شناختی تاریخ پژوهیمرادعلی ,ولدبیگی 1 , جواد سعدون زاده 2
1 - مدرس دانشگاه فرهنگیان
2 - دانشیارگروه ادبیات عرب دانشگاه ازاد اسلامی واحد ابادان وعضوهیأت علمی دانشگاه شهید چمران
کلید واژه: ابن مقفع, شعوبیه, مظلومیت, تعصب و تعدی طلبی, خلفای اموی و عباسی,
چکیده مقاله :
از آنجایی که ابن مقفع ایرانی‌تبار بود ولی تحصیلاتش را درعلوّ بلاغت و فصاحت در زمینه نثر عربی به پایان رسانید. و کتاب‌های پهلوی را اززبان فارسی به زبان عربی برگردانید. ابن مقفع، نخستین کس و شاید تنها کسی است که توانست دست مایه‌ای گران‌بها را به فرهنگ عربی تقدیم کند و بی شک او را به عنوان شهسوار نثر عربی قلمداد می‌کنند علاقه بیش‌ازحد ابن مقفع به زبان ادبیات عرب و به‌ویژه کتابت نثرنویسی. ایشان را تا جایی پیش برد که در دوران خلفای عباسی واموی جزء کاتبان درجه اول وزراء و رهبران آن‌ها گردانید قابل‌توجه و عنایت اینجاست فردی که تا این اندازه علاقه به یادگیری زبان عربی داشت و این همه خدمات ارزنده و قابل توجه به ادب عربی خصوصاً در توسعه گسترش و ترویج کتابت و ترجمه نثر عربی نمود به خاطر کینه بیش از حد دشمنانش خودش اولین قربانی بسیار ادیبانه و ماهرانه نثر نویسی می گردد و جالب‌تر اینکه در تاریخ او را به عنوان یک فرد زندقه و کافر می‌شناسند غافل از اینکه کسانی مانند جاحظ ، عبدالملک اصمعی و ابن منظور و دیگران که در مورد ایشان قضاوت کرده‌اند خودشان از متعصبین و طرفداران خلفای عباسی و اموی بودند که بغض و کینه بیش از حدی را به ایرانیان و خصوصا طرفداران فرقه شعوبیه داشتند بطوری که هرکه را ایرانی می‌شناختند شعوبیه کافر و زندقه و ضد بلامنازع اعراب می‌دانستند. نهایتاً با پدید آمدن منازعه بین ایرانیان وخلفای عباسی و اموی مبنی بر نژاد برتر واصیل که مولود ان تفکر شعوبیه بود.
Ibn Muqaffa was Iranian originally but completed his education in eloquence sciences particularly in the field of Arabic prose and translated some Pahlavi books into Persian and then into Arabic. Ibn Muqaffa was the first and perhaps the only person who to offers a precious treasure to the Arabic Culture and with no doubt, he has been deemed an undisputed one in Arabic prose. The strong interest of Ibn Muqaffa in Arabic language and literature lead him to away that he was elected as the elite scribe for the Abbasid and umayid viziers [ministers] and Leaders. What is interesting is that the person who has such eagerness toward learning Arabic and has offered many precious and significant services to the Arabic literature particularly in spreading and propagating of writing and translation of Arabic prose, was the first victim this path himself. More suprizingly, … He was been known as an atheist and pagan by the historians regardles of the fact that those who have judged him like Jahiz Abdulmalek asmaei and Ibn Mazoor were among the fans and bigots of the Abbasid and umayid Caliphs themselves who were very vindictive and spiteful of the Iranians particularly the fans of shoubi clan so that anyone who was Iranian was considered shoubi pagan, atheist and the undisputed enemy of Arabs.
_||_