اثر نسبت مقاومت مشخصه در رفتار لرزه‌ای سازه با جداگر هسته سربی
محورهای موضوعی : آنالیز سازه - زلزله
کامبیز مظاهری
1
(
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد پرند، پرند، ایران
)
مهدی وکیل زاده
2
(
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد پرند، پرند، ایران
)
محدثه بختیاری آزاد
3
(
کارشناسی ارشد زلزله، دانشگاه خوارزمی
)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
روش های مرسوم طراحی لرزه ای سازه ها بر اساس ظرفیت سازه می باشند. بدلیل معایب روش های متداول، استفاده از جداگرهای لرزه ای بویژه در سازه هایی که دارای تجهیزات حساس هستند به عنوان یک راه حل موثر در محافظت از سازه ها در برابر زلزله شناخته می شود. در این تحقیق عملکرد قاب فولادی 2 طبقه با و بدون جداگر لرزه ای تحت زلزله های نزدیک گسل chichi، northridge و capemendocine مورد مطالعه قرار می گیرند و تأثیر عواملی چون نسبت مقاومت مشخصه به کل وزن سازه روی آن بررسی می شود. در ادامه عملکرد قاب مهاربندی شده و قاب خمشی با جداگر هسته سربی مقایسه می شود. نتایج نشان می دهد جداگر لرزه ای موجب عملکرد بهتر سازه در برابر زلزله می شود همچنین مقدار نسبت مقاومت مشخصه به وزن سازه بر روی عملکرد سازه تاثیر بسزایی دارد.
Conventional methods for seismic design of structures are based on building capacity. Because of the disadvantages of conventional methods, base isolation system is known as an effective solution to protect structures against earthquakes. In this study the operation of 2-storey steel frame with and without seismic isolators Under near-fault earthquake of chichi، northridge and capemendocine Are investigated. Effect of characteristic strength to structure weight ratio is also evaluated and performance of braced frames and moment frames with lead core isolators are compared. The results indicate that seismic isolators will lead to better performance of structures against earthquakes and characteristic strength to structure weight ratio have a significant impact on the performance of the structure.
_||_