« بررسی تحقق سیاستگذاری اقتصادی و عدالت اجتماعی در دوره هشت ساله ریاست جمهوری حسن روحانی »
محورهای موضوعی : فلسفه سیاسی انقلاب اسلامی
فاطمه جعفریان
1
(دانشجوی دکتری سیاستگذاری عمومی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران،ایران)
علیرضا سلطانی
2
(استادیار گروه روابط بین الملل واحد تهران مرکزی ،دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،ایران)
مجتبی مقصودی
3
(دانشیار علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
مرتضی نبوی
4
(استادیار علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
کلید واژه: "اقتصاد سیاسی", "عدالت اجتماعی" , "برجام", "دولت روحانی",
چکیده مقاله :
رقابت های انتخاباتی سال 92 در شرایطی آغاز شد که بهم ریختگی شرایط اقتصادی تحت تاثیر سیاست های دولت دهم سبب بالا رفتن نرخ ارز، افزایش نابرابری ها وتورم افسارگسیخته شده بود در چنین شرایطی دولت یازدهم با شعار تدبیر و امید آغاز شد هدف پژوهش پیش رو بررسی تحلیلی و توصیفی سیاستهای اقتصادی و اجتماعی در دوران هشت ساله ریاست جمهوری حسن روحانی از منظر تحقق عدالت اجتماعی است آنچه که پژوهش پیش رو در بررسی خود به آن رسیده است نشان می دهد که این دولت اگر چه در دوره اول خود با تکیه بر رویکرد غرب گرایانه موفقیت های موقتی داشته است اما در نهایت به دلیل بی عملی و تکیه زیاد برغرب همان مسیر دولت احمدی نژاد را دنبال نموده و تحت تاثیر رویکردهای نئولیبرالیستی حاکم بر اقتصاد ایران نه تنها نتوانست به نابرابری های اجتماعی پایان دهد بلکه به این نابرابری ها افزود. این تحقیق از ابتدا در تلاش است به این سئوال پاسخ دهد که رویکردها و شرایط اقتصادی در دولت روحانی چه تاثیری بر حوزه عدالت اجتماعی در جامعه ایران داشته است و این فرضیه را دنبال نموده که غلبه رویکردهای نئولیبرالیستی بر سیاست های اقتصادی، تحقق عدالت اجتماعی را دردولت اول روحانی با چالش مواجه ساخت علاوه بر این تشدید تحریم های اقتصادی و ضعف مدیریت اقتصادی در دوره دوم دولت شرایط عدالت اجتماعی را با مشکل بزرگتری روبرو ساخت
The election contests of 1992 started in a situation where the chaos of the economic conditions under the influence of the policies of the tenth government caused the exchange rate to rise, the inequality increased and inflation was rampant. Analytical and descriptive economic and social policies during the eight-year presidency of Hassan Rouhani from the point of view of the realization of social justice, what the research has reached in its investigation shows that this government, although in its first period, relied on the western approach Garianeh has had temporary successes, but in the end, due to inaction and relying too much on the West, he followed the same path as the Ahmadinejad government, and under the influence of the neoliberal approaches governing Iran's economy, he not only failed to end social inequalities, but also increased these inequalities. From the beginning, this research is trying to answer the question that the approaches and economic conditions in Rouhani's government have had an impact on the field of social justice in Iranian society, and it has followed the hypothesis that the predominance of neoliberal approaches over economic policies will lead to the realization of social justice. In the first Rouhani government, he faced the challenge, in addition to the intensification of economic sanctions and the weakness of economic management, in the second term of the government, the conditions of social justice faced a bigger problem.
_||_