تبیین و تحلیل الگوی حکمروایی خوب در توسعه اقتصادی آسیای جنوب غربی
محورهای موضوعی : آمایش محیط
غلامرضا محمدی
1
,
ریباز قربانی نژاد
2
*
,
کیومرث یزدان پناه
3
,
اعظم یوسفی
4
1 - دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
2 - استادیارجغرافیای سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم وتحقیقات، تهران، ایران
3 - دانشیار جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران ،دانشکده جغرافیا ، تهران، ایران
4 - استادیار جغرافیای سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
کلید واژه: عملکرد اقتصادی, آسیای جنوب غربی, حکمروایی خوب,
چکیده مقاله :
حکمروایی خوب یک الگوی نوین در شیوه اداره کشور است که در آن دولت بخش خصوصی و مردم با همدیگر برای اداره کشور مشارکت میکنند. این شیوه یکی از راهبردهای مناسب در دستیابی به توسعه پایدار است. هدف این نوشتار بررسی وضعیت اقتصادی آسیای جنوب غربی از سال (1401-1385)است. این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی با رویکرد ژئوپلیتیک انتقادی به دنبال پاسخ به این سؤال است که: کشورهای آسیای جنوب غربی در دوره مطالعاتی در شاخصهای اقتصادی چه عملکردی داشتهاند؟ با فرض بر این که حکمروایی خوب در رشد اقتصادی مؤثر است. یافتههای تحقیق نشان دادندکشورهایی که الگوی حکمروایی خوب را در مدیریت سیاسی فضا اجرا نمودند، در شاخصهای اقتصادی عملکرد مطلوبی داشتهاند.
Good governance represents a novel approach to governing a country, involving the collaborative participation of the government, private sector, and the populace in the administration of the nation. This model is deemed a fitting strategy for achieving sustainable development. The objective of this article is to scrutinize the economic landscape of Southwest Asia from 2006 to 2022. Employing a descriptive-analytical method with a critical geopolitical approach, the research aims to address the question: How have Southwest Asian countries fared in terms of economic indicators during the study period, considering the presumed impact of good governance on economic growth? The research findings indicate that countries embracing the principles of good governance in political management exhibit positive performance in economic indicators.
_||_